Czas na zemstę - Gra Yomi

Usiadłam i obserwowałam jak trenują pokemony. Ucieszyłam się jak Lapras mnie liznął. Chyba jeszcze mnie lubi. Popatrzyłam zamyślona w niebo. Może pogoda się nie zepsuje. Rozejrzałam się. Póki co jeszcze nikt z Rocketów nie wie z kim ma do czynienia. Chyba.

Pokemony zabrały się za trening. Wkrótce jednak z nieba lunął deszcz i chyba tylko Lapras zdawał sie być tym zadowolony> Mewtwo osłonił was jednak swoimi psychicznymi mocami przed zupełnym zmoknięciem.

-Dzięki.- Powiedziałam do Mewtwo. Byłam nawet zadowolona z tego, ze nie zmokniemy. Popatrzyłam rozbawiona na Laprasa. -Chociaż ty się trochę pocieszysz z tego deszczu.- zaśmiałam się i zerknęłam na resztę.

Lapras zaklaskał płetwami i po chwili Mewtwo zrobił tak, by padał na niego deszcz, z czego morski stwór był uradowany. To był tylko krótki deszcz i po kilkunastu minutach przestał padać.

Poki + 0,5 do lv.

Gdy tylko przestał padać deszcz to wstałam i podeszłam do Laprasa. Pogłaskałam go po głowie. -Wracamy już czy chcecie jeszcze się powłóczyć?- Spytałam się swoich pokemonów. W sumie to moglibyśmy jeszcze trochę pochodzić.

Pokemony chciały się jeszcze tu pobawić. To miejsce z powalonymi drzewami było dla nich jak plac zabaw. Lapras się do Ciebie dalej przymilał, a Mewtwo siedział na drzewie i się rozglądał po okolicach. W końcu zaczął ćwiczyć latanie między drzewami, dopóki nie uderzył się w gałąź.

-Skoro tak... to się jeszcze pobawcie.- powiedziałam i zaczęłam głaskać Laprasa. Bardzo pasował do mojej gromady pieszczochów. -Nic ci nie jest?- spytałam się Mewtwo, gdy zobaczyłam jak przywalił o gałąź.

Mewtwo siadł obok Ciebie.
- Wszystko w porządku - powiedziała legenda, chociaż głowa go chyba po tym nieco bolała.Wkrótce poke-klon zasnął. Chyba jeszcze sobie trochę odsypiał noc pracy.

Pogłaskałam Mewtwo po głowie i wróciłam do niańczenia Laprasa. Dałam wodnemu pokemonowi karmy, bo przecież on nie jadł z nami z rana śniadania. Zerknęłam na resztę stworów. Niech się wybawią. Przynajmniej wieczorem może będę mieć spokój.

Pokemony bawiły się w najlepsze, a Lapras zjadł naprawdę dużo karmy - ledwo Ci zostało, tak więc musisz uzupełnić zapasy. Wkrótce pogoda znowu zaczęła się psuć i pojawiły się nawet pioruny. Teraz to na pewno musicie uciekać do miasta.

Schowałam wszystkie pokemony do balli i ruszyłam biegiem w stronę miasta. Miałam nadzieje, ze tym razem aż tak nie zmoknę. Że musiała się tak szybko pogoda zepsuć. skrzywiła się i cały czas biegłam do miasta i w stronę Centrum pokemon.

Wkrótce byłaś w pokecenter. Zdążyło na Ciebie spaść tylko kilka kropli. Gorzej mieli Ingo i Emmet, którzy wrócili kilka minut później. Byli calutcy mokrzy.
- Cześć - przywitał się z Tobą Emmet, zdejmując swój płaszcz.

-Cześć.- Odpowiedziałam. -Widzę , ze nagle oberwanie chmury zebrało krwawe żniwo, co?- powiedziałam rozbawiona na widok przemoczonych Mistrzów Metra. Rozejrzałam się po Centrum pokemon i wypuściłam Lucario, Larvitara i Shinx.

