A idź ty mutancie - Klaudia

Spacerowaliście dość długo i zauważyliście, że to coś oszczędza starców i dzieci.
- Zostawmy okno otwarte na noc, a ty... może się schowasz w szafie?
Zaproponował William.

- Oki - kiwnęłam głową. - A potem trawiasta płytka i to coś w pnącza - powiedziałam. - Zastanawia mnie ta cała sytuacja... - powiedziałam zamyślona, rozglądając się.
W końcu jak było późno to poszłam z nim do pokecenter.

Było dość późno, lecz słońce było jeszcze nad horyzontem.
- Chodźmy lepiej. trzeba się przygotować.
Powiedział William i wraz z tobą udał się do pokecenter.

Kiwnęłam głową.
- No żebyśmy czasem nie zawalili - powiedziałam do Williama.
Poszłam z nim do pokoju.

Po chwili William położył się na łóżku i udawał, że śpi.
- A jeszcze okno otwórz.
powiedział kładąc się jak najbardziej naturalnie.

Otworzyłam okno i wślizgnęłam się do szafy. Zostawiłam szparę tak, żebym mogła widzieć przez nią Williama. Trochę pewnie będzie niewygodnie ale to szczegół. Jemu nic się przynajmniej nie stanie. Miałam trawiastą płytkę w pogotowiu... Użyję swoich pnączy, żeby te się podkradły i związały istotę...

Nagle przez okno wślizgnęła się [niepozorna istotka. Zaczęła sie rozglądać po czym zbliżyła wargi do szyi Williama. Ty tego nie zdzierżyłaś i wystrzeliłaś w jej kierunku pnączami. Ta zrobiła szybki unik i złapała cię za szyję. Chłopak gdy tylko to zobaczył wkroczył do akcj i rzucił nieznajomą o ścianę. Ta syknęła głośno spoglądając na was.

Teraz wykorzystałam okazję, żeby ją skrępować przy pomocy swoich pnączy.
- No i się nam udało - stwierdziłam, patrząc na nią i w razie czego mocniej zaciskając pędy. - No a teraz może nam coś powyjaśniasz? - spojrzałam na nią.

Dziewczyna się opanowała i po chwili zaczęła ryczeć jak bóbr. W ogóle o co jej chodziło?
- Zostawcie mnie. Gdzie nie pójdę potwory.
Zaczęła dalej ryczeć, aż nie mogła sie opanować.

To mnie zdziwiło i wybiło z rytmu.
- No dobraa... - powiedziałam i powoli zwolniłam uścisk.
Zerknęłam na Williama. W końcu znowu patrzyłam się na dziewczynę i zdjęłam z siebie efekt płytki. No tak z trawiastą trochę jakiegoś enta przypominam.

No i dziewczyna tak stała skuliła się w koncie i tyle z tego było.
- I co teraz?
Spytał cię William próbując uspokoić dziewczynę.

Podrapałam się po policzku. W koncu siadłam przy niej.
- Cóż, jestem Klaudia - zaczęłam od przedstawienia się. - Cóż, może trochę przesadziliśmy ale chcieliśmy sprawdzić dlaczego ludzie tutaj są tak... osłabieni. Tak dokładniej nie jestem potworem tylko sklonowano mnie przy użyciu DNA człowieka i Arceusa - wyjaśniłam jej krótko chcąc jakoś, żeby nabrała zaufania. - A co z tobą? Dlaczego wysysasz z tamtych wszystkich ludzi krew? - spytałam.

Dziewczyna zrobiła duże oczy.
- Taka jedna dziewczyna powiedziała, że może mi pomóc się nie zestarzeć. I od tamtej pory nie mogę się opanować.
Powiedziała a William zaczął przerzucać kartki.

Pokiwałam zamyślona głową. Zerknęłam jak William przerzuca kartki tego notatnika. Dalej siedziałam przy dziewczynie.
- No tak... Coś kosztem czegoś - powiedziałam. - William był w podobnej sytuacji, później dało się naprawić te niepożądane efekty - zamyśliłam się.

William w końcu znalazł coś, oczywiście powstrzymując po drodze ze dwa razy mdłości.
- To wampir. Tylko wampiry czystej krwi mogą zmieniać ludzi.
Powiedział spoglądając na kartki.
- Zrezygnowała z tego, bo "zwykły" wampir ma znacznie gorzej. Ogromne pragnienie krwi ma na przykład.

Westchnęłam i skrzyżowałam ręce.
- No to nieciekawie... - burknęłam. - A można coś z tym zrobić? - spytałam chłopaka.
Spojrzałam na dziewczyną i wstałam. Jej także pomogłam wstać.

Dziewczyna zaczęła dalej ryczeć.
- Istnieje sztuczna krew. Zawsze może wejść na następny poziom pijąc krew tej, która ją przemieniła wtedy będzie w stanie zapanować nad pragnieniem.
Powiedział William.
- Pomóżcie mi to załatwić.
Poprosiła was wampirzyca.

- Dobrze, pomożemy - kiwnęłam głową.
Po chwili przytuliłam ją do siebie, chcąc dodać dziewczynie nieco otuchy, chociaż mogła się przykleszczyć do mojej szyi...

Dziewczyna aż się oblizała.
- Nie.
krzyknęła odpychając cię od siebie.
- Chodźmy.
powiedziała prowadząc was przez okno do małego dworku za miastem.

Po chwili wyskoczyłam za nią przez okno. Rozejrzałam się przy tym wokoło. Poszłam po tym za dziewczyną do tego dworku.
- Dość ciężka sytuacja - powiedziałam zamyślona do Williama.

Chłopak zaczął przeglądać dalej tą księgę.
- Powinna być słabsza ode mnie. A na pewno wolniejsza.
Powiedział a nieznajoma robiła duże oczy.
W końcu dotarliście do ogrodu gdzie siedziała jakaś dziewczyna urywając głowy lalkom.

- Później opowiemy - powiedziałam tylko do dziewczyny.
Tak więc podeszłam do tej dziewczyny. Dość... Straszne zajęcie mimo wszystko.
- Witam - powiedziałam i czekałam na jej reakcję.

Dziewczyna zaczęła dalej urywać głowy lalkom.
- Ty też nie chcesz się postarzeć?
Zapytała śmiejąc się głośno.
A może po prostu masz za dużo krwi?

- Żadne z tych - skrzyżowałam ręce. - A pierwsza opcja może mi się okazać niepotrzebna, zresztą nie ważne... Dlaczego zmieniłaś ją, nie mówiąc nic o konsekwencjach? - spytałam się w końcu dziewczyny.
W razie czego powyjaśniałam całą sytuację.

Dziewczyna zaczęła dręczyć pluszowego misia.
- Była głupia a ja znudzona.
Odpowiedziała krótko nie przerywając swego zajęcia.