Czas na zemstę - Gra Yomi

-No to trzeba to rozwalić.- powiedziałam i przyjrzałam się częściom do tego wiertła. -Przynajmniej może im to opóźni budowę.- mruknęłam. -Jestem za tym, by wysadzić do wszystko w powietrze. Albo przynajmniej tylko tą część tunelu.- zamyśliłam się i sprawdziłam położenie w pokenavie.

Najbliżej nie było żadnego wyjścia, więc nie uciekniecie na czas. Byliście pod lasem, więc miastu raczej nic nie grozi...
- Masz pokemona z lodowym atakiem? - spytał Skiro. - Ja mam z wodnym, mój co zna lodowy nie jest zbyt posłuszny... wystarczyłoby zrobić kałużę, zamrozić ją i mamy drogę ucieczki poprzez swiat Giratiny - powiedział.

-Mój Lapras zna Ice Shards? wystarczy?- spytałam się Skiro i się rozejrzałam. Wyjęłam pokeball z moim lodowym pokemonem. -Może być?- Dopytałam się i znowu się rozejrzałam. Nie miałam zamiaru dać się złapać tym Rocketsom ani pozwolić im realizować swoje plany.

- Tak, tak - powiedział Skiro.
Po chwili wypuścił Lombre, który zrobił kałużę, a Lapras ją zamroziła. Teraz chłopak wypuścił Quilavę. Giratina wyszła z cienia i otworzyła przejście. Nad jakąś wysepką. Skiro tymczasem znalazł dość długi lont.

Schowałam Laprasa i zerknęłam w stronę przejścia. -Gdzie to jest?- spytam się go nieufnie. Wolałam nie oddalać się od miasta i nie wzbudzać podejrzeń. Skrzywiłam się. No to trzeba będzie jednak to dziadostwo wysadzić w powietrze. I dobrze, może to późni budowę wiertła w Nimbasie.

- Odwrócony świat - powiedział Skiro.
Tą wyspę jak po chwili zauważyłaś nie otaczała woda, lecz pustka. Skiro rozciągnął lont na spory kawałek.
- Oki to lepiej tam wskakuj.. Spokojnie, nie masz się czego obawiać - zapewnił.

W końcu niechętnie ruszyłam w stronę wejścia do odwróconego świata. Jakoś nie uśmiechało mi się łażenie po świecie Giratiny, ale no cóż nie miałam większego wyboru. zerknęłam jeszcze na podpalane skrzynie. Dobrze, ze nad nami jest tylko las.

Wkrótce Quilava Skiro podpaliła lont i chłopak schował pokemona do balla. Po tym wskoczył za Tobą i Giratina zamknęła przejście. Czułaś, że tu jest niska grawitacja i tracisz równowagę. Chłopak na szczęście Cię złapał za rękę i kawałek powędrowaliście, kiedy pokemon otworzył wam kolejne przejście i podsadził was na górę. Byliście na środku stawu w lesie i w oddali ujrzałaś jak wywala sporą ilość ziemi, bucha ogień i robi się "grzyb" z dymu.
- To się nazywają fajerwerki - powiedział rozbawiony Skiro.

-Taa...- Mruknęłam i się rozejrzałam. Wyrwałam rękę z uścisku Skiro. Zerknęłam na pokenav by zobaczyć czy nie pokazuje czasem godziny. -Przynajmniej tyle dobrego.- skrzywiłam się i wzdrygnęłam na wspomnienie człowieka-charizarda.

Była prawie czternasta. Giratina odstawiła was na brzeg i zniknęła w odwróconym świecie. Skiro tylko chwile się tam patrzył i machnął ręką.
- Chyba zacznę ją część czasu w pokeballu przetrzymywać - westchnął chłopak.

Wzruszyłam tylko ramionami. -Twoja sprawa.- Odpowiedziałam i popatrzyłam na dziurę po wybuchu. Ruszyłam w stronę miasta. -Nie wiem jak ty, ale ja nie mam zamiaru tutaj dłużej zostać.- Dodałam chłodnym tonem. Rozejrzałam się, by zobaczyć czy nikt się tutaj nie kręci i skierowałam swoje kroki w stronę miasta. -na razie.- rzuciłam tylko w jego stronę. Lepiej jak się stad jak najszybciej ulotnie.

Chłopak chyba także obecnie chciał iść do miasta. Spojrzał na Ciebie niepewnie.
- Um, a ty ciągle się złościsz o tamto co tak wypadłem? - spytał się.
Schował ręce do kieszeni i szedł jakieś 3m od Ciebie w obawie, że znowu oberwie za samo przypomnienie Ci.

