Czas na zemstę - Gra Yomi

Pogłaskałam Deino i wzięłam od niej tą muszelkę. Teraz miałam dwie muszelki od smoczka. -Grzeczna dziewczynka.- pochwaliłam ja i podeszłam do ojca. Chyba zaczął się budzić. Usiadałam obok i wzięłam sobie smoka na kolana.

- Deee - zamruczała Deino zadowolona z pochwały.
Siadłaś obok ojca, a smoczyca sama Ci sie na kolana wpakowała. Twój ojciec po chwili zupełnie się obudził i nieprzytomnym wzrokiem rozejrzał wokoło.
- Gdzie... my jesteśmy? - spytał.

-Na wyspie. Nawet nie pytaj gdzie, bo sama nie wiem.- Odpowiedziałam. pogłaskałam Deino. -Czujesz się już lepiej?- Spytałam się z troska w głosie. Zamyślona zerknęłam w stronę oceanu. Pogłaskałam małą smoczycę po łepku.

- Tak, znacznie lepiej - odpowiedział Twój ojciec.
Popatrzył się na Ciebie chwilę.
- Strasznie mi wyrosłaś - stwierdził rozbawiony.
Deino się przymilała i pomrukiwała zadowolona. Twój ojciec zdawał się zachować jakoś dobry nastrój i podnieść Cię na duchu, ale ciągle było wiadomo, że mnóstwo wycierpiał...

-Tak, może trochę. I tak wyglądam na 16 lat. Ale za to możesz się czuć ze mnie dumny, bo zrobiłam się wredna i piorę wszystkich rocketsów po mordach, a raczej biorę od tyłu i walę łokciem w kark.- powiedziałam rozbawiona, by mu tez poprawić humor. -Riolu, która mi dałeś jest teraz Lucario.- poinformowałam, go.

- To świetnie - powiedział Twój ojciec rozbawiony.
Deino po chwili rzuciła się na owoce i zaczęła oczywiście objadać skórki z pomarańczy i jeszcze jakiegoś innego, zielonego owocu, który miał jej dość sporo. Po chwili pokenav Skiro zapikał. Pewnie ustawił sobie budzik i chłopak po chwili już siedział.

Zerknęłam na Skiro i wzięłam kilka owoców, by poobierać z nich skórki dla Deino. -No, chodź tutaj mała. Zaraz ci dam tych skórek.- Mruknęłam do niej i zerknełam na Skiro. -cześć.- Powiedziałam tylko.

- Cześć - odpowiedział Ci chłopak.
Twój ojciec znowu zasnął. Musi być naprawdę wyczerpany. Chłopak zabrał się za zmianę opatrunków i przy okazji z zielsk przygotowywał jakąś mieszankę.
- Rety, ciągle jednego nie mam - podrapał się po głowie.

Popatrzyłam przez chwile na Skiro i dalej dokarmiałam Deino skórkami. -Czego nie masz? Jakiegoś zioła czy co?- Spytałam się i poklepałam mała smoczycę po łbie. Pewnie gdy tylko choć trochę mój ojciec dojdzie do siebie to wyruszymy do Unovy.

- Tak, zioła - powiedział chłopak. - Interesuję się takimi przeróżnymi mieszankami... Skąd je wyczytałem to nie pytaj, ale ta pomaga w bardzo szybkim zagojeniu ran - wyjaśnił.
Deino jadła skórki jak szalona. Wkrótce chłopak wziął rzeczy.
- Idę jeszcze poszukać, przy okazji przyniosę wody bo ta tutaj się kończy... - powiedział i ruszył w tą mini-dżunglę.

-Dobrze.- Odpowiedziałam tylko i siedziałam przy moim ojcu. Wolałam nie mieszać się w to zielsko Skiro, bo jeszcze zrobię jakąś truciznę czy coś. Westchnęłam i obserwowałam Deino czy czasem nie wzięło jej na rozrabianie.

Tak, Deino znowu rozrabiała. Tym razem ciągnęła małża... tylko że żywego! I ten nie był z tego zbyt zachwycony i chyba zaraz zatrzaśnie się na łapce Twojej małej, rozbójnickiej smoczycy.