- Bardzo krwawe - powiedział rozbawiony Ingo.
Twoje pokemony zajęły sobie jedną z ławek, jakie tutaj były i rozglądały się zaciekawione. Bliźniacy tymczasem już nieco przeschli.

Pogłaskałam Lucario po łepku i usiadałam obok pokemonów na ławce. Rozejrzałam się zamyślona. według tej policjantki Rocketsów rozpracowywało jeszcze kilku agentów. Tylko czy wiedza oni o tym gdzie i kiedy mają uruchomić wiertło? albo czy wiedza o tym gdzie przetrzymują mojego ojca? Westchnęłam i wzięłam sobie Shinx na kolana i zaczęłam ją sobie niańczyć.

Nie miałaś żadnej odpowiedzi na te pytania i mogłaś tylko snuć domysły. Shinx była uradowana z faktu, że poświęcasz jej teraz czas. Emmet obecnie zabawiał swoją... Galvantulę, a Ingo miał Chandelure, który latał wokoło i pogwizdywał zafascynowany wszystkim.

Zerknęłam na Mistrzów metra. Tez wzięli się za niańczenie swoich pokemonów. Posadziłam sobie na kolanach jeszcze Larvitara i głaskałam oba pokemony. Przynajmniej na razie nie miałam zamiaru nikomu się przyznawać kim jestem. Tym bardziej Mistrzom Metra. pogłaskałam małe pokemony i zaczęłam się nimi zajmować.

Ingo i Emmet o czymś dyskutowali obecnie. Mieli bardzo poważne wyrazy twarzy. W pewnej chwili padło imie Twojego ojca, aż drgnęłaś. A może Ci się zdawało. Larvitar i Shinx się do Ciebie tuliły, a Lucario zainteresowana oglądała fotografie, jakie wisiały tutaj na ścianach.

Pokręciłam głowa. Chyba jednak się przesłyszałam. Zaczęłam jednak przysłuchiwać eis rozmowie mistrzów metra. głaskałm tulące się do mnie pokemony i zaczęłam udawać, ze tez przyglądam się wiszącym fotografiom. Może jednak coś oni wiedzą?

Rozmawiali coś o Rocketsie, którego udało im się ostatnio złapać, i ze chyba znowu go odwiedzą za podanie złych informacji... Tak więc chyba jednak oni coś wiedzą o całej tej sprawie... No bo w sumie... Tak po prostu by nie opuszczali swojego Battle Subway by powędrować po innym regionie...

Czyli prawdopodobnie wiedza o całej sprawie... pogłaskałam Shinx i Larvitara po łepku. Co nie zmienia faktu, ze nie mam na razie ochoty dzielić się z nikim swoją wiedzą. Tylko czy Rocketsom udało się wykryć, ze ktoś włamał im się do systemu?

O tym nie miałaś pojęcia. Lecz może istnieć takie ryzyko. Chociaż Mewtwo pewnie zadbał o ukrycie danych komputera. Wkrótce Twoim pokemonom zaczęło chcieć się spać. Czyli jednak porządnie wyszalały się wtedy na tej polanie.

Wstałam i zawołałam swoje pokemony, by poszły za mną. -Dobranoc.- powiedziałam do bliźniaków i ruszyłam w stronę swojego pokoju. Być może Mewtwo uda się wyciągnąć jeszcze jakieś informacje z tych zaszyfrowanych plików.

- Dobranoc - odpowiedzieli Ci obydwaj.
Wkrótce byliście w pokoju, a pokemony wręcz rzuciły się na łóżko i momentalnie zasnęły. Tobie także chciało się bardzo spać.

Wypuściłam z pokeballa Mewtwo i poszłam się przebrać do łazienki. Gdy wróciłam to od razu rzuciłam się na łózko. -Dobranoc.- Powiedziałam i próbowałam zasnąć. Miałam nadzieje, ze może jutro uda się ruszyć dalej.