A idź ty mutancie - Klaudia

Wtuliłam się w chłopaka.
- No mam taką nadzieję - westchnęłam.
Spojrzałam na ogromnego pokemona, który odpoczywał teraz przez ramię chłopaka.

Strażnik portali usiadł po chwili i rzekł swoim ogłuszającym tonem.
- Nie dam rady go sprowadzić jeśli sam nie wyjdzie. Z tamtej strony nie otworzę portalu.
W tym czasie arceus korzystając z końcówek mocy jakie udało mu się zachować stworzył dla siebie nowe ciało.
O takie

No to było ciężkie... To może, może... by tak tam wejść i ściągnąć jego ciało? Tylko nie wiem jakby to w praniu wyszło. Spojrzałam nieco zmieszana na Arceusa. No ta... słodziutko wyglądał, ale to tylko tak z konieczności się zmienił. Przywitałam się z legendą.

Legenda była niezadowolona z tego wszystkiego no ale...
- Jak będziecie się śmiać to...
Zaczął grozić.
- ...I tak nic nie zrobię bo utrzymanie tego ciała kosztuje mnie całą energię jaka mi została.
Dokończył. W tym czasie druga legenda spojrzała na was.
- Zdajecie sobie sprawę, jakie duże jest jego ciało?

- Taaa... - powiedziałam, przypominając sobie swoje rozmiary jak zmieniłam się wtedy w ruinach czy podczas walki z Groundonem. - Ja nie mam zbyt zamiaru się śmiać - powiedziałam do Arceusa. - A tak ogólnie to... Jestem Klaudia i zostałam sklonowana przy użyciu twojego DNA - poinformowałam Arceusa.

Ten spojrzał na ciebie zaciekawiony.
- Tyle to i ja wiedziałem.
Powiedział arceus. Po chwili znów odezwał się olbrzym.
- Sprowadźcie Dialgię i Palkię. Jeśli stworzą tam czasoprzestrzeń choć na chwilę odzyskam jego ciało.

Aha, czyli wiedział... No dobra...
- Dobra, rozumiem - kiwnęłam głową na słowa olbrzyma.
A Arceusa chyba weźmiemy ze sobą, raczej innego wyjścia nie ma... Jakby było co do czego to by nie dał sobie w ogóle rady... Ciężka sytuacja.

Mały poke bóg zaczął za wami łazić.
- W razie co ten mały znajdzie drogę.
Powiedział strażnik portali a Arceus warknął na niego złowieszczo.
- Niedawno sam byłeś mały.

- Oki, to my już chodźmy - powiedziałam w końcu.
Na arzie nie wiedziałam zbytnio co powiedzieć do Arceusa, zwłaszcza w tak niezręcznej sytuacji. No i chyba nasz poke-bóg będzie teraz się denerwował, gdy ktoś nazwie go małym...

Jeszcze tylko ostatni prezent od sporej istoty.
- No to do zobaczenia.
Powiedział i przeteleportował was poza las.
- Chociaż tyle dobrego.
Stwierdził William gdy zobaczył, że nie będziecie musieli iść przez to cmentarzysko drzew.

- No, już nie będziemy błądzić - powiedziałam i rozejrzałam się wokoło.
Siadłam nieco zmęczona dzisiejszymi wydarzeniami na ziemi. Sprawdziłam, która jest godzina. Chyba nie ma już sensu dzisiaj iść.

Była już 4 rano. No to faktycznie iść dalej było bez sensu.
- No to co teraz robimy?
Spytał chłopak. Następnie zajął się rozkładaniem namiotu.

- Najlepiej się prześpijmy... - przeciągnęłam się.
Wypusciłam z balla swoją Deino i dałam jej trochę kwaśnych żelków. Spojrzałam na Arceusa.
- Kiedy tak dokładnie wpadłeś do tamtego świata? - spytałam w pewnej chwili.
To mnie ciekawiło. Na pewno kilka lat temu tam trafił...

