Czas na zemstę - Gra Yomi

Mewtwo kiwnął głową.
- Tak, słyszałem - powiedział i siadł na brzegu łóżka.
Pokemon siedział zamyślony i miarowo poruszał swoim ogonem.

Wpatrywałam się tylko w sufit. Nie miałam za bardzo ochoty gadać. Byłam zbyt zdenerwowana tym wszystkim i musiałam się uspokoić. Najlepszym lekiem uspokajającym byłoby rozwalenie jakiegoś Rocketsa, ale niestety nie miałam żadnego na stanie.

Mewtwo chyba postanowił, że nie będzie Ci zawadzał. Zwłaszcza, ze ma DNA Skiro a ten Cię bardzo wkurzał. Psychiczna legenda wskoczyła do balla i byłaś sama. Zasnęłaś w końcu wykończona tym wszystkim. Śniła Ci się cała armia zmodyfikowanych genetycznie ludzi, która szła na Ciebie. Obudziłaś się jednak na całe szczęście nim Ci zaczęli rozszarpywać Twoje ciało.

Usiadłam na łóżku i zerknełam która jest godzina. Potarłam policzek. Próbowałam dojść do siebie po tym koszmarze. Wstałam i ruszyłam w stronę łazienki. Byłam już tym wszystkim zmęczona. westchnęłam. Moze jak coś zjem to poprawi mi się humor?

Umyłaś się i przebrałaś się. Po chwili byłaś w stołówce. Najlepsza na nastrój jest czekolada... Po chwili więc dostałaś jakieś lody z czekoladą, szarlotkę na ciepło i z nią lody waniliowe. Więc same pyszności. Przynajmniej przy śniadaniu nie mogłaś się martwić.

Zabrałam się za swoje słodycze. Tyłek mi pewnie po tym urośnie, ale co tam. Zapcham się cukrem i przez jakiś czas będę wesoła jak narkoman na haju. a potem znowu wszystko się na mnie zwali... westchnęłam i jednak po mimo tych czarnych myśli jadłam swoje dania.

Po chwili zjadłaś te dania. Szarlotka była naprawdę genialna i miałaś po tym wszystkim naprawdę dobry nastrój. Bliźniacy znowu jedli jakieś danie wymagające pałeczek, ale szło im znacznie lepiej.

Zerknęłam w stronę bliźniaków. Czyli tez tutaj przyszli. Westchnęłam i popatrzyłam w stronę okna. Przynajmniej miałam trochę lepszy nastrój. Ciekawe na jak długi i ile będzie tak na mnie działał cukier. Chyba muszę jednak zaopatrzyć sie w zapas słodyczy. Upasę się jak krowa, ale przynajmniej będę na wiecznym haju.

<To moze lepiej zaopatrz się w marychę? >
Za oknem była ładna i słoneczna pogoda. Bracia Ci machnęli i dalej zajadali się swoim śniadaniem. Ci to jedli dużo, a nadal trzymali linię...

Wstałam i ruszyłam w stronę stolika braci. -Cześć.- przywitałam się z nimi. Coś im zaczęło coraz lepiej iść jedzenie pałeczkami. Tylko ciekawe skoro tyle jedzą to jakim cudem jeszcze nie przytyli? Może codziennie ganiają tego Haxorusa obronnego.

Może? Zresztą nie wiadomo co wyprawiają kiedt Ty sobie wykonujesz akcje w stylu rozwalenia magazynów zespołu R.
- Cześć - powiedział Ingo. - Hah, niezła była wczoraj historia, akurat rzuciłem w lesie Haxorusowi piłeczkę do aportu, kiedy nagle... Bum! Nieźle przysmaliło mu pysk i teraz chodzi jakby się czegoś naćpał - powiedział rozbawiony.

Oj...jednak nie trzeba było dowalać tyle trotylu...-jakby się naćpał? Co robi? Zaczął zachowywać się jak normalny Haxorus?- Spytałam się Ingo. No ciekawe, czyzby oprócz części do wiertła były tam jakieś narkotyki? Typu marycha i inne świństwa?

