Corvis Corax - stalowa ręka

No to miała farta. Corvis zerknął na zegarek aby dowiedzieć się, która godzina.
- No dobra. To trzeba zrobić zapasy i jeszcze poczekać do jutra.
Powiedział po czym skierował się do pokecenter. Mew'owi i Castformowi w końcu przyda się leczenie.

Jak zwykle zapomniałeś, że Ty jak pomyślisz pytanie "Która godzina?" to automatycznie wiesz. Była już 18.57. Leo zaciagnął Cię jeszcze do salony gier, a potem poszliście zjeść coś słodkiego. Od razu polepszył Ci się nastrój. Dziewczyny zrobiły tak samo.

No nie było najgorzej. W sumie, mogli wszyscy odpaść w pierwszej turze, co byłoby kompletną kompromitacją.
- No dobra, na najbliższy czas mam dość zawodów.
Powiedział Corvis a po chwili przemknęła mu przez umysł jedna myśl.
- Ale pokazy to co innego.

- Pokazy? - zdziwił się Leo.
Po chwili ruszyliście do pokecenter.
- Ja pewnie nie będę brał udział jak co, jestem kitowy w układaniu takich kombinacji - westchnął.

Corvis uśmiechnął się szeroko.
- Ja pewnie też, ale wolę to sprawdzić w praktyce.
Oznajmił po czym ruszył do pokecenter. Wreszcie trzeba się dobrze wyspać.

Po chwili byliście w pokecenter. Leo w pokoju od razu poszedł do łazienki, przebrał się i walnął się w łóżko.
- O tak, spanko - powiedział zadowolony.
Wyjął z plecaka swojego pluszaka, którego dostał od Ciebie.

No fajnie... to było słodkie. Corvis poszedł do łazienki zaraz gdy Leo z niej wyszedł. A gdy wrócił to położył się obok niego i wyciągnął swojego pluszaka.
- No to dobranoc.
Rzekł z uśmiechem na twarzy a później dał chłopakowi całusa.

- Dobranoc - powiedział Leo i odwzajemnił całusa.
Po chwili spaliście. Tobie znowu śnił się ten mroczny Arceus, lecz nie pamiętałeś dokładnie co. Obudziłeś się rano mimo wszystko wypoczęty. Leo też się właśnie budził.

- Witaj.
Rzekł niebieskowłosy tym, swoim, porannym, zaspanym głosem. Następnie przytulił się do chłopaka i dął mu porządnego całusa.
- By trzeba było pójść na śniadanie.
Stwierdził po chwili.

Leo z tego całusa zrobił długi i namiętny pocałunek.
- A no trzeba by było - powiedział.
Jeszcze chwilę się do Ciebie tulił, po czym siadł na łóżku.

Corvis na początek się ubrał a później znów przytulił chłopaka.
- A gdzie my właściwie mieliśmy iść?
Spytał w końcu niebieskowłosy i przeciągnął się z głośnym ziewnięciem.

- Hm... Chyba jakaś wyspa lub góry, gdzie jest lód - podrapał się po głowie.
Leo po chwili tak chyba z zachcianki wziął Cię sobie na kolana i tulił do siebie jak pluszaka.
- Ale dzisiaj strasznie mi się nie chce - mruknął i Cię pocałował w policzek.

No to był argument.
- Ale nie możemy tu dłużej zostać. Już tu dwa dni jesteśmy.
Ale też długo... Ale Ci... Corvis pocałował Leo namiętnie i oparł głowę o jego ramię.

Leo popatrzył się na Ciebie.
- No jak tak bardzo ci się chce - powiedział. - Nie sądzę jednak, żeby dziewczyny miały ochotę opuszczać to miasto, wczoraj poszły poszukać jakichś fajnych chłopaków i... chyba znalazły - przechylił głowę na bok.

O matulu... tylko nie bliźniacy, tylko nie to. Powtarzał sobie w myślach Corvis.
- No to może chodźmy ich obejrzeć.
Zaproponował w końcu niebieskowłosy. A co tam, może siedzą na stołówce.

Po chwili byliście w stołówce. To jednak byli bliźniacy. KLIK.
Przynajmniej trochę inaczej ubrani i można było ich rozróżnić, a tak to... kropka w kropkę identyczni!

Corvis zrobił jeden wielki FACEPALM.
- Czułem, że tak będzie.
Szepnął pod nosem niebieskowłosy. Ale przynajmniej byli dość ładni a nie jak typki wyrwane z siłowni.

Dziewczyny wam machnęły. Przy stolikach były po 4 miejsca, więc się nie zmieścicie. Leo zamówił tymczasem dla was coś do jedzenia. Też niezbyt pewnie patrzył się na bliźniaków.
- Chyba niezbyt wiele dobrego z tego wyjdzie - stwierdził tylko.

I tak lepsze to niż kazirodztwo.
- No może nie będzie najgorzej. Ale szóstka to już tłok.
Stwierdził Corvis zajadając się tym co dostał.

Leo także zabrał się za jedzenie.
- No racja, tłok - potwierdził i zamyślony na nich spojrzał. - Chyba że zachce im się podróżować osobno - zamyślił się.

W sumie, ale jakby nie patrzeć zostawienie Karli samej nie jest najlepszą decyzją. W końcu jest ścigana.
- Ja nie wiem co o tym sądzić.
W końcu stwierdził niebieskowłosy.

- A myślisz że ja wiem? - podrapał się po głowie Twój chłopak.
Wkrótce zjedliście i bliźniaki podeszli, by się z Tobą przywitać. Dopiero teraz zauważyłeś, że mieli po pasemku na włosach. Jeden miał zielone, drugi niebieskie.
- Ja jestem Zack - przedstawił wam się ten z niebieskim.
- A ja Ziggy - przedstawił się z zielonym.

No to jedno mamy już wyjaśnione. Corvis szybko złapał Leo za rękę i zatrzymał czas.
- Szybko co robimy? Może przeciągniesz ich przez stół i ich tak zostawimy?
Zaproponował, no ale bez przesady... po chwili puścił czas normalnie i rzekł.
- Jestem Corvis i jeśli coś się stanie Karli to stanie się coś złego.
Powiedział i zacisnął zmutowaną dłoń na oparciu krzesła.

Zackowi chyba nieco mina zrzedła. Leo także po chwil się przedstawił chłopakom.
- Em, spokojnie, my nie chcemy nic złego im zrobić - Ziggy próbował załagodzić sytuację.
Bliźniacy popatrzyli się po sobie. Chyba nie spodziewali się tak chłodnego przywitania, albo raczej.. groźnego.

A co tam... czyżby Corvis miał więcej wspólnego z bratem Lily niż mu się wydawało?
- No to ok.
Powiedział po chwili przyjmując minkę słodziutkiego, malutkiego kociaczka.