Czas na zemstę - Gra Yomi

Po jakimś czasie odnalazłaś celę swojego ojca. I... był on tam. Tylko ledwo go rozpoznałaś. Wyczerpany mężczyzna, który obecnie twardo spał i wyglądał na często bitego. W koncu go jednak odnalazłaś i przynajmniej jeden członek Twojej najbliższej rodziny żyje.

Szybko ruszyłam w jego stronę rozglądając się czy czasem nikt za mną nie idzie. Co za gnojki. wszyscy za to powinni zdechnąć. Zdusiłam w sobie ochotę dobiegnięcia do niego i poryczenia się ze szczęścia. Jeszcze stad sie nie wydostaliśmy, no i trzeba będzie tez zdechlaka stad wydostać, bo co jak co ale trupem mogę go położyć tylko ja.

Ojciec otworzył oczy i spojrzał na Ciebie nieprzytomnie.
- Fay... - powiedział ściszonym głosem ale wyglądał na bardzo szczęśliwego.
Słyszałaś tymczasem z korytarza odgłosy walki.

-Cześć tez się ciesze, ze cię widzę, ale niestety jesteśmy w jednym wielkim bagnie i musimy się stad zmywać. I to jak najszybciej.- Powiedziałam szybko i próbowałam pomóc mu się podnieść. -Szlag. Mam nadzieje, ze ten cholerny Mewtwo tutaj nie przylezie.- Mruknęłam. Musieliśmy się stad wynieść i to jak najszybciej.

Po chwili Twój ojciec wstał i ruszyliście w kierunku wyjścia. Jak szłaś to o dziwo zobaczyłaś, że Skiro nie miał tych szkieł na plecach i wyglądał znacznie lepiej. Chociaż ciągle był przysłaby, a walkę z Mewtwo i pokemonami Rocketsów zaczęły... dwie Giratiny! Tylko jedna duża, druga mniejsza...

-Skiro, skąd wytrzasnąłeś tą drugą Giratine?- skrzywiłam się i przywołałam do pokeballi Deino i Lucario. -Lepiej jak się stad wyniesiemy, chyba ze chcesz jeszcze wysadzić ten cały burdel.- dodałam i rozejrzałam się. Sprawdziłam w pokenavie nasze położenie.

- Sama przyszła, pomóc mojej - powiedział chłopak. - Już się tym zająłem, mamy jeszcze 6 minut - powiedział.
Twój ojciec był bardzo słaby. Wkrótce ruszyliście do ucieczki. Dotarliście do brzegu i Skiro wypuścił swojego żółwia. Twój ojciec stracił przytomność. Chłopak dał mu coś do picia.
- Ech, jak tak będzie to będziemy musieli jakiś czas przesiedzieć na tamtej wyspie bo on nie przetrzyma więcej - powiedział zmartwiony.

-Ok.- Odpowiedziałam. -Jakim cudem udało ci się wylizać z tych szkiełek w plecach?- Spytałam się go i usiadłam przy ojcu. Czyli trzeba będzie trochę przesiedzieć na tamtej wyspie zanim dojdzie do siebie. Chociaż trochę.

- Takie tam... Starzy jako pierwszy obiekt laboratoryjny wzięli sobie mnie - powiedział Skiro smutny z tego faktu i siadł na brzegu skorupy żółwia, który starał się płynać możliwie jak najszybciej.

Wzruszyła tylko ramionami. -Tym bardziej jestem za wysadzeniem całego tego gówna w powietrze.- Odpowiedziałam i popatrzyłam na swojego ojca. Trochę dziwnie sie z tym wszystkim czułam. -Skrzyżowali cię z jakimś pokemonem czy co? A co tak w ogóle stało się z twoja siostrą, ze im odwalił?- Spytałam się.

Po chwili cała... wyspa... wybuchła. To było coś mega, jak po wybuchu ogromnej bomby.
- Z kilkoma pokemonami - powiedział Skiro. - Co się z nią stało... Rozszarpały ją Mightyeny w trakcie pełni, jak wróciłem do domu z rodzicami to ją zastaliśmy... w kawałkach - powiedział i tu złapał się za głowę i z oczu pociekły mu łzy.
Odsunął się na tyły.

Tylko pokręciłam głowa. Na pewno przez to musiało im odbić od widoku rozszarpanej córki. Z reszta co ja się dziwiłam. Westchnęłam i popatrzyłam na malowniczy grzyb w miejscu wyspy. Jak wrócimy trzeba będzie mojego ojca jakoś zawlec do szpitala żeby się nim o wiele lepiej zajęli.

