A idź ty mutancie - Klaudia

Kobieta spojrzała na ciebie ukradkiem.
- To dla bezpieczeństwa. Kiedyś był zamach i teraz już tak zostało.
Stwierdziła po czym już siadła i zaczęła zajmować się swoją sprawą.
- Macie miesiąc.
Dodał dalej szepcząc.

- Oki papa - także powiedziałam ściszonym głosem i machnęłam kobiecie.
Wzięłam Williama za rękę i ruszyłam z nim w drogę powrotną do mojego pokoju. Tam siadłam na łóżku i się przeciągnęłam.

Arceus dotknął kryształu, który zdobyliście a ten zaczął migotać bardzo wolno.
- Pewnie nie wiedzieliście, ale jeden kamień reaguje z drugim gdy go dotykam. Nim bliżej do drugiego tym częściej.
Czyli standardowa zabawa w ciepło zimno.

- A no nie wiedzieliśmy... - powiedziałam, wpatrując się w kamień.
Spojrzałam na zegarek, która jest godzina. Jak jest jeszcze czas, to bym chciała pójść ze swoimi pokemonami potrenować... I przy okazji chciałam się nauczyć jakichś ataków.

Było coś po piętnastej a Arceus po chwili zostawił kulę w spokoju.
- To dzisiaj ruszamy czy co robimy?
Spytał William.

- Może już ruszajmy - powiedziałam.
Tak więc zaczęłam pakować swoje rzeczy. Przy okazji wzięłam kilka książek ze swojej szafki. Mam przygodowe w stylu Robinson Crusoe, Podróż do wnętrza ziemi czy Indiana Jones... Wkrótce byłam gotowa do drogi i uwiązałam Arceusowi wstążkę u nogi, żeby znowu udawał balon.

Arceusowi nie było to w smak, ale znów zaczął lewitować tak, aby wstążka była napięta.
- Lepiej jak najszybciej opuścić miasto, bo dziwnie tak.
Stwierdził William i cię przytulił mocno.

Uśmiechnęłam się i również przytuliłam się do chłopaka. Po chwili pocałowałam go i się odsunęłam, po czym wyszłam w końcu z tym niby-balonem z budynku agencji. Potem jak najszybciej opuściłam z chłopakiem miasto. To teraz bedzie zdecydować, w którą stronę iść.

Arceus wreszcie mógł się poruszyć.
- Aj... ciężko tak lewitować w bezruchu i udawać balon.
Stwierdził po chwili pokemon. Nawet przebiegł się na własnych nogach dla rozruszania.

Odwiązałam mu wstążkę od nogi.
- No raczej innego wyjścia nie ma - powiedziałam i podrapałam się po głowie.
Tak więc szłam z nimi dalej. W końcu wypuściłam z balla Darkrai i swoją Deino, której podałam cytrynę.

Mała smoczyca zaczęła ją wcinać, a William wręcz nie mógł na to patrzeć. Masakra jakaś...
- no to trzeba określić kierunek.
Powiedział chłopak i patrzył co chwilę to na ciebie, to na arceusa.

Hah, Deino mnie zadziwiała. Spojrzałam Arceusa.
- Hm, wiesz w jakim to mniej-więcej kierunku? - spytałam się go.
Tak wiec ja jak co byłam za pójściem na wschód.

Pokemon wziął kryształ od ciebie. A ten zaczął migotać.
- To proste, migocze częściej niż bliżej jesteśmy. Więc jak porównamy z tym co było w pokoju będziemy w stanie stwierdzić czy idziemy w dobrym...
Zaczął Arceus.
- migocze rzadziej.

Stanęłam.
- No to czas na zmianę kierunku na przeciwny - stwierdziłam.
Czyli źle wybrałam kierunek. Ruszyłam z nimi w przeciwną stronę omijając miasto, by Arceus nie musiał udawać balona.

Ominięcie całego miasta też wam zeszło całkiem sporo czasu. Nawet nie odeszliście zbyt daleko gdy się ściemniło.
- Mogliśmy zostać na noc w bazie.
Stwierdził William, ale było już za późno do cofania się.

- Przynajmniej już jeden kierunek wykluczyliśmy - powiedziałam optymistycznie.
Zaczęłam rozkładać namiot i na noc schowałam Darkrai do pokeballa, by nie wywołał u nas koszmarów. Jak namiot był rozłożony to zrobiłam kanapki dla nas, jedynie małej Deino dałam kolejną cytrynę. Ich to Arceus się nie złapał... Przynajmniej to.

Arceus zjadł i kanapkę i zaczął latać za jakimiś owocami. Po kilku chwilach wrócił cały umorusany od jakiś jagód.
- No to dobranoc.
Powiedział po czym wleciał do namiotu i na samym jego końcu położył się i zasnął. Teraz zostaliście z Williamem sami, no prawie, bo jeszcze Deino.
- Ta cała sytuacja jest dość krępująca.
Stwierdził chłopak.

- No nawet bardzo - powiedziałam do chłopaka.
Jak Deino uporała się z tą cytryną to schowałam ją do pokeballa. Siadłam Williamowi na kolanach i się do niego przytuliłam. Mimo wszystko fajnie, że mogłam poznać Arceusa... No w pewnym sensie jest zabawny... Dalej tuliłam się do chłopaka i w końcu go pocałowałam.

On także cię pocałował a po dłuższej chwili przysnął na siedząco. Coś chyba ostatnio nie dosypia.
- Wynoś się.
Szepnął przez sen, stracił równowagę i przewrócił się na trawę.

Spojrzałam na Williama. Po chwili wciągnęłam go do namiotu i się obok niego położyłam. Zerknęłam na Arceusa. Hm, ciekawe co się chłopakowi śniło, że powiedział takie słowa. Ułożyłam się wygodniej i próbowałam zasnąć.

W końcu zasnęłaś, a gdy rano się obudziłaś miałaś tuż przed nosem zadek Williama. Jak on się tak obrócił? Magia... Tymczasem Arceus leżał sobie spokojnie z głową wystawioną na zewnątrz.

Po chwili siadłam w namiocie. No tak jakoś się przekoziołkował albo on, albo ja...
- Cześć - powiedziałam do Arceusa.
Wyślizgnęłam się z namiotu. Po chwili znowu zabrałam się za robienie kanapek. Jak William się obudzi to przynajmniej od razu będzie miał śniadanie.

Wkrótce chłopak się ocknął.
- O matko, ale mi się głupoty śniły.
Powiedział po czym wygramolił się z namiotu.
- Ajaj... jakbym przebiegł maraton przez sen.
Dodał po chwili.

- No coś przez sen robiłeś bo obudziłam się z twarzą przy twoim tyłku - powiedziałam roześmiana i podałam chłopakowi kanapki.
Rozsiadłam się wygodnie na trawie.

Po kilku chwilach kanapek już nie było, a wy mogliście ruszyć dalej. No prawie, w końcu trzeba jeszcze namiot zwinąć. William zabrał się za to, a niezadowolony arceus faktem iż musi wstać strzelił małego focha.