Czas na zemstę - Gra Yomi

- Może akurat... Teraz jest śniadanie, pada deszcz... Na pewno dużo ludzi - powiedziała Legenda, patrząc się przez okno.
Legenda tuliła się do Ciebie zadowolona z głaskania.

-No to trzeba iść.- Mruknęłam i pogłaskałam Mewtwo. -Jak chcesz to znowu wezmę ci jakieś jedzenie skoro nie gustujesz w karmie dla pokemonów.- Dodałam. W końcu poklepałam legendę po głowie. -Znowu będziesz musiał wrócić do pokeballa.- Westchnęłam.

- Tutaj posiedze, ten deszcz nie minie prędko - powiedział Mewtwo, chcąc uniknąć siedzenia w ballu i wrył się pod kołdrę, że mu tylko koniec osa było widać.
No legenda miała rację. Nie wyglądało na to, że pogoda się uspokoi...

-Dobrze.- Zgodziłam się. -Jak coś to schowaj się pod łóżko.- Dodałam rozbawiona i wzięłam plecak. Popatrzyłam na Riolu i Larvitara. -No maluchy. Idziemy coś zjeść.- powiedziałam i ruszyłam w stronę wyjścia. Klucze jak na razie będę trzymać przy sobie. Lepiej, by nikt nie odkrył przypadkiem obecności Mewtwo.

Po chwili ruszyłaś do stołówki. Larvitar uradowany szedł zaraz obok Twojej nogi, a do drugiej się Riolu się przymilała. W koncu byłaś w stołówce a tutaj masa ludzi. Znalazłaś jednak wolne miejsce przy stoliku.

Zamówiłam śniadanie dla siebie i pokemonów, a dla Mewtwo jedzenie na wynos, które miałam odebrać po swoim posiłku. Rozejrzałam się trochę i zaczęłam nasłuchiwać, by wyłowić jakieś ciekawe plotki. Może uda się coś uchwycić.

Słyszałaś, że team R coś kombinuje, próbując złapać legendarne trio muszkieterów. Ty za ten czas spokojnie zjadłaś. Usłyszałaś także, że ostatnio rakietowców widziano w Nimbasie. Tak więc sensowne informacje są.

Trio muszkieterów? Co te cholery znowu kombinują? Westchnęłam i dokończyłam swoje śniadanie. Czyli widziano ich w Nimbasie. Tam jest Battle Subway. spochmurniałam na chwile, ale potem pogłaskałam swoje pokemony. Wolałam, by nie widziały, ze się smucę.

Pokemony nie zauważyły, ponieważ bawiły się w najlepsze znalezioną przez siebie piłeczką. Skończyłaś śniadanie i dostałaś danie dla Mewtwo. Po chwili szłaś już ze swoimi pokemonami do pokoju. W końcu tam byłaś i Legenda sobie lewitowała po pokoju.

Popatrzyłam na Mewtwo. -Jedzenie ci przyniosłam. I mam kilka fajnych informacji. Albo nie fajnych jak dla kogo.- pokazałam mu torbę z daniem na wynos. Usiadłam na łóżku i położyłam plecak na podłodze. -Rocketsi podobno polują na Trio muszkieterów i ostatnie widziano ich w Nimbasie.- poinformowałam legendę.

- O to naprawdę sensowne informacje - stwierdził pokemon.
Po chwili zabrał się za swoje jedzenie, na które składała się sałatka owocowa, kanapki i sok w butelce. Larvitar wpakował Ci się na kolana i się przytulił.

Zaczęłam głaskać Larvitara. Z moich pokemonów były straszne pieszczochy. Z Mewtwo na czele. Zamyślona popatrzyłam w stronę okna. Od tego wszystkiego minęło prawie pięć lat. -Jakoś teraz mnie tak naszło... w ogóle ktoś przejął Battle Subway po śmierci poprzedniego mistrza?- podrapałam się po głowie. Przez te lata wolałam o tym wszystkim nie myśleć, ale skoro już wypłynęła nazwa Nimbasy to chyba czas się tym ponownie zainteresować.

- Obecnie mistrzami metra są Ingo i Emmet - powiedział Mewtwo. - Bliźniaki - dodał.
Larvitar był uradowany, że jego "mamusie" poświęca mu swój czas.