Z tego co Ci mówił Skiro to on także to widział... Twój ojciec spał i od czasu do czasu coś mówił niewyraźnie. Mogłaś zrozumieć tylko słowa "zostawcie ją", "nic wam nie powiem" itp. Pewnie niejedno musiał wycierpieć. Deino wyskoczyła z balla. Miała niewiele sił, ale zaczęła się w Ciebie wtulać.

Zaczęłam sobie niańczyć Deino i ja gilgotać. Troche polepszył mi się dzięki niej humor. Ona zawsze była pocieszna i zabawna. -Byłaś bardzo grzeczna i dobrze podgryzałaś tego Mewtwo.- Powiedziałam do smoczka. Przytuliłam ja do siebie.

Deino rozdziawiła paszczę jakby chcąz dać Ci do zrozumienia, że mogłaby go tak podgryzać cały czas. Była noc, Ty jednak nie miałaś ochoty iść spać. Wkrótce dostrzegłaś wyspę. Była średniej wielkości, ale tam Twój ojciec na pewno wypocznie.

Po gilgotałam ja znowu. Westchnęłam i zerknełam w stronę wyspy. Będę musiała nad tym wszystkim pomyśleć. I się do tego wszystkiego od nowa przyzwyczaić, ze nie będę już sama mieszkać w domu i jednak będę musiała o kogoś jeszcze dbać.

Deino się śmiała jak opętana. Wkrótce byliście na wyspie i Skiro rozłożył tam koc, na który położył twojego ojca.
- Siet, ma gorączkę - powiedział.
Zaczął się nim zajmować i opatrywać jego świeże rany. Po chwili posłał Quilavę po jakieś zielsko.

Tylko przyglądałam się temu wszystkiemu. Wolałam mu akurat przy tym za bardzo nie pomagać, bo się na leczeniu nie znałam. Jeszcze bym mu przez przypadek zrobiła krzywdę, a tego nie chciałam. Westchnęłam i usiadłam przy moim ojcu.

Po chwili pokemon chłopaka wrócił z jakimiś grubymi, niemalże kwadratowymi liśćmi. Chłopak zdarł skórkę i okazało się, że to w środku jest jak gąbka. Teraz wiedziałaś po co to chłopakowi. Zrobił z tego okład i ta "gąbka" była przyłożona do czoła i niemalże każdej rany. Wschodziło słońce, a Ty czułaś się wykończona. Chłopak zadbał o cień dla Twojego ojca. Deino się do Ciebie tuliła, a po chwili zasnęła.

Pogłaskałam śpiącego smoka i oparłam się o jakieś drzewo. Zaczęłam głaskać Deino i zamyślona popatrzyłam na ocean. Zostało jeszcze wiertło do zniszczenia, ale tak na prawdę nie wiadomo czy na pewno podczas wybuchu został zniszczony tamten Mewtwo.

Nic nie wiadomo. Wkrótce byłaś tak wykończona, że zasnęłaś. Śniło Ci się to co się wydarzyło tamtego dnia i tej nocy. Jak się obudziłaś rano to zobaczyłaś, że Skiro nanosił jakichś owoców i wszelkich zielsk. Deino już nie spała i szalała po okolicy.

Ziewnęłam i się rozejrzałam. Zerknęłam na Deino czy czasem nie zaczęła za bardzo szaleć, a potem na ojca czy już wygląda lepiej. Wstałam i ruszyłam złapać Deino, by czasem w nic się nie wpakowała.

Twój ojciec ciągle miał gorączkę i zobaczyłaś już sporo zużytych "okładów". Chłopak spał i wyglądał na bardzo zmęczonego. Pewnie większosć czasu nie spał. Deino nie szalała aż tak bardzo i obecnie bawiła się kamykami, które tu naznosiła.

Popatrzyłam na Deino. Ta to zawsze potrafiła poprawić mi humor. Zerknęłam na mojego ojca i na Skiro. Byłam mu nawet za to wszystko wdzięczna, ale i tak wolałam by o tym wszystkim zniknął z mojego życia. Popatrzyłam na to jak Deino bawi się kamyczkami.

Deino po chwili podbiegła do Ciebie, prezentując Ci kolejną bardzo ładną muszelkę, tylko ta była pokryta od jednej strony masą perłową jak to bywa u małży. Dobrze, że chłopak zadbał tutaj o cień... Zauważyłaś, że Twój ojciec drgnął i zaczynał się budzić.