A idź ty mutancie - Klaudia

Chłopak także się do ciebie przytulił.
- Chcesz go ewoluować? Może być trudno bez treningu.
Rzekł William spoglądając na muszlę w wodzie.
- Słyszałaś?
I znów coś zatrzeszczało w twoim plecaku.

- Podałam mu, zeby potem nie zapomnieć... Wkrótce chyba zarządzę trening - odpowiedziałam Williamowi o co mi chodzi. Jak usłyszałam trzask to podeszłam zainteresowana do jajka. Może to już?

Gdy tylko zerknęłaś do plecaka była tam mała słodziutka deino, której najwyraźniej twoja apaszka owinęła się dookoła futerka na głowie.
- Już jest?
Zapytał William i też podbiegł.

- Tak - powiedziałam uradowana do Williama.
Po chwili wzięłam sobie małego stworka na ręce i poprawiłam apaszkę. W sumie to... fajnie tak wygląda... Przytuliłam do siebie pokemona.

Deino chyba była głodna bo dziabnęła cię w palec. Na szczęście jej ząbki były jeszcze malutkie, więc nic ci się nie stało.
- O matko, ale słodka.
Zachwycał się William nad maluchem, aż clampearl wypłynął na powierzchnie żeby zerknąć na nią.

Tak więc po chwili wyjęłam z plecaka jakieś jagody czy owoce i dałam je małej Deino. Byłam ciekawa czy jej spasują...
- Przeurocza - stwierdziłam, niańcząc swojego nowo wyklutego pokemona.

Deino zaczęła wcinać, ale jak widać jagódki nie były dla niej ambrozją. Później wyskoczyła z twoich rąk prosto na clampearla, który zaczął rzucać się w wodzie. Przestraszony maluch złapał się mocno skorupy i byliście świadkami ujeżdżania muszli przez małego smoka. William aż nie mógł ze śmiechu.

Mi także chciało się śmiać.
- Hah, masz aparat? - spytałam w pewnej chwili Williama. - Clampearl, potraktuj to jako trening! - krzyknęłam do pokemona.
Wkrótce zobaczyłam co porabiają moje pozostałe stworki.

Chyba clamperlowi taki trening nie był w smak. Mała deino szybko wylądowała w wodzie wyraźnie niezadowolona ze zmoczenia się. Na szczęście William zdążył zrobić zdjęcie.
- W ostatniej chwili.
Powiedział chowając aparat do plecaka.

Podbiegłam do Deino i wzięłam ją na ręce. Clampearlowi rzuciłam przysmaki na zgodę. Pozostałym pokemonom także dałam jeść. Spojrzałam na Darkrai. Czekałam, aż pokemony skończą jeść.
- Oki, czas w końcu zrobić trening... - powiedziałam. - Najpierw zacznijmy od treningu ciosów i uników... Czyli jeden atakuje 10 minut drugiego, a później zmiana. Jedni starają się zadawać celne ciosy, drudzy unikają. I walszą... Darkrai z Gligarem, Rhyhorn z Natu, Venipede z Biltce, Clampearl z Magikarpiem - wyjaśniłam.
Deino na razie wolę pobawić.

Pokemony zaczęły ten trening, chodź pary były dobrane tak sobie. Clampearl w końcu został sparaliżowany a reszta wykończona bez reszty. W końcu po prostu się okładali nawzajem.
- Chyba coś nie wyszło. Zbyt kontuzjogenny ten trening.
Stwierdził chłopak.

- Oki, stop - powiedziałam do pokemonów.
Siadłam na ziemi zamyślona.
- Hm, to może... jakiś wyścig? - zaproponowałam.
Właśnie sobie zdałam sprawę z tego, ze nigdy nie prowadziłam treningów swoim pokemonom. Rozejrzałam się za skałami czy czymś innym, na czym pokemony mogłyby ćwiczyć.

Skał może nie było, ale drzewa, jakieś konary poprzewracane.
- Wyścig, w sumie może być z tym problem. W końcu dwa twoje pokemony są takie nieruchawe na lądzie.
Zamyślił się William. Bawił się trochę jakimś patykiem.

