Czas na zemstę - Gra Yomi

- Nic nie knuję - pokręcił głową chłopak. - Cóz, jeśli chcesz, żeby twój ojciec był człowiekiem to tak, lepiej działaś teraz - warknął i pokazał Ci kawałek wiadomości mówiącej, że na nim także wkrótce wykonają jakiś większy eksperyment. - Poza tym starczyło, że zniszczyliśmy im części, może i będą bardziej zdesperowani ale wybuchł im wtedy rdzeń, nie dostaną go wcześniej jak za 2 miesiące... Mam też kilku znajomych w zespole R, oni mi regularnie o wszystkim donoszą - pokazał swój telefon.

-No dobra.- warknęłam. -ale jeśli cos knujesz to pożegnasz się z życiem w bardzo bolesny i długi sposób.- Dodałam. Wnerwiało mnie to, ze cały czas musiałam polegać na tym gnojku. -Sprawdzaliście w ogóle czy wasze telefony nie są na podsłuchu?- dopytałam się podejrzliwie.

- Yup - powiedział chłopak, pokazując Ci szereg aplikacji, które, jak się dowiedziałaś, sam programował. - Wiesz podejrzewaj se co chcesz ja po prostu pomagam, zresztą chcę przerwać tą szaleńczą akcję moich starych - warknął. - Byśmy podróżowali przez tamten odwrócony swiat i byłoby lepiej, ale tamtej Giratinie coś odstrzela i nie pozwala nam wejść - dodał.
Po chwili byliście przy rzece, gdzie wypuścił ogromną Tirtoguę.
- Mam nie tylko poki do hodowania - powiedział i wskoczył żółwiowi na grzbiet.

Prychnęłam tylko. -Co nie zmienia faktu, ze jesteś mi potrzebny tylko do uratowania ojca. Potem wynos się w cholerę i nie pokazuj na oczy.- warknęłam. Schowałam Lucario do pokeballa i tez weszłam na grzbiet pokemona. -I nie chwal się tak, bo mnie wnerwiasz.- Dodałam zirytowana.

Chłopak coś bąknął.
- Bo cię z końcu wywalę na środku oceanu - warknął obrażony. - W ogóle po co ja głupi pomagam tak niemożliwej osobie jak ty?! - też zdawał się być coraz bardziej poirytowany tym wszystkim.
Żółw płyną spokojnie, by czasem nie nadziać się na jakiś głaz.

-To wywal.- Prychnęłam. -Widocznie ja tez ci jestem do czegoś potrzebna co? Chyba, że od tak sobie mi dupę zawracasz.- Warknęłam. Nie dość, ze ofiara losu to jeszcze ma pretensje o to, ze go nie lubię. To nie ja wpadłam mu do łazienki bez zapowiedzi.

- Do niczego - warknął. - Po prostu pomyślałem, że skoro porwali twojego ojca to będziesz chciała go uratować. Sam wiem jak to jest być samym bez rodziców w pustym domu i jedyne towarzystwo to pokemony - i odwrócił się do Ciebie tyłem ze skrzyżowanymi rękami a żółw coś sapnął jakby "ach, ta teraźniejsza młodzież".

Tylko pokręciłam głową. I tak mu nie wierzyłam. Popatrzyłam na żółwia. To wszystko za bardzo śmierdziało. Takich rzeczy nie robi się bezinteresownie. Co nie zmieniało faktu, ze i tak go nie lubiła. a on na siłę próbował to zmienić. Gnojek.

Tak więc szastana tymi nerwowymi myślami siedziałaś na grzbiecie żółwia i jemu jak zobaczyłaś nie podobła się atmosfera, jaka panowała na jego skorupie. Skiro położył się na niej i zaczął głaskać stwora po szyi, co mu bardzo spodobało. Chłopak także był wściekły.

Jakoś specjalnie nie obchodziło mnie ze jest wściekły. Ja go o pomoc wcale nie prosiła. To on wiecznie się wszędzie pchał. i ta jego wkurzająca Giratina. Jeśli tylko uda się uratować mojego ojca to pośle Skiro do diabła i niech lepiej się już do mnie nie zbliża.

Wkrótce wypłynęliście na morze i tutaj żółw przyśpieszył.
- Będziemy tak 3 dni podróżować - powiedział w końcu chłopak - Dzień drogi przed dotarciem napotkamy inną wyspę, gdzie będzie można uzupełnić zapasy - wyjaśnił.
W pewnej chwili dostrzegłaś kłodę drzewa, a na niej coś rozpaczliwie się wydzierało.

-Taa jeszcze lepiej.- Mruknęłam zirytowana. Nic tylko patrzeć na jego obrzydliwa mordę. -Cos się na tej kłodzie wydziera. Z reszta według moich informacji na tamta wyspę miało się NIE dać popłynąć pokemonem.- Powiedziałam spokojnym tonem. -Bo jakby się dało to już dawno bym to zrobiła.- odpowiedziałam chłodnym tonem.

- No bo skorzystamy z pewnego skrótu... - powiedział chłopak.
Jak niby na oceanie można mieć skrót?! Po chwili chłopak skierował żółwia w kierunku tej kłody. Zobaczyłaś tam takiego pokemona:

Wyglądał na wygłodniałego i od razu na was skoczył, domagając się jedzenia. Skiro się zmartwił i dał mu poke-karmę, którą stworek zaczął zajadać.