Wstałam i poszłam ratować Deino przed Shelderem. -Zostaw tego małża, bo ci się na łapie zatrzaśnie, a to będzie bolesne.- powiedziałam do małego smoka i próbowałam ja odciągnąć od stworka kawałkiem skórki od pomarańczy.

Deino na widok skórki się ucieszyła i zaczęła do niej pędzić. Małż coś trzasnął gniewnie po swojemu i jakoś dochopsał z powrotem do wody. Wkrótce Skiro wrócił z jakimś pędem w ręku ale wyglądał, jakby przeszedł przez środek wojny między dwoma teamami i miał fioletowe ślady jak od trucizny.

-Co cię tym razem próbowało pożreć? Morderczy roslinek?- Spytałam się go i pilnowałam Deino, by nie zaczęła rozrabiać. Spoglądałam też co chwila na ojca czy czasem czegoś nie potrzebuje.

- Były to Foongusy, Vileplume, trujące zielska i inne wredne pokemony - powiedział chłopak.
Przyniósł także wody i dobrze, bo Twojemu ojcu trzeba było dać coś do picia. Skiro tymczasem przygotowywał dla niego zioła.

-Zgadłam.- Mruknęłam. Przez chwile popatrzyłam na te jego zielska i wzięłam wody, by pomóc się napić mojemu ojcu. -Ile jeszcze będziemy musieli tutaj przebywać?- Spytałam się chłopaka i miałam na oku Deino, by nie polazła rozrabiać.

Deino tym raczej kopała w piasku, a tam raczej czegoś niebezpiecznego nie znajdzie... raczej....
- Jak mi się uda to pojutrze ruszymy - powiedział zadowolony chłopak.
W końcu przygotował jakąś mieszankę, do której dodał jeszcze wody, żeby nie była tak gęsta.
- Jak co to jest niezbyt smaczne - ostrzegł Twojego ojca i mu to podał.
Ten jak wypił to się niemiłosiernie wykrzywił.

Wzruszyłam ramionami. -No dobra.- Mruknęłam. Zerknęłam na Deino. Jeszcze trochę będę musiała z ze Skiro wytrzymać, a potem będę mieć z nim spokój. przynajmniej tak obiecała i mam nadzieje, ze będzie się tego trzymał, bo inaczej czeka go niezbyt miła przyszłość.

Ojciec znowu zasnął. Skiro zaczął przeglądać zioła jakie tu miał.
- Hm, starczy mi na jeden Super Potion, będziesz chciała? - spytał się Ciebie chłopak.
Deino po chwili już cała była w dołku a z niego ciągle wysypywał się piach.

-jak tam chcesz.- Mruknęłam. -Idę uratować Deino, bo zaraz mi tu tunel do Unovy wykopie.- Mruknęłam i ruszyłam do smoczycy. -Chodź tu to dostaniesz skórkę.- Zaczęłam ja kusić, by wylazła z tego dołu.

Po chwili Deino wyszła z dołu a w pyszczku trzymała jakiś... pocisk?! Tak, dość stary pocisk... Ta to chyba przyprawi Cię niedługo o zawał.

- O siet! - krzyknął Skiro.
Wydarł małej Deino pocisk z pyska i go wyrzucił niemożliwie daleko. Ten akurat wybuchł w powietrzu. Innymi słowy uratował Ci i Twojemu ojcu życie.

Popatrzyłam to na Deino to na Skiro. -Deino... weź już nie kop, co? Bo ja już się boje co następnym razem wyciągniesz...- powiedziałam. Popatrzyłam na Skiro -No refleks to ty masz.- mruknęłam. Wypuściłam Lucario. -Możesz popilnować futrzaka, by nie wykopał kolejnej bomby?- Spytałam się swojego pokemona.

- Następna to mogłaby być atomowa - Skiro przełknął ślinę.
Lucario kiwnęła łbem i zabrała się za pilnowanie małej Deino, której chyba te fajerwerki się spodobały i chciała znaleźć więcej...

-Taa.- Odmruknęłam i obserwowałam smoczycę. Lepiej niech Lucario ja popilnuje, bo inaczej jeszcze na prawdę dokopie się do bomby atomowej. Westchnęłam. Być może pojutrze w końcu będę miała spokój ze Skiro.