~Na ratunek pokemonom! - gra Surreal

A wiec zaczal sie kolejny dzien w twoim zyciu. Przed toba rozwija sie horyzont mozliwosci. Przed to stala twoja Ponyta ktora cie budzila domagajac sie jedzenia jak i uwagi. Widac bylo po jej zachowuaniu ze jest z lekka zaniepokojona. Nerwowo strzygla uszami nasluchujac niepowoloanych dzwiekow. Nic do twoich uszu nie docieralo.

Surreal wstała i przeciągając się, ziewnęła. Spojrzała na konika i poklepując go po chrapach wstała z łózka. Dopiero po chwili rozbudziła się na tyle, by zrozumieć, że coś jest nie tak jak powinno. Ubrała się szybko i rzekła do klaczki:
- Hey, pokaż mi, co się dzieje?
Ponytka nie nosiła uzdy, bo bardziej przypominała wiernego psa niźli porywczego mustanga. Zatem dziewczyna poszła za nią normalnie, bez wyprowadzania.

Ponyta ruszyla przed toba kierujac cie poza okazala posiadlosc nalezaca do pani Dove. Znaczy sie do ciebie. Kierowala cie w glab parku w ktorym zauwazylas spore zamieszanie.

Tknięta pyskiem ponyty i najgorszymi domysłami, Surreal przyspieszyła kroku i pognała w stronę zamieszania. Dopiero przed tłumem zwolniła, wzięła dwa głębsze wdechy i zaczęła za pomocą konia taranować sobie przejście, żeby zobaczyć co się dzieje. Ogniste strużki ponyty niewątpliwie w tym pomagały.

jakis chlopak pryszczaty i z tlustyminwlosami wygladajacy na dresa ze "zlotym" kajdanem stal w pierwszym rzedzie i zaslanial ci widok. Gdy go zaczelas szturchac by cie przepuscic stanal do ciebie przodem i spojrzal na ciebie wyzywajaco Czego szukasz tutaj laleczko? Zwady? zapraszam do walki. i wypuscil Snivy. Widac nie zobaczysz zrodla zamkeszania poki go nie pokonasz.

Surreal przewróciła oczami. Tępota ludzka nie ma granic. Cmoknęła jednak na ponytkę i wskazała na Snivy.
- Jedz. Surówka na stole- powiedziała do klaczki i kiedy pokemon zajął swe miejsce a ludzie zrobili trochę miejsca, dodała:
- Użyj ember, a następnie tackle. Smacznego- parsknęła i machnęła reką, by ponyta zaszarżowała.

Albo to wynik roznicy poziomow albo nieudolnosci przeciwnika... Tak wiec Ponyta sie nie nawalczyla i pokonala Snivy w sumoe dwoma atakami. Emebr wczesniej podpalil Snivy i gdy tylko miala zaatakwac padla z wycienczenia. Chlopak bez slowa schowal swojego towarzysza i zniknal ci momentalnie z oczu. A gdy tylko sie odwrocilas do celu swojej podrozy zauwazylas ze jakoes knypki pokroju twojego wczesniejszego przeciwnika znecaja sie i dzgaja Wurple i jej jajo.

No nie! Wszystko, ale nie robaCki!
Surreal aż się zachłysnęła z oburzenia i wpadła w środek zamieszania ze srogą miną. Trzeba jej oddać, że już jako dziecko kłóciła się w lesie z ursaringami o miód, potrafiła zatem zrobić minę, od patrzenia na którą nie jeden pokemon i człowiek chciałby uciec.
- Wynocha, zostawić to i sio do swoich zabawek- powiedziała bardziej warcząc niźli krzycząc. O tak, wściekła wadera czy niedźwiedzica. Coś takiego.

//Ponytka dostaje jakieś exp?
I jej skan mam zrobić sama? Muszę pozakładać bank itd jak bedę na pc (;

Ej laska wyluzuj. Izi mala. chlopaki zaczeli sie wycofywac rakiem zostawiajac robaczka samego z toba. Na jajku zauwazylas pekniecia. Widac niezbyt delikatnie sie z nim obchodzili. Zdecydowanie nie jak z jajkiem.