Pokemon rozejrzał się dookoła.
- Nie wiem tam nie ma ani czasu ani przestrzeni.
Stwierdził siadając rozkosznie na tyłku. Aż mała Deino do niego podbiegła i zaczęła się tulić.
- Słodko.
Powiedział William a Arceus zgromił go spojrzeniem.

Mimowolnie zachichotałam.
- Aha, rozumiem - odpowiedziałam na słowa Arceusa.
Podrapałam się po policzku. Jak William rozłożył namiot to tylko coś zjadłam i wsunęłam się do środka. Byłam zbyt zmęczona by zrobić cokolwiek innego niż zasnąć. Sunęłam się na bok jakby Arceus także chciał wejść do namiotu... Przynajmniej poprzytulam się do chłopaka.

Arceus też wszedł do środka, i wyszło na to, że William prawie na tobie leżał. W końcu jednak zasnęliście. Obudziliście się mniej więcej o 5 rano a Arceus już na was czekał.
- Przespaliście cały dzień.
Uświadomił was pokemon.

- Bo wcześniej nie spaliśmy prawie 24 godziny - poinformowałam Arceusa.
Po chwili wyszłam z namiotu. Wypuściłam swoje pokemony i dałam im jeść.
- Co tam? - zagadałam do Arceusa, nie wiedząc co powiedzieć.
W sumie to też mój rodzic, ale... no właśnie - ale, są pewne ale...

William także wylazł z namiotu a Arceus wylewitował z niego zaraz po nim.
- Nie mam normalnego ciała, jestem zdany na pastwę pół potwora i mojego klona. No... jest super.
Rzekł z przekąsem pokemon, ale co mu się dziwić.
- No dobra już, zbierajmy się.
przerwał wam pogawędkę William.

Dałam Gligarowi Razor Fang, jakby czasem przydarzyła się okazja, by móc podnieść mu poziom.
- Nic nie poradzę, że jestem klonem - bąknęłam tylko w odpowiedzi na słowa Arceusa.
Wkrótce pochowałam swoje pokemony do balli i ruszyłam w dalszą drogę.

Droga tym razem była znacznie przyjemniejsza. Słońce lekko grzało a wiaterek przyjemnie was orzeźwiał.
- Mam dla ciebie coś.
powiedział William i dał ci nową perłę. Skąd ją miał?

Ze zdziwieniem spojrzałam na perłę. Ucieszyłam się bo tamtą musiałam oddać, a tak to mam nową.
- Dzięki - ucieszyłam się i cmoknęłam chłopaka w policzek.
Obejrzałam swoją perłę i schowałam ją do kieszeni, zebym zawsze mogła sobie na nią popatrzeć.

William nawet miał coś jeszcze. Był to mały rysunek, na którym perła była przymocowana do małego łańcuszka.
- Może taki zrobimy?
Spytał chłopak. Arceus tymczasem leciał za wami poirytowany swoją niemocą.

Popatrzyłam się na rysunek chłopaka i kiwnęłam głową.
- Świetny - powiedziałam.
Zerknęłam na Arceusa.
- Jakoś odzyskamy twoje dawne ciało... - starałam się mu polepszyć humor, chociaż z Arceusa straszna teraz maruda i za mną nie przepada... to drugie mnie najbardziej ugodziło, ale cóż takie ryzyko jak się jest czyimś klonem.

Pokemon lewitował sobie dalej zamyślony. Przynajmniej tyle mu zostało, że sobie mógł polatać.
- A w ogóle wiesz jak znaleźć palkię i dialgię?
Zadał ci pytanie retoryczne.
- No więc...
I sam na nie prawie odpowiedział.

Zamyśliłam się. Woźna opowiadała mi legendę o tym, jak Dialga, Palkie i Giratina powstali w Spear Pilar... I tam też można było ich spotkać, ale skoro to pytanie retoryczne to nic się nie odezwę. Zamyśliłam się. Wzięłam Williama za rękę i szłam dalej. Przed miastem trzeba będzie jakoś schować Arceusa...