Corvis Corax - stalowa ręka

W końcu ujrzałeś takiego pokemona:

Miał owiniętą linkę wokół pyska i nie mógł go otworzyć. Dodatkowo widziałeś jak miał rany na boku i takie same linki jak na pysku widniały mu na łapach. I zdawał się być wychudzony.

Biedny pokemon. Corvis szybko podbiegł do niego lecz w ostatniej chwili się zatrzymał.
- Chcę ci pomóc. Mogę?
Spytał, w końcu taki pokemon może być niebezpieczny.

Pokemon popatrzył się na Ciebie nieufnie. Chciał zaszczekać, ale powstrzymał go ból na pysku, więc tylko położył się na ziemi jakby miał podejście "róbcie ze mną co chcecie, bylebyście mnie uwolnili". Dziewczyny bardzo się przejęły, ale jednak trochę się bały tak dużego psa. Można by na nim bez przeszkód jeździć.

Corvis podszedł wolno do pokemona i zaczął go rozplątywać. Jeśli nie szło to rozwalił druty metal claw'em zaczynając od łap aby uchronić się w razie co od ugryzienia. Na końcu pysk i odskok w tył.

Metal Claw zdało egzamin. Pokemon Cię nie ugryzł bo raczej nie miał na to sił, a po śladach od drutów spływała krew. Leo postanowił spryskać rany Super Potionem, który miał. To pomogło, ale niezbyt wiele na tak poważne rany.

No to... dobra. Corvis zaczął robić prowizoryczne nosidło. Jakieś dwie gałęzie przewiązał przez nie koc.
- Może wejdziesz? To cię zaniesiemy do lekarza. Albo chociaż spróbujemy.
Powiedział chłopak. Żeby tylko kije były dość grube i wytrzymałe.

Arcanine nie tyle wszedł co się tam wczołgał.
- Mam pomysł, przybierz postać bardziej pokemona, wtedy bez kłopotu tak dźwigniesz - powiedział Leo i na próbę podniósł Ci ogromny głaz.

No dobra... a co w mieście?
- Niech będzie.
Powiedział chłopak choć nie lubił tej formy. Właściwie jej nienawidził. W końcu był człowiekiem i tak miało pozostać.

No to Ty chyba jesteś jedynym z całej trójki, której się to nie podoba, bo Twoja siostra obecnie beztrosko sobie latała po okolicach. Tak więc Lily jest jedyną normalną osobą wśród was...
- Jak będziemy w mieście, to po prostu pobiegniemy po siostrę Joy - Leo jakby odgadnął Twoje obawy.

No to było rozwiązanie. Corvis postarał się dźwignąć "nosze" ze swojej strony.
- No to jak najszybciej do celu.
Powiedział lekko zaniepokojony Corax.

Bez kłopotu udało Ci się te nosze dźwignąć. Stalowe mięśnie pokemona robiły swoje i mogłeś bez kłopotu wytrzymać ten ciężar. Mimo wszystko jednak zwolniliście i miasto ujrzeliście jak było już zupełnie ciemno. Karla zmieniła się znowu w człowieka.

Corvis też przybrał swoją normalną postać.
- Dobra to dziewczyny lećcie szybko po siostrę a z Leo sobie odsapniemy.
Ot taka mała propozycja. Oby nie zaczęły czepiać się o "rządzenie".

Dziewczyny nawet nic nie powiedziały tylko od razu pobiegły do pokecenter. Leo siadł po turecku na ziemi. Arcanine nie wyglądał najlepiej.
- Pewnie jacyś kłusownicy... - westchnął, patrząc się na stwora.

Szkoda, bo był naprawdę ładny. Skoro nic nie mogli zrobić, to chociaż skan. Może pokedex coś powie o tym biednym pokemonie.
- Wytrzymaj jeszcze trochę.
Powiedział Corvis chcąc podnieść na duchu pokemona.

Pokedex napisał:

Arcanine lv. 14 Samiec
Charakter: Dumny pokemon, zapamięta to, co ktoś kiedyś zrobił dla niego na całe życie.
Ataki: Thunder Fang, Roar, Bite, Fire Fang, Odor Sleuth,
Zdolność: Justified

Pokemon leżał, aż w końcu przybiegła siostra Joy z dziewczynami. Poke-pielęgniarka wypuściła swoje Chansey, które natychmiast dźwignęły Arcanine na noszach i zaczęły go nieść.

Ale ten pokemon miał krzepę... Corvis poszedł za pielęgniarką do centrum czekając na dalszy rozwój wydarzeń. Oby wyszedł z tego cało...
- Siostro liczymy na ciebie.
Rzekł ze smutkiem w głosie niebieskowłosy.

Siostra Joy kiwnęła głową i poszła do sali zabiegowej, gdzie zaczęła zajmować się Arcanine. Leo pociągnął Cię do pokoju.
- Chodź, lepiej byś się wyspał - powiedział chłopak z troską w głosie.

Corvis kiwnął głową przecząco.
- I tak nie zasnę.
Powiedział i dalej siedział w poczekalni na krześle. Może chociaż jakaś przekąska, batonik albo kanapka się znajdzie?

Leo westchnął. Po chwili poszedł gdzieś i wrócił z kanapkami, jakie pewnie wziął w stołówce.
- To przynajmniej zjedz - powiedział.
Dziewczyny postanowiły iść do pokoju.

No to Corvis zaczął wcinać po czym oparł się możliwie jak najwygodniej w krześle.
- Najchętniej bym tam wysłał rotoma, żeby podejrzał ale mogłoby dojść do zwarcia.
Rzekł smutno chłopak.

- No lepiej nie - powiedział Leo.
Siedzieliście i siedzieliście, aż w końcu wyszła siostra Joy i wyglądała na zadowoloną.
- Wszystko będzie w porządku, w ciągu najbliższych dni Arcanine wróci do zdrowia - poinformowała was.

No i tylko tyle trzeba było wiedzieć.
- No to może jednak chodźmy już spać.
Powiedział Corvis i ruszył w kierunku pokoju. Z resztą która godzina?

Była już prawie północ, a Ty ledwo wlokłeś nogami. Wkrótce znaleźliście się w pomieszczeniu i nawet nie mieliście sił się przebrać. Wkrótce leżeliście na łóżku.
- Dobranoc - powiedział Leo.
Wkrótce zasnęliście. Obudziłeś się w... południe i byłeś bardzo wypoczęty.

No to było długo. lekko zaspany niebieskowłosy odezwał się cicho.
- Cześć.
Corvis podniósł się z łóżka po czym poszedł pod prysznic. Trzeba się w końcu dobrze opłukać. A później może jakieś śniadanie?

Leo jeszcze spał jak zabity. Ty tymczasem poszedłeś pod prysznic i w pokoju zastałeś Giratinkę, dobierającą się Leo do podkoszulka. Chyba miała zamiar pożreć tym razem ten element garderoby. Chłopaka nawet to nie ruszyło...