- Nie, on chodzi jak naćpany, zatacza się, ma zaciesz z byle czego i dziwne oczy - powiedział Ingo, popijając swój sok. - I zachowuje się jak kot... - powiedział jeszcze nieco zrezygnowany Mistrz Metra.
To jednak było śmieszne.

Popatrzyłam na Ingo. -Teraz jest kotem? Moze jednak podczas tego wybuchu czegoś się naćpał. - Mruknęłam. -Chyba tym razem trzeba będzie go zapisać na jakąś terapie czy coś...- zaproponowałam. No świetnie. teraz mam na sumieniu biednego Haxorusa obronnego który ma odchyły na bycie kotem.

No, biedny Haxorus.
- Może jak mu minie to znowu będzie jak pies - powiedział Ingo. - Brr dałbym go siostrze Joy do opieki, ale później byłyby te pytania skąd to wszystko, a gazety potrafią niejedno - wykrzywił się.

-No tak.- Mruknęłam i zamyślona popatrzyłam w stronę okna. Jestem aż ciekawa co tam takiego było w tych magazynach, ze Haxorusowi odbiło. Znowu sobie przypomniałam o tym czego się wczoraj dowiedziałam. Po Prostu świetnie. Nie ma ktoś czasem jakiegoś rocketsa do zamordowania pod ręką?

No cóż, może się znajdzie... Widziałaś na zewnątrz dziwnego, zakapturzonego gościa i mignęła Ci czapka zespołu R. Wszędzie ją rozpoznasz. Chyba ta afera z wybuchem ich wypłoszyła z kryjówki i teraz krążą po mieście...

Zerknęłam na braci i wstałam. -Kiedy ruszamy?- spytałam się ich i cały czas obserwowałam gościa z Teamu Rockets. No i miałam właśnie rocketsa to wyżycia się. Jak miło. Gdy tylko otrzymałam odpowiedź od razu ruszyłam śledzić tego gościa.

- Po tym wybuchu sporo zamieszania, moze jutro, chcemy się rozejrzeć - powiedział Emmet.
Po chwili bracia stąd wyszli. Rocets szedł w kierunku jednej z opuszczonych uliczek.

Ruszyłam za Rocketsem i przy okazji uważnie się rozglądałam. Nie chciała, by ktoś czasem mnie zaskoczył. No i nie chciałam natknąć się na bliźniaków, bo raczej trudno byłoby wytłumaczyć się ze śledzenia gangstera. Odepchnęłam od siebie te myśl i wróciłam do podążania za rocketsem.

Ten wkrótce się zatrzymał i odebrał wiadomość od innego gościa. Zerknął na kartkę co tam jest takiego napisane i ruszył w kierunku lasu. Nie napotkałaś bliźniaków. Skiro jak na razie także nie widziałaś nigdzie.

Dalej szłam za gościem. Czyżby była tutaj następna baza? Może uda mi się przy okazji jeszcze czegoś ciekawego dowiedzieć. Oprócz tych informacji które dostałam od tej ofiary losu. Starłam się nie dać zauważyć i sama też byłam czujna.

Jednak w końcu gościu Cię zauważył.
- Czego za mną leziesz? - spytał się wyraźnie poirytowany.
Odwrócił się w Twoim kierunku i spojrzał na Ciebie. Nie wygladał zbyt przyjemnie.

-Hm... chyba się zgubiła...- Udałam że się zastanawiam. -Do Centrum pokemon jest tam?- spytałam się i pokazałam przeciwny kierunek. Obserwowałam uważnie gościa i czekałam na odpowiedni moment, by go walnąć.

Facet zrobił facepalm.
- Tam - powiedział i wskazał Ci kierunek, gdzie było pokecenter.
Potem już zupełnie spokojny się odwrócił.