A idź ty mutancie - Klaudia

Zamruczałam coś gniewnie.
- Cóż, mamy za zadanie z Williamem rozwiązać problem tego wypijania krwi mieszkańcom miasta, więc może być dała jej wypić swoją krew, by mogła zapanować nad głodem? Wiem, mówię to bezpośrednio ale nie ma co owijać w bawełnę - burknęłam.
Jak tak dalej pójdzie to ją zaraz sfajczę ognistą płytką.

Wampirzyca podeszła do ciebie i utuliła cię mocno.
- Ależ oczywiście kochana...
Powiedziała po czym wróciła do swojego zajęcia.
- ...że się nie zgodzę.
Dodała urywając łepek pluszowemu misiowi.

To było wkurzające. Mam nadzieję, że nie dziabła mnie w szyję...
- A dlaczego to? - spytałam jej, starając się zachować spokój.
Do wyboru mam ognistą, trawiastą, powietrzną i lodową płytkę... przy mocy którejś z nich mogę ją potraktować.

Nieznajoma usiadła po turecku i uśmiechnęła się słodko.
- No weźcie to moja jedyna rozrywka.
Powiedziała wskazując na dziewczynę. Ta się rozpłakała a William już nie mógł wytrzymać słuchając tych farmazonów.

Zaraz jej dam taką rozrywkę, że się normalnie zdziwi.
- Nie podoba mi się, gdy ktoś się cieszy krzywką innych - warknęłam do niej i użyłam ognistej płytki.
W sumie to sama nie wiedziałam co mogę zrobić, ale już wytrzymać nie mogłam z nerwów.

Dziewczyna zrobiła unik.
- Teraz pewnie nie mogę cię nawet dotknąć, ale jesteś dla mnie za wolna.
Powiedziała rozbawiona.
- Szybko, lodowa.
Powiedział William rzucając się na nią. Aż normalnie nie mogłaś nadążyć. W końcu zauważyłaś że wampirzyca trzyma chłopaka jedną ręką w powietrzu i stoi do ciebie tyłem.

Szybko zmieniłam płytkę z ognistej na lodową i dmuchnęłam na dziewczynę swoim lodowym oddechem, żeby ją przynajmniej spowolnić i by William mógł się wydostać. Po tym szybko zamrażam ją w lodowym więzieniu jak tamtą ostatnią pożeraczkę snów.

Chłopak gdy tylko zobaczył, że podstęp się udał zmienił isę w dym i odleciał na bezpieczną odległość.
- Co to ma być? Wy...
I poleciała wiązanka bluzgów od zamrożonej dziewczyny.

Zdjęłam z siebie efekt płytki, żeby nie nadużywać swoich mocy.
- No trochę ciasno i chłodno, ale nas do tego zmusiłaś - powiedziałam, patrząc się na dziewczynę. - Albo potraktuj to jako "rozrywkę" - burknęłam ciągle rozdrażniona jej poprzednimi słowami.

Ta wampirzyca była zamrożona po samą szyję. Korzystając z okazji dziewczyna podeszła do swego stwórcy i skosztowała jej krwi.
- Dziękuję wam.
Powiedziała znów się rozklejając.
- A co z nią? Nie możemy jej tak zostawić.
Powiedział William spoglądając na "wredną zołzę".

Spojrzałam zadowolona na dziewczynę. Czyli już jest dobrze...
- No racja - powiedziałam do Williama.
Użyłam ognistej płytki i tak po prostu roztopiłam lód.
- Nie zabawiaj się czyimś kosztem - powiedziałam do zamrożonej.

Wampirzyca czystej krwi spojrzała na was...
- Ta... pięć razy.
Rzekła słowa przesączone jadem.
- Ona znów to zrobi.
Powiedział William wyraźnie wyczuwając jej zamiary.

- Na to wygląda - syknęłam. - No nic to chyba trzeba będzie coś z tym zrobić, czyż nie? Najlepiej zamknąć ją jak tamtą pożeraczkę snów na północy, gdzie lód się nie roztopi - miałam wyjątkowo zepsuty nastrój. - Chyba że mnie tak zdenerwuje, że dostanie jakimś Judgment - kolejna jakże kusząca opcja.

Wampirzyca zaśmiała się głośno.
- Hah, jeszcze czego.
Po czym zmieniła się w zubata i odleciała.

- Grrr... - nie mogłam wytrzymać.
Podskoczyłam. Po tym siadłam na ziemi, ciągle będąc totalnie wściekłą jakbym normalnie zaraz wybuchnąć miała. Niech to ślaczek ja jej kiedyś pokażę...

No nie było zbyt wesoło, zwłaszcza jak spojrzeliście na te wszystkie porozrywane lalki i pluszaki.
- A ze mną co?
Powiedziała dziewczyna, której pomogliście.

Po chwili wstałam.
- Cóż, już będziesz mogła się opanować z tym piciem krwi - powiedziałam już nieco spokojniejsza.
Coś czułam, że na tą dziewczynę jeszcze trafimy. Powoli się uspokajałam.

Dziewczyna skinęła głową i sobie poszła. A wy wycieńczeni zostaliście wreszcie sami.
- Już prawie rano.
Powiedział William spoglądając na niebo.

- No nic, to chodźmy spać i tak - powiedziałam do niego.
Zaciagnęłam chłopaka do pokecenter i tam weszłam do pokoju przez okno. Następnie walnęłam się w łóżku obok chłopaka i się w niego wtuliłam, próbując zasnąć.

Zasnęłaś od razu. A gdy obudziłaś się rano ogromne było to zdziwienie. Ten ranek był baardzo późny, a dokładniej 17. William dalej spał, widocznie wyczerpany wczorajszą akcją nocną.

Podniosłam się z łóżka i ziewnęłam. Zerknęłam na Williama a niech śpi... Przebrałam się w pokoju i poszłam do stołówki, wziąć dla nas coś do jedzenia. Jak już dostanę te dania na wynos to wracam do pokoju i rozkładam to tak, by ładnie wyglądało. Sama nic nie zrobię, nigdy nie gotowałam...

Siedziałaś tak w pokoju, aż nagle zauważyłaś wiadomość na pokenav'ie. Przyszła o 9 rano, a wy tutaj tak śpicie.
"Stawcie się w centrali".
Tylko tyle tam było. Ale na pewno czeka was dłuuuga podróż.

- Ojoj - powiedziałam.
Po chwili obudziłam Williama i powiedziałam mu o wiadomości na pokenavie. Po tym zabrałam się za jedzenie swoich porcji. Jak zjadłam to czekałam aż chłopak się ogarnie i w międzyczasie spakowałam rzeczy.

Chłopak ogarnął się nawet szybciej od ciebie. Znaczy jadł dłużej ale reszta poszła mu w ekspresowym tempie.
- No dobra, to ze dwa dni drogi przez bagna góry i pustynie.
Powiedział chłopak spoglądając na mapę.

Kiwnęłam głową.
- No to ruszajmy, żeby przynajmniej dzisiaj coś przejść... Najwyżej zwalimy opóźnienie na jakieś tam problemy w podróży - powiedziałam, wychodząc z nim z wynajętego pokoju i ruszyłam w drogę.