A idź ty mutancie - Klaudia

Chłopak przytulił cię mocno, ale tak żeby jajku nic się nie stało.
- I tak byś nic z tego nie pamiętała.
Po tych słowach cię pocałował.

- Pewnie tak, ale... zawsze jest świadomość tego - uśmiechnęłam się lekko.
Przygotowałam jajku miejsce w swojej torbie. Jak już bezpiecznie tam siedziało to pocałowałam chłopaka i zabrałam się za składanie namiotu. No i po tym wykreśliłam kolejny dzień z kalendarza.

Chłopak od razu ci pomógł i po kilku chwilach byliście już gotowi do drogi. Jeszcze tylko po soczku w kartoniku i bułce...
- Radzę podwinąć nogawki.
powiedział chłopak na samą myśl o bagnie.

- Nom pewnie znowu będę tonąć w nim - powiedziałam.
Po chwili ruszyłam z chłopakiem w drogę. Byłam bardzo zadowolona po wczorajszym, chociaż trochę zmęczona. Taa następnym razem zmiana...

Szliście dość długo i z każdym krokiem wpadałaś w błoto po kolana. Ale William szedł po powierzchni i w ogóle mu to nie przeszkadzało.
- To zawsze lubiłem.
Powiedział rozglądając się dookoła.

W końcu nie wytrzymałam i użyłam płytki powietrza, by lecieć nad tym bagnem.
- No przynajmniej z tym masz dobrze - powiedziałam, patrząc się na chłopaka. - W Centrali być moze spotkamy Mavis - zakręciłam się wokół własnej osi.

Chłopak spojrzał na ciebie i złapał cię za rękę.
- Tym razem będzie wolniej.
Po tym pociągnął cię z niesamowitą szybkością, aż ci się w głowie zakręciło. Ale tym razem bez mdłości.
- I tak zeszło nam na tym dziesięć minut, nie chciałem ryzykować twojego zdrowia.
Dodał gdy byliście za bagnami.

Potrząsnęłam głową.
- Dzięki za troskę - powiedziałam z ulgą czując, że nie bierze mnie na mdłości.
usunęłam z siebie efekt płytki i pocałowałam Williama. Po tym ruszyłam z nim dalej.

Szliście tak jeszcze godzinę, aż w końcu zobaczyliście przed sobą góry.
- W sumie oszczędziliśmy czas na bagnach, więc może uda nam się przejść przez góry jeszcze dzisiaj.
Powiedział chłopak idąc obok ciebie.

- Oby,nie chcę nocowac na skałach - wzdrygnęłam się.
Tak więc dalej szłam z chłopakiem. W sumie to już coraz lepiej znoszę te płytki.
- Hm jak będziemy mieć wolne to będę chciała sprawdzić ile z płytką wytrzymam - powiedziałam.

Chłopaka trochę to zaniepokoiło, ale nic nie powiedział.
- Chyba nie będzie tak źle.
Rzekł odnośnie wspinaczki i zaczął włazić po skałach.

Kiwnęłam głową i ruszyłam za chłopakiem. Chciałam jak najszybciej przejść te góry... Uważałam zwłaszcza, ze miałam przy sobie to jajko. Bardzo chciałam zobaczyć jak pokemon się wykluwa...

Jajko było bardzo nieruchawe, pewnie jeszcze minie sporo czasu zanim się wykluje.
- Chyba nie zdążymy.
Powiedział rozczarowany William w połowie drogi do kotliny.

- No nie... - jęknęłam.
No to szłam z nim dalej. Ile dojdziemy to tyle będzie, byleby znaleźć w miarę znośne miejsce do spania... Moze akurat się trafi jakiś plac pokryty mchem czy porostami....

W końcu się wdrapaliście, a przed wami rozciągało się jeziorko w małej kotlinie. Na jego środku stał ogromny stalowy słup.
- Ciekawe co to jest.
Powiedział chłopak spoglądając na monument.

- Nawet bardzo - powiedziałam do chłopaka.
Rozejrzałam się jaka jest pora, by stwierdzić czy zdążymy zejść. Jeśli nie to chyba zostanę z chłopakiem tu... Najwyżej podłożę koc pod spód, żeby było wygodniej.

No chyba już nie zdążycie, zwłaszcza, że chłopak zaczął się interesować tą budowlą.
- Zobacz, tu na pewno coś jest.
Powiedział i po chwili już siedział na szczycie słupa.
- Chyba mam płytkę następną.

- Płytkę, tutaj? - zdziwiłam się. - Oki to schodź z nią - powiedziałam.
Byłam ciekawa bardzo tego.. Tym bardziej ciekawił mnie efekt jaki ta płytka na mnie wywoła. No i znowu szczęśliwym trafem jakąś znaleźliśmy.

Chłopak zleciał z nią aż się wbił w wodę.
- Ciężka jakaś.
Powiedział i podszedł do ciebie ze znaleziskiem.

- Ciężka? - zdziwiłam się.
Po chwili wzięłam płytkę od chłopaka, będąc bardzo ciekawą jak ona na mnie wpłynie. Skoro ciężka to skała, stal? te dwie chyba najpewniejsze...

Tak jak myślałaś. Po chwili sama stałaś się niewyobrażalnie ciężka, aż ziemia pod tobą się lekko zapadła. Lecz nie przeszkadzało ci to. Twoje ciało stało się srebrne a włosy przypominały niezwykle ostre i mocne druciki.
- No nieźle.
Pozwolił sobie zauważyć William.

- Nooo - powiedziałam zamyślona i użyłam tych drucików, by ścisnąć pobliski kamień.
To było coś nowego... W koncu zdjęłam z siebie efekt płytki.
- A teraz czas na nocleg - powiedziałam lekko uśmiechnięta.

Zdjęłaś z siebie efekt płytki myśląc ,że kamieniowi nic się nie stało. Lecz po chwili ten... rozleciał się pocięty na cienkie paseczki.
- Ym... tak nocleg.
Tylko tyle wykrzesał z siebie William i zaczął rozkładać namiot.

- O co chodzi? - spytałam się chłopaka, widząc jego zmieszanie dziwne. - To przez tą płytkę? - dopytałam się.
Po chwili pomogłam mu w rozkładaniu namiotu i zjadłam przedostatni batonik jaki miałam, ostatni dałam Williamowi.

Chłopak uśmiechnął się lekko.
- No to było trochę przerażające.
Powiedział i wziął od ciebie batonik.
- W razie co mam jeszcze cztery jabłka na jutro.
Powiedział po chwili.