A idź ty mutancie - Klaudia

Arceus spojrzał na ciebie po czym uśmiechnął się szeroko.
- Pewnie słyszałaś o Spear Pilar ale pewnie nie wiesz, że są do tego potrzebne specjalne kryształy.
Powiedział pokemon, a po chwili byliście już w pobliżu miasta. William szybko przywiązał do nogi pokemona i powiedział.
- Udawaj balon.

O, o tych kryształach to akurat nie wiedziałam...
- Tak będzie najlepiej - powiedziałam, patrząc się jak chłopak przywiązuje wstążke do nogi Arceusa.
To przynajmniej mamy jak go zamaskować. Chociaż to w pewnym sensie zabawy pomysł i oby Arceus się na to zgodził.

Arceus niechętnie, lecz przystał na to rozwiązanie. Lepsze to niż siedzenie pod bluzą czy coś...
- Tylko lewituj wysoko.
To już była przesada ale Arceus zrobił tak, i był zacnym balonem.

Uroczym balonem. Tak więc ruszyłam z chłopakiem w kierunku siedziby agencji. I w razie czego przypilnowałam, zeby Arceus się nie uderzył w głowę jak będziemy wchodzić do budynku. To teraz pójść do gabinetu Mavis i wszystko jej wyjaśnić.

Gdyby to było takie łatwe. Ten gabinet był prawdziwą fortecą ze stalowymi drzwiami i tabunem strażników. Tak już jest, że rada nie przyjmuje gości chyba że to coś naprawdę ważnego.
- Nie możemy was wpuścić.
Rzekł jeden ze strażników.

Westchnęłam.
- No dobra - powiedziałam.
Pociągnęłam Williama ze sobą do pokoju. Tam przynajmniej Arceus nie będzie musiał udawać balona. Zaczęłam na kartkach ze szczątków mojego notatnika pisać co takiego się wydarzyło. Na Xatu nie mamy co liczyć... Bo nie wiadomo kiedy Mavis wyjdzie z gabinetu...

William widząc, ze ci się to nie podoba wyjechał z dość zaskakującą propozycją.
- Użyj mnie jako płytki i wparujemy wentylacją.
Arceusa to bardzo zaciekawiło, no ale on i tak się nie zmieści. Ewentualnie mógłby zostać.

Po chwili pokazałam Arceusowi swoją kolekcję płytek, jakie dotąd znalazłam.
- W różniastych miejscach je znajdowaliśmy... I William też działa na mnie jakby płytka - opowiedziałam Arceusowi.
Po chwili zrobiłam mały test i dotknęłam Williama, używając jego mocy jako płytki.

Udało ci się przyjąć tą "duchową" postać a następnie William złapał cię za rękę i wleciał w kratkę wentylacyjną rozsypując się w dym. Było oczywiście ryzyko, że po prostu rozbijesz sie o ścianę, ale na szczęście się udało. W końcu dotarliście do odpowiedniego gabinetu.

Byłam trochę zestresowana. Mam nadzieję, że nie dostaniemy za to ochrzanu... Zresztą łamiemy zasady, więc... się nam należy. Rozejrzałam się wokoło. No to teraz trzeba będzie wszystko poopowiadać i wyjaśnić swoje motywy działań...

kobieta zrobiła duże oczy, lecz nic nie powiedziała. Widocznie nie chciała alarmować strażników. Po chwili podeszła do okna które było najdalej od drzwi.
- Czemu tu przyszliście?
Spytała cicho.

Po chwili zaczęłam przyciszonym głosem opowiadać Mavis wszystko co się działo w zamku do którego dotarliśmy, czyli shiny Charizard, nieznany pokemon... oddzielenie się Arceusa od jego prawdziwego ciała i jego tymczasowa postać... Zakończyłam na tym, ze jest w moim pokoju...

Kobieta wysłuchała wszystkiego po czym dała wam coś... przepustka?
- Pozwala wejść do podziemnych magazynów, o których wie tylko "centrala". Powinien być tam jakiś kamień.
Powiedziała spoglądając w okno.

Podziękowałam Mavis za przepustkę i się do niej przytuliłam. To było coś fajnego. Po tym wzięłam Williama za rękę.
- No to wracajmy - powiedziałam do chłopaka i użyłam znowu jego zdolności jak płytki.

W końcu wróciliście do pokoju a tam Arceus już wyżarł wam wszystkie zapasy z plecaków.
- Ale zgłodniałem.
Powiedział tylko i zaczął dalej udawać balon. Kto by uderzył taki słodki balon?

Hah no racja takiego słodziaka to raczej nikt nie uderzy. Hm... do żelek też się dorwał? Z tego co widzę to tak... Po chwili wyjaśniłam legendzie całą tą sprawę z gabinetu Mavis i pokazałam mu przepustkę. Ale mógł przynajmniej poczekac i się spytać chociaż... On chyba nigdy nie musiał.

On pewnie nigdy nawet nie musiał jeść. Kto to wie? Arceus w końcu opadł na łóżko.
- Raczej z balonem po piwnicy chodzić nie będziecie.
Stwierdził pokemon.
- Faktycznie wyglądałoby podejrzanie.
Powiedział William.

Kiwnęłam głową.
- Tak więc raczej zostajesz tutaj... - mruknęłam, rozglądając się po swoim jakże pustym pokoju. Kiedyś było tu więcej rzeczy.
Ciągle byłam jednak niezbyt wyspana.
- Idę wziąć prysznic - powiedziałam w pewnej chwili i jak powiedziałam tak też zrobiłam.

William w tym czasie skoczył po nowe zapasy. A gdy wyszłaś spod prysznica już był z powrotem. Co zobaczy;liście? Arceusa rozwalonego na łóżku po całości. Owinięty kocem i smacznie śpi...

Westchnęłam.
- Albo go zwalamy, albo próbujemy się z nim zmieścić albo szukamy innego miejsca na nocleg co wybierasz? - spytałam się Williama.

William mrugnął do ciebie po czym zaczął manipulować cieniem tak aby ten zsunął delikatnie pokemona na podłogę.
- Może nie mamy koca ale przynajmniej łóżko jest.
Powiedział chłopak i położył się na tapczanie.

Wyjęłam koc z torby, jakiego używałam podczas spania w namiocie.
- A właśnie, że mamy koc - powiedziałam rozbawiona.
Ułożyłam się wygodnie obok chłopaka i zakryłam nas kocem. Pocałowałam Williama i próbowałam spać.

W końcu zasnęliście. Rano obudziło was jakieś trzaskanie i w ogóle chrupanie. To arceus znów zabrał wam się za nowe zapasy.
- Co ja poradzę, że to ciało wymaga normalnego jedzenia?
Powiedział tylko pokemon.

Spojrzałam na pokemona.
- No dobra, ale mógłbyś może przynajmniej zaczekać na śniadanie, a nie wyjadać nam zapasów na podróż? - spytałam pokemona i siadłam na łóżku.
W koncu sięgnęłam do torby i uratowałam chyba swoją ostatnią paczkę zelków, które zaczęłam jeść.
Siadłam obok Arceusa i posuwałam swoim ogonem po podłodze nieco niewybudzona.

Pokemon zaczął latać pod sufitem.
- Myślę, że za jakieś dwieście lat wróciłbym do formy.
Stwierdził Arceus, a William uratował swoje ostatnie jabłko i zaczął je wcinać.