A idź ty mutancie - Klaudia

W końcu zastała was noc głęboka tak dobrze się bawiliście. Arceus zawsze wygrywał...
- A wspomniałem, że sam wymyśliłem tą grę?
Rzekł po chwili a William był załamany, że ani razu nie okiwał pokemona.

Spojrzałam na Williama rozbawiona.
- Wow to fajnie - powiedziałam, patrząc się a Arceusa.
W końcu do ich obydwu się przytuliłam. A niech Arceus mnie wzrokiem zabija, ze mnie była taka przylepa.

Pokemon chyba stwierdził jak ostatnio "skoro lubisz" i pogłaskał cię po głowie. W tym momencie William parsknął śmiechem.
- Można powiedzieć, że masz rodzinę w komplecie.
Stwierdził chłopak.

- No, taką dość nietypową - powiedziałam rozbawiona.
Tak to trochę zabawne jak Arceus mnie pogłaskał ale i fajne. W końcu wlazłam z nimi do namiotu.
- Dobranoc - powiedziałam i wtuliłam się w Williama, po czym próbowałam zasnać.

W końcu wszyscy usnęli a gdy się obudziłaś namiot był już złożony a ty i William leżeliście na trawie.
- Chciałem coś zrobić ale gotować nie umiem.
Powiedział Arceus.

Po chwili siadłam na trawie.
- Aha, przynajmniej jedno mamy z głowy - stwierdziłam.
Po chwili zabrałam się za przyszykowanie nam śniadania. Jakoś nie uczyłam się nigdy gotować tylko wykorzystywałam to co podpatrzyłam u Williama.

Czyli niewiele ale zawsze sałatka jakaś wychodziła. Albo podpieczona czerstwa bułka...
- Co się dzieje?
Powiedział chłopak gdy otworzył oczy. Nie spodziewał się tego na pewno.

- Cześć - przywitałam się z chłopakiem. - Cóż Arceus złożył namiot jak jeszcze spaliśmy... A ja tutaj próbuję zrobić jadalne śniadanie - zaśmiałam się.
Po chwili jak skonczyłam to nałożyłam nam porcje i zabrałam się za jedzenie.

W końcu, gdy się najedliście nie pozostało nic innego niż wziąć rzeczy i ruszyć w drogę.
- Może lepiej sprawdźmy czy znów nie pomyliliśmy kierunku.
Zaproponował William, i też arceus złapał kulę. Jak zauważyliście migała częściej.

- Czyli idziemy w dobrą stronę - ucieszyłam się.
Zebrałam swoje rzeczy i ruszyłam z nimi w dalszą drogę. Byłam w o wiele lepszym nastroju niż wczoraj i nie chciałam go dziś znowu sobie zepsuć tymi rozmyślaniami.

To dobrze. Gdzieś w lesie zobaczyłaś nagle jakby... płomień? Coś szybko przemknęło obok was i zniknęło w lesie.
- Jakiś ognisty pokemon.
Powiedział William.
- Na pewno Ponyta
Stwierdził pokemon.

Gdy ujrzałam płomień to się zdziwiłam. Próbowałam dostrzec co to może być za pokemon, ale nigdzie go nie widziałam.
- Ponyta? One są przefajne... - stwierdziłam.
Tak więc postanowiłam się rozejrzeć i weszłam w ten las.

Las był gęsty, aż dziw brał, że coś mogło w nim przebiegnąć tak szybko. Po krótkiej chwili znalazłaś ślady, i to nie byle jakie.
- A nie mówiłem.
Chełpił się Arceus. W sumie jakby nie patrzeć to on stworzył wszystkie pokemony więc wie o nich najwięcej.

- No widzę - powiedziałam.
Tak więc zaczęłam chodzić za tymi śladami, chcąc znaleźć pokemona i miałam pokedex w gotowości. Ten pokemon musi być naprawdę niezły skoro może biec w takiej gęstwinie.

W końcu znalazłaś, na małej polanie pasło się kilka takich jak wyżej oraz jeden taki jak niżej.
Pokemony na tle zielonej trawy wyglądały naprawdę świetnie.
- nieźle mi wyszły co nie.
Zaśmiał się arceus a William usiadł pod drzewem i zaczął szkicować? U...

- No są świetne... - powiedziała, patrząc się na pokemony.
W końcu siadłam obok Williama i przyglądałam się temu jak je rysował... Suuuper. Co chwila zerkałam na Arceusa. No coś jest z nim lepiej niż na początku, nie taki sztywny i drażliwy...

Ale na pewno nie taki spokojny jak kiedyś... w końcu stracił ciało jakby ktoś nie zauważył.
- Postanowiłem wrócić do rysowania.
Szepnął William tak aby nie spłoszyć pokemonów.

- Fajnie - szepnęłam.
Rozsiadłam się wygodnie i oparłam o drzewo. Wyjęłam resztki swojego notatnika i próbowałam go jakoś złożyć do kupy. Dlatego trzeba będzie jak najszybciej odnaleźć ciało Arceusa... W tej postaci na pewno jest mu ciężko.

William zobaczył, że twój notatnik jest cały poniszczony. Wtedy wyjął jeden ze swoich szkicowników i wręczył ci go. W sumie prawie bez różnicy, tylko papier trochę lepszy no i bez linii czy kratek.
- Obiecałem ci kupić ale zapomniałem.
Powiedział chłopak po chwili.

- Spoko, nic się nie stało - uśmiechnęłam się.
Cmoknęłam chłopaka w policzek i zadowolona popatrzyłam na swój nowy notatnik. Fajnie... Po chwili wzięłam ołówek i podpatrywałam w jaki sposób William rysuje. Próbowałam narysowac przynajmniej jednego pokemona.

Wychodziło ci... no średnio. Coś na wzór sześciolatka ale czego się dziwić gdy robisz coś takiego pierwszy raz?
- Chyba nas zauważył.
Wzdrygnął się chłopak, gdy rapidash zaczął iść w waszym kierunku.

Mam cztery lata, i tak dobrze jak na pierwszy raz. Schowałam szkicownik do kieszeni i spojrzałam na Rappidasha, który się do nas zbliżał. Oj mam tylko nadzieję, że nie ma on złych zamiarów.

Pokemon robił groźną minę, a tuż za nim szła mała ponyta. Od taka mała słodka co była bardzo ciekawska. Rapidash miał już na was wybiec gdy nagle, na drodze stanął mu arceus, spojrzał "koniowi" w oczy a ten błyskawicznie się uspokoił.

Odetchnęłam z ulga. Zerknęłam zaciekawiona na małą Ponytę i zeskanowałam ją pokedexem. Jako ze duży teraz się uspokoił to podeszłam do konika i spróbowałam dać mu garść karmy. Ciekawe jak zareaguje...

Cytat :

Nr w Dexie: #077
Nazwa: Ponyta
Płeć:
Charakter: Jest to mały rozkoszny kucyk, który pod maską rozkoszności chowa krwiorzerczą bestię
Typ: Ogień
Lvl: 12
Ataki: Tackle, Growl, Tail Whip, Ember
Zdolność: Flash Fire

Pokemon zaczął delikatnie skubać karmę a później ugryzł cię w rękę. Niach niach.