-Taa.- Mruknęłam i się odwróciłam. Nie miałam ochoty nawet na niego patrzeć. -Po za tym mnie denerwujesz.- Poinformowałam go i dalej szłam w stronę miasta. Nie przepadałam za nim już wcześniej, a ten wyskok z jego Giratina jeszcze bardziej wzbudził moją niechęć.

Skiro się baaardzo zasmucił.
- Cóż, jutro powinienem mieć plany bazy na wyspie, więc... Zjaw się rano przed pokecenter może uda nam sie uratować twojego ojca... - powiedział nieco ściszonym głosem.

-Ok.- odpowiedziałam tylko chłodnym tonem. Wolałabym sama uratować ojca, ale skoro już się przypałętał to wykorzystam jego pomoc. I nic więcej. Miałam nadzieje, ze się we mnie nie zabujał, bo inaczej szybko mu to wybije z głowy. Skrzywiłam się. Tylko nie to.

Chyba to jednak było to. Chłopaka wyrwała z tej jakże smutnej zadumy jakaś wiadomość na jego telefonie.
- Mają drugiego Mewtwo... - powiedział krótko, dość zdziwiony patrząc się w treść.

Zesztywniałam. -Drugiego Mewtwo? Mewthree?- odwróciłam się w jego stronę. -Po co im do cholery kolejny klon? Chcą mieć masowy mord w laboratorium? Z czyjego DNA go stworzyli?- warknęłam i popatrzyłam na Skiro. A ci znowu zaczęli się dobierać to genetyki. Gnoje jedne.

- No tak, nazwali go Mewthree... Tylko on jest im posłuszny... DNA należy do.. Twojego ojca - powiedział, czytając dalsze części wiadomości.
Widać Rocketsi na błędach się nie uczą. Chłopak jeszcze przeglądał jakieś dalsze części wiadomości.
- Mam plany - dodał.

Skrzywiłam się i pokręciłam głową. -Oni są szaleńcami. Po czym tak odbiło twoim starym?- spytałam się chłopaka. Tym razem oni przegięli. I to bardzo. -Dobra... gdzie jest to laboratorium? Tez na tej wyspie?- popatrzyłam na niego naglącym wzrokiem.

- Chyba po tym jak zginęła moja siostra... - powiedział chłopak ze smutkiem. - Tak, na tej wyspie. Mamy więc dodatkowy kłopot w postaci potężnego pokemona - zamyślił się.
Zatrzymał się pod starym dębem. Zaraz byście weszli do miasta a tam może ktoś usłyszeć o czym rozmawiacie.

-Ta... jeszcze jeden kłopot.- skrzywiłam się. Mewthree z genami mojego ojca. Po prostu skakałam z radości. Serio. -Czyjego DNA użyto do stworzenia poprzedniego Mewtwo?- spytałam się go. Skoro już zaczął gadać to lepiej wypytać go o wszystko co chciałam wiedzieć.

Chłopak tutaj nieco nie był zbyt pewny czy Ci powiedzieć.
- Emm no ten... mojego - powiedział chłopak.
No tu byłaś jeszcze bardziej zdziwiona i omal nie uderzyłaś głową w młodą brzózkę.

-Acha. No świetnie. Po prostu świetnie. Ja już stad idę.- Powiedziałam i ruszyłam w stronę miasta. -Spotkamy się jutro. Przynajmniej dzisiaj już mi się na oczy nie pokazuj.- Poinformowałam go. -Na razie.- Pożegnałam się z nim i ruszyłam w stronę centrum pokemon. To było już za dużo dla mnie.

Skiro spuścił głowę i zrezygnowany stał w miejscu. Ingo i Emmet byli w PC i się zdziwili jak przeszłaś przy nich jak burza. Nogi zaniosły Cię aż do pokoju, gdzie Mewtwo wyskoczył z balla. Zamyślony na Ciebie popatrzył. Widać nie spodziewał się, że będziesz miała tak zły nastrój.

Położyłam się na łóżku. a raczej zwaliłam na nie. -Słyszałeś to wszystko?- spytałam się go i popatrzyłam w sufit. -To jest jeszcze większe bagno niż myślałam.- powiedziałam. Na razie nie wypuszczałam reszty pokemonów. -Oni są psycholami. Znowu stworzyli kolejnego klona z genów mew.- Poinformowałam go.