-Bliźniaki. Po prostu świetnie.- skrzywiłam się. -No nic trzeba będzie się przedstawiać tylko z imienia, by nikt się czasem skapnął. I w Nimbasie ominąć Battle Subway szerokim łukiem.- Mruknęłam i wzięłam sobie Larvitara na kolana. Zerknęłam też co robi Riolu. -Może w końcu się wypogodzi.- popatrzyłam w stronę okna.

Riolu obecnie sobie drzemała. No tak zjadła bardzo dużo... Mewtwo natomiast właśnie skończył swoje jedzenie. Pogoda była paskudna, nie wypogodzi się jak na razie... Będziesz musiała sobie znaleźć zajęcie w pokecenter.
- Hm może mają tu bibliotekę? - spytał w pewnej chwili Mewtwo.
Larvitar ciągle domagał się pieszczot.

-Dobry pomysł. Pójdę się spytać...- powiedziałam zamyślona i pogłaskałam Larvitara po łepku. Posadziłam pokemona na łóżku. -Id się spytać i przyniosę nam kilka książek.- Dodałam i wzięłam plecak. -Mewtwo. Popilnuj żeby czasem tutaj nie zaczęli rozrabiać.- Ruszyłam w stronę wyjścia.

- Dobra - kiwnął głową pokemon.
Tak więc Larvitar teraz znalazł sobie rozrywkę w polowaniu na ogon Mewtwo. I w pokecenter faktycznie była biblioteka. Tak więc po chwili miałaś kilka ciekawych książek.

Byłam bardzo zadowolona i ruszyłam z powrotem do pokoju. Miałam nadzieje, ze będą to bardzo ciekawe książki i ze przypadną tez do gustu Mewtwo. W końcu on był jeszcze dzieckiem i tez chciał się nauczyć trochę więcej o świecie.

Po chwili znalazłaś się z pokoju i Larvitar próbował zjeść Mewtwo ogon. Ten w końcu go jakoś odczepił i odstawił na bok. Książki okazały się psychicznemu pokemonowi bardzo spodobać i po chwili zaczął czytać jedną z nich. Riolu się obudziła i usiadła obok Ciebie, po czym się przytuliła.

Pogłaskałam Riolu i wzięłam ją sobie na kolana. Sięgnęłam po jedną z książek. Może będzie w niej coś ciekawego. Przy okazji zerknęłam na zegar i w stronę okna. Być może były jakieś szanse na zmianę pogody.

Nadal lało jak z cebra. Zabrałaś się za czytanie. Była wtedy godzina 10. Książka była aż tak dobra (bibliotekarka wiedziała co wam wybiera), że zeszło Ci na przyjemnym czytaniu aż do wieczora. Mewtwo zabierał się już za drugą książkę. Bardzo go zainteresowały książki podróżnicze/przygodowe. Riolu i Larvitar się obecnie bawili.

Odłożyłam książkę i ziewnęłam. -Idę się przebrać.- Powiedziałam i wyjęłam z plecaka piżamę. Ruszyłam do łazienki. Przy okazji wzięłam tez prysznic. Może jutro pogoda się poprawi i będzie można się chociaż po mieście rozejrzeć.

Wzięłaś prysznic i wróciłaś do pokoju już przebrana. Za Tobą wszedł Mewtwo, chyba jak zwykle także chciał się umyć, chociaż był pokemonem... Riolu i Larvitar za ten czas zdążyli ułożyć się obok poduszki. Wyszaleli się za ten dzień.

Pogłaskałam oba pokemony. -No to dzisiaj się wyszaleli po wsze czasy. Może jutro za to będziecie spokojniejsi.- Powiedziałam rozbawiona. Weszłam na łóżko i ułożyłam się wygodnie. Pewnie Mewtwo też będzie chciał się na wyrku położyć.

Po chwili Mewtwo wrócił z łazienki. Faktycznie wpakował Ci się na łóżko i przytulił zadowolony jak dziecko, które chciało spać z rodzicami. Miałaś przynajmniej cieplej pod kołdrą. Za oknem dalej trzaskały pioruny, i były rozbłyski, więc legenda przy użyciu swoich mocy zasłoniła okno, by nie świeciło wam po oczach. Wkrótce zasnęliście. Obudziłaś się rano bardzo wypoczęta.