Tak więc zaprowadziłam swoje pokemony do tych poprzewracanych drzew i konarów. Każdemu kazałam ćwiczyć na nich swoje ruchy, a więc:
- Darkrai miał zamrażać Blizzard,
- Gligar żłobić dziurę Brick Break, by powstały 2 części pnia,
- Rhydon przesunąć drzewo swoim Horn Attack,
- Venipede wyżłobić rowki Poison Sting,
- Natu zrobić wgłębienie Peck,
- Blitzle zepchać część konarów na kupkę przy pomocy Quick Attack,
- Clamperl pokruszyć konar na drzazgi Clamp,
- Magikarpiowi rzuciłam do wody kilka konarów i kazałam, żeby je pociął na kawałki swoim Bounce,

Trening się rozpoczął. Był długi i nudny jak olej z flakami.
- No to może też potrenujmy, żeby nie było im jakoś smutno, że się obijamy.
Zaproponował po chwili William.

- No dobra - powiedziałam.
Po chwili użyłam swojej najnowszej, stalowej płytki.
Przetestowałam swoje włosy na jednym z konarów. Przypomniał mi się kamień w plasterkach z gór. A z ataków to może tak, może tak... Spojrzałam na swój ogon.
- Hm, Iron Tail by mi wyszło? - zamyśliłam się.

Chłopak również zaczął trening. A dokładniej próbował wejść do wody.
- No ja nie wiem. Możesz spróbować.
Po chwili jednak przyszło mu coś do głowy. Skoro był w stanie wykreować włócznię... Zaczął próby manipulowania cieniem przedmiotów, i bardzo się zdziwiłaś gdy zobaczyłaś rattatę zrobnioną z mroku.

- Łał - powiedziałam na te wyczyny chłopaka.
Tak więc zaczęłam próby skupienia się na swoim ogonie. Że jest twardy jak stal i przebije wszystko... rozwali w kawałki... W końcu wykonałam obrót i uderzyłam ogonem w drzewo.

Drzewo złamało się na pół z ogromnym trzaskiem a przed całkowitym upadkiem przytrzymał je jego cień. Dziwne...
- Jak mi idzie?
Spytał William, lecz po chwili stracił siły i nie był już dłużej w stanie utrzymać tak rosłej rośliny.

- Super ci idzie - powiedziałam, patrząc się na chłopaka.
Był też ruch... Iron Head... Tylko dla pewności będę chciała poćwiczyć na czymś miękkim. Tak więc teraz skupiłam się na głowie. Taran... Mam być jak taran. Wkrótce ruszyłam z atakiem na młode drzewko.

Drzewko aż się połamało w trzech miejscach. Ale była i wada tego ataku. Strasznie kręciło ci się w głowie.
- Może na razie dość?
Spytał William i podbiegł szybko do ciebie. Pokemony z resztą też już były zmęczone.
+0,7lv

- No - kiwnęłam głową i siadłam na ziemi, by ogarnąć to swoje zdezorientowanie.
Tak więc dałam teraz pokemonom smakołyki jako nagroda za trening. Po chwili zdjęłam z siebie efekt płytki i przytuliłam się do chłopaka. Cmoknęłam go w policzek.

William także był wyczerpany.
- Wiesz, lepiej wyćwiczmy się, bo mogą nas czekać ciężkie misje.
Po tych słowach chłopak cię pocałował i położył się na piasku.
- Czas na obiad chyba.
Stwierdził po chwili.

Położyłam się na piasku obok chłopaka.
- Chyba tak... Zwłaszcza po tym treningu czuję się zmęczona - stwierdziłam.
Spojrzałam na pokemony. One chyba także odpoczywają po tym treningu.

W końcu mieliście chwilę odpoczynku. W brzuchach wam burczało a ruszyć się stąd nie było chętnych. No tylko mała deino była pełna sił gdyż ją trening ominął.
- De...
Pisnęła i trąciła cię nosem. Wyraźnie domagała się zabawy albo przynajmniej pieszczot.