Czas na zemstę - Gra Yomi

Po około pół godziny czasu Mewtwo zatrzymał pracę i chwilę wpatrywał się w komputer.
- Twój ojciec żyje i gdzieś go przetrzymują, zaraz spojrzę na mapę, bo tu jest tylko numer - powiedziała legenda.
Poke-klon spojrzał na Ciebie zamyślony.

Zerknęłam na niego nieco zdezorientowana. -Przetrzymują go?- Upewniłam się i czekałam aż Mewtwo poda dokładną lokalizacje. Byłam tym zdenerwowana, ale i tez trochę lepiej się czułam z myślą, że jeszcze da się go uratować.

- Są to wyspy, na zachód od Unovy - powiedział w końcu Mewtwo. - Dotarcie latającym czy pływającym pokemonem jest niemożliwe... Zostaje statek, który kursuje co... trzy miesiące - opowiedział.
Lucario uważnie wszystkiego słuchała.

-Szlag.- Mruknęłam. -Kiedy będzie następny kurs?- Dopytałam się i zaczęłam chodzić po pokoju. Byłam zdenerwowana. Sama nie wiedziałam co teraz robić. Czy iść zniszczyć to wiertło pod nimbasą czy może płynąć na wyspy ratować ojca?

- Półtora miesiąca, dzień po wiertle - powiedziała legenda.
Tak więc masz prosto. Ale wizja tego, że po wieści, ze ojciec żyje i zobaczysz go najszybciej za półtora miesiąca... dołująca.

Skrzywiłam się. Zerknęłam która jest godzina. -Masz już te wszystkie informacje na pendrive?- spytałam się Mewtwo. To było bardzo przytłaczające uczucie, ale musiałam wziąć się w garść. -Dobrze... wytrzymałam pięć lat to wytrzyma też i te półtora miesiąca.- postanowiłam.

- Tak - powiedział mewtwo, wyjmując urządzenie z komputera.
Po chwili usunął wszystko co było zapisane na laptopie. Było już wczesne popołudnie. Jak chcesz ruszyć dalej to niewiele zawędrujesz.

Usiadłam na łóżku i po chwili się na nim powaliłam. -Dzisiaj raczej nie zawędrujemy za daleko. Chyba, ze jesteście za tym, by nocować pod gołym niebem.- Powiedziałam i wgapiałam się w sufit. To było już trochę dla mnie za dużo.

Pokemony nie chciały nocować pod gołym niebem. Mewtwo odłożył cały sprzęt i zabrał się za lekką gimnastykę. W sumie to się zasiedział sporo. W końcu poszedł do łazienki i wrócił stamtąd znacznie odświeżony. Legenda położyła się obok Ciebie i się przytuliła. Bardzo inteligentny a jednak sporo z dziecka...

Pogłaskałam Mewtwo po głowie. Ziewnęłam i przytuliłam do siebie psychiczna legendę. -Jutro z rana trzeba będzie na pewno wyruszyć do Nacrene.- powiedziałam zamyślona. Będę musiał najpierw z reszta przetrawić te wszystkie informacje.

Mewtwo kiwnął głową i dalej się tulił.
- Z pewnością, tutaj nie mamy już nic do roboty - powiedział.
Wkrótce zauważyłaś że zasnął.

Ziewnęłam. No cóż, Mewtwo nie miał aż takiego złego pomysłu. W końcu też próbowałam zasnąć. Jutro z rana trzeba będzie od razu ruszać do Nacrene, a potem do Castelii. Pogłaskałam Mewtwo po głowie. Czasami zachowywał się jak dorosły a czasami jak dziecko. Ciekawe czyje DNA zostało wykorzystane do jego stworzenia?

Wkrótce i Ty zasnęłaś. Śnił Ci się Twój ojciec jak go porywał team Rocket. Nie było to zbyt przyjemne. Obudziłaś się rano wyspana, ale w niezbyt dobrym nastroju. Mewtwo już nie spał i chyba postanowił odpocząć od komputera bo czytał książkę.
- Cześć - przywitał się z Tobą jak zobaczył, że już nie śpisz.

