Czas na zemstę - Gra Yomi

Westchnęłam tylko i poszłam się położyć do salonu uprzednio zabierając ze sobą poduszkę i jakąś cieńsza kołdrę. Zrobiłam sobie posłanie na kanapie i położyłam się. Jeśli chciały to pozwoliłam swoim pokemonom spać ze mną. W końcu one tez muszą odpocząć.

Wkrótce położyłaś się, a pokemony obległy Cię wokoło i miałaś nieco ciasno. Przynajmniej nie musisz się martwić o to, że zmarzniesz. Zasnęłaś. Śniły Ci się zdarzenia z bazy zespołu Rocket. Jak się obudziłaś rano to była 10.

Ziewnęłam i usiadłam na kanapie. No to sobie pospałam. Zerknęłam na swoje pokemony i się przeciągnęłam. No i znowu wyszło na to, ze poszłam spać w ubraniach. Zapomniałam się przebrać w piżamę. Podrapałam się po głowie i ruszyłam w stronę kuchni.

Wkrótce byłaś w kuchni. Z Twojego pokoju nadal słyszałaś chrapanie. Wyglądało na to, że Twój ojciec długo sobie pośpi. Pokemony także po chwili dsię pobudziły i bawiły się zabawkami Lucario. Mewtwo zajął się czytaniem.

Zerknęłam na swoje pokemony i zaczęłam sobie robić jakąś kanapkę do jedzenia. Usiadłam przy stole i zamyślona popatrzyłam w stronę okna. -Czytasz coś ciekawego?- spytałam się zamyślona Mewtwo.

Mewtwo pokazał Ci okładkę książki o chemii, a dokładniej o truciznach. Pokemony po chwili zaczęły dopraszać się o śniadanko jak zobaczyły, że Ty już jesz. Mewtwo sam sobie zrobił jedzenie. Przynajmniej on.

Zaczęłam robić jedzonko dla pokemonów. -Dobrze, dobrze. Tylko mnie nie zjedzcie. zaraz każdy dostanie swoja porcje.- Powiedziałam i zerknełam czy Larvi i Deino nie wykopują jakiejś bomby z pod łóżka.

Stamtąd raczej nie wykopią bomby chyba że Ty czegoś o sobie nie wiesz. Wkrótce jedzenie dla pokemonów były gotowe i te uradowane jadły swoje porcje. Wkrótce Twój ojciec się obudził i z włosami na wściekłego Chopina po ciężkim koncercie wszedł do kuchni.

-Dzień dobry.- przywitałam się i cały czas miałam oko na rozrabiaków. -Dobrze się spało?- dopytałam się i zaczęłam robić kolejne kanapki. Przynajmniej teraz moje pokemony mnie nie zjedzą jak eis najadły.

- Świetnie - powiedział Twój ojciec. - A tobie? - spytał się.
Raczej zbyt Cię lubiły, żeby Ciebie tak po prostu zjeść z głodu. Larvitar zaczął się do Ciebie tulić jak do swojej mamusi. Twój ojciec patrzył się na stworka rozbawiony.

-Tez dobrze.- Odpowiedziałam i jak skończyłam robienie kanapek to pogłaskałam Larviego po łepku. w końcu wzięłam go sobie też na kolana i zaczęłam trochę niańczyć. -No cóż... on mnie uważa za swoja mamusie.- Dodałam rozbawiona pokazując na Larviego.

Twój ojciec się zaśmiał.
- No to zastanawiam się co będzie jak ewoluuje w Tyranitara - powiedział rozbawiony.
W końcu i on zabrał się za śniadanie. Pochłonął zaskakująco dużą ilość jedzenia. Taa... swoje starty w wadze nadrobi błyskawicznie.

-Tez się właśnie nad tym zastanawiam. Może w ewolucją mu to minie.- Mruknęłam i skrzywiłam się jak wyobraziłam sobie biegnącego na mnie z zacieszem na mordzie Tyranitara. -Lepiej żeby z tego wyrósł.- Powiedziałam.

- No mam nadzieję, chociaż jak Axew Ingo ewoluował w Fraxure to mu ta psowatość nie minęła - powiedział Twój ojciec.
Pokemony zaczęły się bawić i teraz umyśliły sobie próby wciągnięcia w te swoje zabawy Mewtwo. Widać uznały że przyda się mu jakaś inna rozrywka.

-Teraz jest Haxorusem i dalej myśli, ze jest psem. Chociaż po tym jak mu wybuchł przed nosem magazyn Rocketsów miał pochyły na kota.- podrapałam się po głowie. -z drugiej strony maja Haxorusa obronnego i nikt im nie podskoczy.- Dodałam rozbawiona.

- No tak, takiej obstawy pozazdrościć - zaśmiał się Twój ojciec.
Podrapał się po policzku.
- Ech, aż żal ściska jak sobie przypomnę o swoich pokemonach - powiedział.

-Co się z nimi stało?- Spytałam się i pogłaskałam Larvitara zerkając jeszcze czy Deino nie rozrabia. Zamyślona popatrzyłam na zegarek, która jest teraz godzina. Miałam nadzieje, ze dzisiaj już nikt nie wpadnie. Nie miałam za bardzo ochoty na tłumaczenie się z wszystkiego.

Była godzina dwunasta.
- Rocketsi je zabrali, na te ich eksperymenty, ponoć z każdego zrobili jakiegoś transmutanta - powiedział zrezygnowany.

Skrzywiłam się. -Udało mi się raz złapać mutanta z Mighyhyenny. Krzyżówkę człowieka z pokemonem. Dobrze, że Focus Blast Lucario go znokautowało.- powiedziałam. Zerknęłam na swoje pokemony. -Chyba z nimi pójdę potrenować, bo z nadmiaru energii jeszcze dom nam rozwalą.- Dodałam rozbawiona.

- Dobrze, ja sobie jeszcze poodpoczywam - powiedział ojciec.
Zabrał się za czytanie książek. Wkrótce Ty i Twoje pokemony wybiegliście na zewnątrz. Podskakiwały uradowane i biegały wokoło.

-No dobra. Lepiej będzie jak trochę podtrenujecie.- powiedziałam i wypuściłam dodatkowo Laprasa. -Potem będziecie mogli się pobawić jak chcecie.- Dodałam. Zerknęłam w stronę domu czy czasem nikt nie idzie.

Pokemony zaczęły trenować. Po tym... pół godziny treningu i ujrzałaś... Grzybową! Szła ze swoim wrzaskliwym pokemonem w kierunku waszego domu i Mewtwo schował się w koronie pobliskiego drzewa, widocznie nie chcąc wracać do balla.

O, shiit. -Dzień dobry!- krzyknęłam na przywitanie i zamachałam do Grzybowej. Zostawiłam póki co swoje pokemony i ruszyłam w jej stronę. Kurde, do domu na pewno jej nie wpuszczę. Nie ma mowy. i jeszcze ten jej wrzaskliwy pokemon. Za co to? Przecież byłam grzeczna.

Za straszenie MG! <żarcik>
- Dzień dobry - odpowiedziała Ci Grzybowa. - Tak sobie pomyślałam, że skoro wróciłaś to złożę ci wizytę - a jej pokemon pokiwał łbem na potwierdzenie jej słów.

-A... ja właśnie wyszłam trochę z moimi pokemonami potrenować. i tak wróciłam tylko na jakiś czas. Niedługo znowu będę musiała wyruszyć.- Odpowiedziałam. Nosz, choroba ? do domu jej nie wypuszczę. Zerknęłam na jej Explouda. Niech chociaż raz to zbieractwo Deino się do czegoś przyda. Błagam... przynieś jakąś bombę.