-Deino.- powiedziałam tylko i popatrzyłam na pokemona. -Pokemon smok mrok. Tylko co on tutaj robi?- skrzywiłam się na słowa o skrócie przez ocean. -Jak tam z resztą chcesz. Ale jak zejdę wcześniej niż ty możesz się spodziewać mojego ducha straszącego cię po nocach.- Mruknęłam i popatrzyłam na smoka.

- Sam nie mam pojęcia, może jakąś rzeką spłynął urwis na tej kłodzie - powiedział zamyślony Skiro.
Chyba dzięki stworkowi polepszył mu się nastrój. Po chwili dał mu jeszcze karmy i puścił na skorupę żółwia. Stworek ucieszony dreptał i zatrzymał się przed Tobą, rozdziawiając zabawnie swoją paszczę.

Popatrzyłam na Deino i poklepałam go po głowie. -Mam nadzieje, ze mnie nie ugryziesz mały.- powiedziałam rozbawiona. Byłam bardziej zadowolona z pojawienia się Deino. Przynajmniej nie muszę wtedy siedzieć z tym dupkiem sam na sam.

Deino zamachał rozkosznie swoim ogonkiem. Skiro zaczął się nieco wygrzewać na słońcu. Deinmo po chwili wpakował Ci się zadowolony na kolana i się przymilał. Słońce dość mocno świeciło. Chłopak wypuścił Cottonee i Galvantulę, którzy po chwili dzięki swoim zdolnościom produkowania wełny i sieci zrobili coś w rodzaju dachu nad wami na 4 kolumnach.

Pogłaskałam Deino i zaczęłam go niańczyć. Już wolałam towarzystwo małego smoka, a nie tej ofiary losu. Tak czy siak i tak go nie lubiłam. Pogłaskałam go po łbie i podrapałam pod morką. -Przymilny jesteś.- Mruknęłam.

Skiro może nie był jednak taką ofiarą losu. całkiem nieźle sobie radził. Deino się do Ciebie tulił i przymilał.
- Deee - powiedział i po chwili stanął na tylnych łapkach, żeby Cię liznąć w policzek.

Dalej głaskałam i niańczyłam małego smoka. -Fajny jesteś.- Mruknęłam do Deino i się rozejrzałam. Nawet nie chciało mi się patrzeć na tą ofermę. Mysli sobie, ze jak mi pomaga to od razu mam się na niego rzucić? Nie ma sprawy, ale z nożem w ręku.

Nie wiadomo co sobie myślał. W końcu przywołał Giratinę, bo był wieczór.
- Oki, takie małe ostrzeżonko, trzymaj się tej skorupy mocno jak tylko potrafisz - powiedział chłopak.
Giratina otworzyła przed wami przejscie i za minute tam dopłyniecie.

Złapałam skorupę żółwia i przy okazji pilnowałam, by mały smok nie zleciał. -Ok.- Mruknęłam tylko. Czyli teraz wycieczka do odwrócone go świata. Po prostu świetnie. I jeszcze na dodatek obecność tej ofermy. Jakby miało to zmienić mój stosunek do niego.

Wcześniej coś chyba też mówił o wkurzonej innej Giratinie. Smoczek znalazł rozwiązanie i wlazł Ci pod bluzkę. Skiro szybko zaczepił jakiś hak na skorupie żółwia i Ci też taki dał. Jak już byłaś porządnie przytwierdzona to spłynęliście... Tunelem w wodzie! To było jak jedna wielka zjeżdżalnia w świecie Giratiny. Cóż odpowiednik oceanu też musi w nim być, ale nie spodziewałaś się, że taki. Było tu dużo tuneli miałaś wrażenie, że jakby w żelowym gnieździe dla mrówek. Ujrzałaś jakiś kształt, pędzący w waszą stronę. Nie mógł was jednak dogonić a Tobie było coraz ciężej się utrzymać, bo nabieraliście pędu. Włosy do tego Ci zwilgotniały. Pewnie jak stąd wylecicie to będziecie mieć irokeza. Sunęliście już chyba tak z godzinę a Ty nie byłaś w stanie otworzyć oczu czy porządnie oddychać. W końcu chyba wypadliście do normalnego świata, bo woda zaczęła hamować żółwia i po pół godziny mogłaś otworzyć oczy. Jednak czułaś się tak niezbyt.

Skrzywiłam się i próbowałam wyciągnąć spod bluzy Deino. -Nigdy więcej.- warknęłam. Już miałam dość podróżowania ze Skiro. Nie dość, ze mnie wkurzał to jeszcze fundował takie atrakcje. jak tylko to się skończy to go wywalę i jak tylko jeszcze raz zobaczę to go zabije.

Skiro podsunął Tobie i pokemonowi jakiś owoc. Deino się rzucił na swojego i po chwili był zupełnie normalny - to znaczy, nie było widać po nim efektów tek podróży.
Żółw też to dostał, bo zdawał się być pijany. Chłopak się na wszelki wypadek odsunął jakbyś chciała go walnąć.