-Cześć.- przywitałam się z nim i przeciągnęłam. W końcu wstałam z łóżka i zerknęłam, która jest godzina. -Chyba spałam w ubraniu.- powiedziałam rozbawiona. Zerknęłam w stronę okna. -To dzisiaj ruszamy do Nacrene.- Mruknęłam.

Była godzina ósma rano.
- A no spałaś - powiedział Mewtwo.
Po chwili pozostałe stworki się pobudziły i zaczęły poranne harce.

poszłam do łazienki się doprowadzić do porządku i jak wróciłam wzięłam plecak. -Dobra, nie ma co przeciąć. Musimy już ruszać do Nacrene.- powiedziałam i wzięłam laptop. -Ale najpierw trzeba będzie oddać komputer.- Dodałam zamyślona i ruszyłam w stronę drzwi.

Mewtwo schował Ci się do pokeballa. Reszta pokemonów nieco się bawiła, ale po chwili przestali i ruszyli za Tobą. Oddałaś komputer i mogłaś ruszać w drogę do Nacrene. Pogoda zapowiadała się na ładną i mogłaś spokojnie iść bez obawy o deszcz.

Wyszłam z Centrum Pokemon i skierowałam się w stronę trasy 3 prowadzącej do Nacrene. cały czas rozmyślałam o Teamie Rockets i o tym, ze przetrzymują mojego ojca. Przynajmniej miałam jakąś nadzieje na uratowanie go. I tej myśli się trzymałam.

Zaczynało przyjemnie grzać słońce, a Ty i Twoje pokemony mieliście bardzo fają trasę. Larvitar ciągle szedł zaraz za Tobą jak za mamą. Lucario rozglądała się wokoło, a Sinx raz znikała w krzakach raz wyskakiwała zaraz przed Tobą...

-Ale jesteś rozrabiaką.- powiedziałam rozbawiona do Shinx. Zerknęłam na Larvitara i na Lucario. Ciekawe ile zajmie nam dojście do Nacrene. Zamyślona też się rozglądałam wokół. Przynajmniej są małe szanse na deszcz i zapowiadała się ładna pogoda.

Wędrowałaś już dobre trzy godziny, kiedy na drodze przed wami ujrzałaś w oddali jakieś dwie postaci. Nie widziałaś dokładnie kto to był, ale każdy miał bardzo duży bagaż i do tego ubrali się bardzo kontrastowo do siebie. Jeden miał czarny płaszcz, a drugi biały.

Zamyślona popatrzyłam w dal na te postacie. W końcu wzruszyłam ramionami i szłam dalej. Chyba jednak zmierzają w tym samym kierunku co my. Poklepałam lucario po łbie. -Już niedługo dojdziemy do Nacrene.- powiedziałam. skoro jednak będę musiała obok nich przechodzić to lepiej jak pokeball z Mewtwo nie będzie rzucał się w oczy. Poprawiłam bluzę tak, by zakryć pasek z przyczepionym ballem.

Jak zauważyłaś, Ci dwaj się zatrzymali, by prawdopodobnie coś zjeść. Zresztą Tobie także zaburczało w brzuchu. Zauważyłas jabłoń, pod którą akurat oni siedli i mogłaś zobaczyć już jak wyglądają:

Zerknęłam tylko na Lucario. Bliźniaki... podrapałm się zamyślona po głowie. Mewtwo coś mówił o bliźniakach...Próbowałam sobie to przypomnieć i ruszyłam w stronę tej jabłoni. Może przy okazji nakarmię pokemony, bo jak będą głodne to może mogą się mnie chwycić. Tylko co takiego mówił Mewtwo o bliźniakach?

Tak więc myślałaś co Mewtwo mówił o bliźniakach i jak byłaś już niedaleko nich to sobie przypomniałaś - Mistrzowie Metra.
- Dzień dobry - przywitali się z Tobą obydwaj jak Cię zobaczyli.
Twoje pokemony od razu dopadły do jabłek.