____________
A racja racja. 0.1 tak wiec wiesz:). Tak skan sama robisz. To zakladaj zakladaj. Nie podpadaj mi:)

Surreal stała i patrzyła na nich wzrokiem zabójcy, dopóki nie zniknęli jej z oczu. Potem schyliła się do wurple i gładząc biedaka (biedaczkę?) czubkiem palca, zajęła się jajem. Pęknięcia nie wyglądały na powstałe naturalnie, zatem życie malucha jest zagrożone.
Dziewczyna odwróciła się do robaCka i powiedziała:
- Ja i ponyta zabierzemy Was do domu. Odpoczniesz, a ja pomogę Twojemu dziecku. Dobrze?- zapytała, biorąc wurmple na ręce, trzymając ostrożnie jajo i cmokając na klacz.

Robaczek za duzo do gadania to nie mial ale widac bylo ze sie usmiechnal z wdzieczniscia. Umoscila ci sie na ramieniu i uwaznie patrzyla na swoje jajo. Ponyta prychnela jeszcze i ruszyla za toba. Dosc szybko dotarlyscie do domu. Ponyta od razu ruszyla do stajni przeznaczinej dla wszystkich kopytnych towarzyszy. Ty musialas znalezc jakies miejsce dla swoich podopiecznych potrzebujacych pomocy.

Mozaika wytaszczyła kartonowe pudełko i przechyliła je tak, że dno tworzyło ściankę, a pudło na innej ściance stało. Wsadziła tam wurple i powiedziała:
- Prześpij się, przyjacielu, tu Ci będzie bardziej chłodno i ciemno, a w razie potrzeby możesz wyjść.
Wzięła jajo i wsadziła je do inkubatora, zabezpieczając je i nieco ogrzewając. Przyjrzała się uważniej jaju, ile mu brakuje do wyklucia...

Wurple patrzyla za toba jak odchodzolas z jej jajem. Bo bacznym badamiu jaja wywnioskowalas ze za jakies 2dni powinno sie wykluc. Za soba uslyszalas stukok kopyt i Ponyta puknela cie chrapami w ramie bys dala jej jesc. Widac juz sie uspokoila bo z rana byla straszmie nerwowa.

- Tak, tak, Ponyś, zaraz Cię oporządzę, tylko daj mi chwilkę. Pamiętam o Tobie, przyjdę jak skończę z tymi robaCkami- powiedziała do konika i ostrożnie odstawiając inkubator, pogładziła ją po boku szyi. Po chwili namysłu jednak przeniosła karton z wurmple na sofę i postawiła obok inkubator, by wurmple mogła widzieć jajo i spokojnie odpoczywać. Otuliła kołdrą inkubator, by przypadkiem nie upadł i ułożyła trzy poduszki jak schodki tak, by wurmple w razie potrzeby mogła po nich bezpiecznie zejść na dół bez ryzyka upadku.
Potem uśmiechnięta wyszła za ponytką do stajni i łapiąc za widły, przebrała buty i zaczęła usuwać gnój, czyścić stanowisko (Iskierki nie zamykała w boksie), oporządzać świeżą słomą a na koniec nasypała obroku do żłobu i wsadziła wiecheć siana za kratę, by Iskra miała świeże sianko równie pachnące, jak Surreal chleb.
Potem zadowolona z siebie posprzątała resztę stajni i wróciła popatrzeć na ponytkę.

Ponyta biegala sobie spokojnym klusem po padoku. Po wczesniejszych treningach zostaly plotki roznej wysokosci i Ponyta dzielnie przez nie przeskakiwala. Po chwili zauwazyla ze stoisz i ja obserwujesz pogalopowala do ciepie i parslnela radosnie widocznie zadowolona z siebie. Pogoda byla piekna, slonko swiecilo zas na niebie nie znajdowala sie zadna chmurka. Nie zapowiadalo sie na zarwanie chmury. Moglas dowolnie zaplanowac swoj dzien ktory juz dobijal do poludnia. Dalo sie to zauwazyc po wysokosci slonka na niebie ktore bylo wysoko polozone. Widac ladnie sobie pospalas ale tez nie zapominajmy ze w stajni ci sie zeszlo troche czasu jak i ratunek robacka.

Pora nazbierać jedzenia dla nieoczekiwanych gości i potrenować ponytkę. Zaleciłam klaczce dalsze skoki przez przeszkody, ale na parzystych nr płotków atak ember, a na nieparzystych tackle z rozbiegu, raz wysoko, raz nisko i bieg dalej i tak dwa razy.
Nazbierała liści z pobliskiego krzaka i wróciła trenować ponytkę, która już się dobrze rozgrzała.