Czas na zemstę - Gra Yomi

-Zobaczę.- Mruknęłam i zaczęłam grzebać w plecaku. -Chyba powinnam mieć. Przynajmniej tak mi się wydaje.- zamruczałam. -A chociaż udało ci się dotrzeć do tego kto jest szefem Rocketsów?- spytałam się grzebiąc w plecaku.

Tak więc szukałaś i wywaliłaś z plecaka prawie wszystko. W końcu na samym dnie znalazłaś mendę.
- Na razie nie - odpowiedział Mewtwo.
Lucario, Shinx i Larvitar już spali.

Podniosłam pendrive i podałam go Mewtwo. -No w końcu znalazłam mendę.- Mruknęłam. Ułożyłam wszystko w plecaku tak jak było i zerknęłam na resztę. Poklepałam ich po łepkach. -Dobrze się spało dzieciaczki?- Spytałam się rozbawiona.

Mewtwo wziął pendrive i zaczął na niego wszystko zgrywać. Pokemony spały jak zabite. Tobie także chciało się spać. Mewtwo także ułożył się do snu i Tobie jakimś cudem zostało wystarczająco miejsca.
- Dobranoc - ziewnęła legenda i już spał.

-Dobranoc.- Ziewnęłam i tez położyłam się na łóżku. Jakimś cudem jeszcze się na nim mieściłam. Próbowałam zasnąć. W końcu jutro trzeba będzie ruszać z samego rana w dalsza drogę.

Szybko zasnęłaś. Śniły Ci się niewyraźne zarysy jakiejś czarnej bestii. Obudziłaś się rano i pokemony już nie spały. Mewtwo korzystał z czasu i jeszcze trochę pracował na laptopie.
- Cześć - przywitał się jak zobaczył, że już nie śpisz.

-Cześć. Coś ciekawego jeszcze tam znalazłeś, ze tak grzebiesz w tym laptopie?- przywitałam się i spytałam o to co robił. Zerknęłam która jest godzina. Podrapałam się po policzku i usiadłam na łóżku. Zamyślona popatrzyłam w stronę okna.

- Taaa.. Twój rodzic chyba wcale nie rzucił się na samobója - powiedział Mewtwo, uważnie patrząc na laptop i nie przerywając pracy, a ta informacja Cię sporo zaskoczyła.
Pozostałe pokemony trochę się bawiły.

-Nie rzucił się?- popatrzyłam na Mewtwo zszokowana. -Ktoś go zepchnął?- Dopytałam się szybko. -Kto to mógł zrobić?- rzuciłam kolejne pytane. Byłam tym bardzo zaskoczona. Przez pięć lat myślałam, że popełnił samobójstwo a teraz to wszystko było kłamstwem?!

- Raczej żadne z tych - powiedział Mewtwo. - Zresztą jak dotrę dalej to zobaczymy - dodał.
Lucario przystanęła i podeszła do Ciebie. Chyba zauważyła, że coś jest nie tak i wzięła Cię za rękę.

Pokręciłam głową i pogłaskałam Lucario po łepku. W końcu wstałam i przytuliłam do siebie swojego pokemona. Przez te 7 lat była taka mała, a teraz musiałam się przyzwyczaić do tego, ze urosła i zmieniła wygląd. Ale i tak była bardzo kochana.

Lucario również zaczęła się do Ciebie tulić. Mewtwo chwilę dalej pracował. Był bardzo zamyślony, a jego ogon podrygiwał nerwowo. Larvitar i Shinx trochę się bawili, korzystając z wolnego czasu przed waszą najbliższą podróżą do kolejnego miasta.

Pogłaskałam Lucario po łepku. -Masz coś jeszcze?- dopytałam się zamyślona. Skoro nie popełnił on samobójstwa ani nie został zamordowany... to może cały czas żyje? Westchnęłam. Tylko pytanie, gdzie wtedy mógł się teraz podziewać?

- Na razie nie - odpowiedział Mewtwo. - To jak robimy, zostajemy tu i czekamy czy odszyfruję coś więcej czy jednak ruszamy dalej? - spytał.
Może i już wiele rzeczy rozumiał, ale wyczucia mu ciągle nieco brak.

Zamyśliłam się -Lepiej jak jeszcze wtedy zostaniemy.- W końcu zdecydowałam. -Według tego co odszyfrowałeś mamy jeszcze jakieś półtora miesiąca. Trzeba zebrać jeszcze więcej informacji.- Dodałam. Normalnie bym już zdecydowała się ruszyć dalej, ale byłam zbyt zdesperowana, by dowiedzieć się co się stało z moim ojcem.

Mewtwo kiwnął głową i zabrał się do dalszej pracy. On chyba także zdawał się być podekscytowany tym wszystkim. Tymczasem Lucario zabawiała Larvitara i Shinx. One przynajmniej są wesołe, chociaż Lucario wiedziała o co chodzi.

W końcu wstałam i poszłam się przebrać do łazienki. Gdy wyszłam to zerknęłam co takiego robi reszta pokemonów. Przynajmniej teraz Lucario będzie je trochę zabawiać. Zerknęłam w stronę okna.

Wkrótce wróciłaś z łazienki. Pokemony dalej się bawiły. Chyba po tym wczorajszym ośrodku mają jeszcze więcej energii.
- Za jakąś godzinę powinienem mieć dalsze informacje - poinformował Cię Mewtwo.

-Dobrze.- Powiedziałam. -To w takim razie pójdę coś zjeść z reszta. Przyniosę ci też coś przy okazji.- dodałam. Wzięłam plecak i zawołałam swoje pokemony. -No, chodźcie. Idziemy coś zjeść.- poinformowałam je i czekałam aż pójdą za mną.

Wkrótce poszłaś do stołówki. Tam Ty i Twoje pokemony dostaliście pyszny posiłek. Wkrótce zjawił się tu Skiro, trzymając worek z lodem na głowie.
- On i te jego żarty - bąknął tylko. - Siemka! - machnął Ci i usiadł przy innym stoliku wiedząc, że go nie lubisz.

Wzruszyłam tylko ramionami i zaczęłam jeść. Czyżby jego Giratina tak go załatwiła? Z reszta co mnie to obchodzi. Miałam własne sprawy na głowie, a nie łażenie i niańczenie takiej ofiary losu jak Skiro.

Z tego co widziałaś ostatnio to aż taką ofiarą losu nie był. Zamówił sobie pizzę, jednak ta po chwili zniknęła w cieniu. Giratina zjadła mu pewnie. Tak więc następną chłopak trzymał na stole i na nim jej nie kładł.
- Przecież zaraz dostaniesz swoje jedzenie - upomniał dyskretnie cień.

Tylko prychnęłam. Za dyskretny to on nie był. Dokończyłam swoje danie i zerknęłam czy moje pokemony też zjadły. Chciałam tez odebrać żarełko dla Mewtwo. W końcu na pewno zgłodniał po tym siedzeniu cały czas w komputerze.

Raczej dyskretny być nie musiał, siedzieliście w najpuściejszym miejscu stołówki. Wkrótce pokemony zjadły i mogłaś wracać do pokoju. Wzięłaś przy tym jedzenie na Mewtwo. Jak byłaś w pokoju to pokemon bardzo zadowolony wziął swoją porcję. Jedną łapą jadł, a drugą pisał na komputerze.

Usiadłam na łóżku i wzięłam sobie Larvitara i Shinx na kolana. Zamyślona popatrzyłam w stronę okna i zaczęłam głaskać małe pokemony. Teraz zostało tylko czekać na efekty pracy Mewtwo. Być może dowiemy się czegoś więcej.