A idź ty mutancie - Klaudia

- Ajj no właśnie czuję to na swoim biednym ogonku... - jęknęłam. - Darkrai, weź go uderz z Ominous Wind, żeby się odczepił - poprosiłam swojego pokemona.
Przynajmniej jestem typu normalnego, atak typu duch na mnie nie podziała.

Właściwie to nie wiadomo jakiego typu jest człowiek... Duch szybko wlazł w ciebie i w ten sposób uchronił się przed atakiem darkraia. Po chwili wyłonił się z ciebie a ty odczułaś coś bardzo nieprzyjemnego.

- Weź przestań - wkurzyłam się na Gastly.
No to teraz przesadził... Zmieniłam typ na stalowy i pokemon oberwał ode mnie Iron Tail. Byłam zła na pokemona, niech jeszcze tylko raz spróbuje mnie przeniknąć.

Jak pokemon oberwał to go odrzuciło i to daaaleko.
- Chyba trochę przesadziłaś.
Zaśmiał się William i dał ci całusa. Co było trudne, bo jakby nie patrzeć byłaś obecnie metalowa.

- Oj tam, w jego przypadki akurat nie - stwierdziłam.
Haha no tak, metal trochę dziwnie się całuje. Po chwili zdjęłam z siebie efekt płytki i szłam dalej z chłopakiem, chcąc jak najszybciej opuścić ten las.

William zaśmiał się trochę i już nic nie mówił w tej kwestii. Szliście dalej i dalej, aż minęło południe. A las jak się nie kończył tak końca nie było widać.
- Zjedzmy coś lepiej.
Zaproponował chłopak.

- Dobrze - powiedziałam.
Wyjęłam żelki z plecaka i dałam chłopakowi paczkę jaką chciał. Miałam nie tylko kwaśne. Deino jak zwykle dałam karmę i kwaśne żelki. Wyjęłam w plecaka bułkę i zaczęłam jeść.

Chwilę jedliście i byliście znów gotowi do drogi. A ta ciągnęła się wam niezmiernie, zupełnie jakbyście łazili w kółko czy coś.
- Wszystko wygląda tak samo.
Stwierdził William po godzinie łażenia.

- No - kiwnęła głową.
Wkrótce co chwila używałam swojej stalowej płytki, by nacinać włosami rowki na drzewach.
- Najlepiej się upewnić - powiedziałam do chłopaka.

Szliście znów całkiem długo, aż księży wyłonił się zza horyzontu. I co najgorsze, wasze podejrzenia się potwierdziły.
- Nie przejdziemy tego lasu przed zaćmieniem.
Powiedział William całkowicie rozczarowany porażką.

- No - siadłam zrezygnowana na ziemi.
A tak bardzo chciałam tam dotrzeć by zobaczyć tą legendę i wyjaśnić całą sprawę... ech... Skoro księżyc oświetlał nam drogę to postanowiłam iść jeszcze kawałek z chłopakiem, wybierając prawidłową drogę.

Po kilku minutach zaczęło się zaćmienie, a wam ukazała się dziwna ścieżka, której wcześniej nie widzieliście. Czyżby to było właśnie to? Drogę wskazuje zaćmienie słońca?
- Szybko, może to tam.
Zawołała William i pobiegł nową drogą.

Zdziwiłam się na widok ścieżki.
- Dobra, no to jadem - powiedziałam i czym prędzej pobiegłam tą ścieżką z Williamem, czyli jednak nie jest źle...

W końcu dotarliście do zamku, który stał do góry nogami. A właściwie to wisiał na latającej wyspie czarnego gruntu.
- Tego jeszcze nie było.
Stwierdził William pod wielkim wrażeniem tego czegoś.

- Wow - także byłam pod wrażeniem.
Tak więc wkrótce poszłam z Williamem do tego zamku czy też poleciałam jak trzeba było. Trochę się obawiałam legendy, która tam może być ale OK...

W końcu wlecieliście do budynku i okazało się, że możecie normalnie chodzić po podłodze do góry nogami. W ogóle jakieś dziwne to było.
- To jak teraz jest. Jesteśmy do góry nogami czy normalnie?
Od tej zagadki aż mogła was głowa rozboleć.

- Sama nie wiem - jęknęłam.
Ale postanowiłam o tym nie myśleć i szłam z chłopakiem, rozglądając się wokoło i mając nadzieję spotkać tego pokemona... Chociaz może zbyt przyjemne to nie będzie.

Korytarzy było wiele a pomieszczeń jeszcze więcej.
- Może zacznijmy od wieży? Albo coś...
Zaproponował zdezorientowany chłopak.

- Dobra - powiedziałam. - Najlepiej to się rozdzielmy szybciej nam pójdzie - stwierdziłam.
Tak więc ja, William i Darkrai, jeśli zaakceptowali ten pomysł to każdy rusza w inną stronę. Przecież jakoś to będzie i w razie czego się zwołamy...

Chodziliście długo, aż w końcu dotarliście do sali z ogromnymi drzwiami.
- Co za zbieg okoliczności.
Powiedział William i darkrai po chwili też się zjawił. Chyba wszystkie drogi prowadziły właśnie tutaj.

Popatrzyłam się na drzwi.
- No to czas zobaczyć co my tu mamy - powiedziałam i je otworzyłam, po czym weszłam do środka, chociaż trochę drżałam.
Nie lubię takich miejsc.

Była to ogromna pusta sala, na której środku stało "coś"
Było nieruchome, ale najwyraźniej żyło. Tylko co to ma być...
- To jest pokemon czy co?
Powiedział głośno William sam do siebie.

- Chyba pokemon... - przełknęłam ślinę.
Podeszłam bliżej niezbyt pewna co mam robić. Spróbowałam skontaktować się z tym czymś za pomocą swoich zdolności.
- Um, witam? - niezbyt pewnie się przywitałam.

Pokemon podniósł lekko głowę.
- Witajcie...
Powiedział niemrawo. Po chwili znów jego czerep opadł w dół.
- Czy też chcecie wszystko zakończyć jak kiedyś Arceus?
Zapytał pokemon.

- Jak to zakończyć wszystko? I co miał z tym wspólnego Arceus? - aż drgnęłam na imię tego pokemona, może się czegoś o nim dowiem.
Czekałam na odpowiedź tajemniczego stwora.