Czas na zemstę - Gra Yomi

Deino kopała obecnie coś, ale chyba jednak nie wykopie bomby. Explout tylko czujnie ozglądał się wokoło. Zupełnie jak jego właścicielka. Po chwili jak na złość zaczęło kropić.
- Ojoj, zaraz zmoknę - powiedziała Grzybowa.
Kątem oka zobaczyłaś, jak Mewtwo ukradkiem wchodzi do domu. Chyba ma zamiar ostrzec Twojego ojca.

Szlag. Popatrzyłam na swoje pokemony. -Dobra, kończcie już ten trening. Deino nie wykopuj granatów.- Powiedziałam i niechętnie ruszyłam w stronę domu. Po prostu świetnie. Dobrze, ze Mewtwo poszedł ostrzec mojego ojca, bo będzie nieciekawie. Zostawiłam Laprasa na zewnątrz, by posiedział sobie na deszczu.

Deino nieco zawiedziona wyrzuciła jakiś mały przedmiot w dal, który zrobił tylko "bum". Grzybowej niemalże szczęka opadła, Exploudowi także, chociaż... Nie on chyba tak ciągle... Wkrótce mimo wszystko poszliście do domu i Twój ojciec widać się ukrył.

Poziomy dla poków + 0,8

-Ona już tak ma.- Powiedziałam rozbawiona na to co wykopała Deino. Otworzyłam drzwi i zaprosiłam sąsiadkę do domu. Dobrze, ze przynajmniej tat się schował, by byłoby duuuzo tłumaczenia się. Ewentualnie Mewtwo by im czyścił pamięć.

Wkrótce sąsiadka zasiadła w kuchni na krześle i zaczęła paplać co się to podziało ostatnimi czasy w waszej miejscowości. Po chwili zabrała się za wypytywanie Ciebie o szczegóły podróży i sporo wam tak schodziło na tym wszystkim.

Dobra, niech ona już sobie pójdzie. No błagam. Odpowiadałam na jej pytania i kiwałam tylko na te opowieści co działo się pod moja nieobecność. Westchnęłam i zerknełam, która jest godzina. Może Deino ją wypłoszy?

Była już prawie 6, kiedy w koncu przestała paplać. Podziękowała i wyszła z domu ze swoi Exploudem. Kilka minut potem Twój ojciec wyszedł z łazienki.
- Rety, co za baba - powiedział.

-Taa... już sama nie mogłam wytrzymać...- Mruknęłam. -Nie było czasem u nas na podwórku zakopywany jakiś granat? Bo oczywiście Deino musiała się do niego dokopać. Szkoda, ze nie widziałeś miny naszej "ukochanej" sąsiadki.- Dodałam rozbawiona.

- No zaczynam żałować - powiedział Twój ojciec. - Granat na naszym podwórku? No może kilka kiedyś tam na wszelki wypadek... - powiedział.
Mewtwo po chwili przyszedł i wyplątywal się z jakiejś pajęczyny.

-Miło wiedzieć.- Odpowiedziałam. Zerknęłam na Mewtwo. -W końcu sobie poszła. Schowałeś się na strychu?- Spytałam się legendy. -A bomby jakiejś nie zakopałeś na podwórku? Chce tak dla pewności wiedzieć, żeby się nie zdziwić jak mi Deino coś takiego przywlecze.- Podrapałam się po głowie.

- Hm... Jedna - powiedział twój ojciec.
No pięknie, pewnie jest jednym z takich co trzymają starą broń w ukryciu jeszcze z czasów wojny. Dobrze, że nie żyłaś w jej okresie...
- Tak, kilka spinaraków i joltików tam zastałem - powiedział pokemon.

-I nie zjadły cię? To ja mam Joltiki na strychu? Suuper zaraz tam pójdę i je tutaj poprzynoszę. Może Deino w końcu się uspokoi jak ją pająki pozwiązują siecią.- powiedziałam rozbawiona. Tylko podrapałam się po głowie na słowa o bombie. -Dobrze, ze tylko jedna.- Mruknęłam.

- Nom, taka dość duża... - powiedział tylko Twój ojciec i udał, że bardzo interesuje go książka o truciznach.
Mewtwo wzruszył ramionami.
- Może, lub będzie próbować je zjeść - odpowiedział żartobliwie pokemon.

-Taaa...- Mruknęłam tylko i westchnęłam. Rozejrzałam się za Deino i zerknęłam przez okno co tam u Laprasa. Podrapałam się po głowie. Zerknęłam do salonu i usiadłam na kanapie. Włączyłam telewizor, by zobaczyć czy czegoś ciekawego nie nadają.

Lapras był zachwycony z deszczu. Włączyłaś telewizję. Była kaurat mowa o tym, że niedługo odbędzie się pewien turniej. Jest on znany z tego, ze co roku jest w innej miejscowości i tego roku... wypadło na waszą!
- O to jakaś nowość - powiedział Twój rodzic.
I jak usłyszałaś sędziami mają być tam między innymi Elesa, Ingo, Emmet i Alder.

-Będziesz chyba musiał siedzieć wiecznie w łazience podczas tego turnieju. Chyba, ze chcesz obwieścić w glorii i chwale swój powrót, bo ja chce wziąć udział w tym turnieju.- powiedziałam i zerknęłam na Deino. Dobrze, ze Lapras jest bardzo zadowolony z deszczu.

Twój ojciec się zaśmiał.
- Raczej wolę siedzieć cicho - powiedział.
Spojrzał na okno przez Laprasa.
- Cóż, będę ci najwyżej kibicował przy telewizorze, chyba żebyś chciała - Twój ojciec siadł na kanapie i czytał gazetę jaką kupiłaś wczoraj.

-Taa tylko pewnie dostanę ochrzan od bliźniaków.- Mruknęłam. -Jak chcesz.- Dodałam zamyślona. Zawołałam Deino, by nie łaziła i nie próbowała niczego pożreć ani wygrzebać. -Jest coś w gazecie o tym kiedy się ten turniej rozpocznie?- spytałam się.

Twój ojciec popatrzył się w gazetę.
- Tak, jutro - powiedział Twój tata.
Czyli masz dzień na jakiekolwiek przygotowania... Mewtwo obecnie ukradkiem wyglądał przez okno. Po chwili legenda coś Ci wskazała. To byli Ingo i Emmet, szli wynająć pokój w tutejszym hotelu.

-No fajnie...Właśnie widzę bliźniaków.- westchnęłam i zamyślona popatrzyłam przez okno. Czyli jutro zacznie się ten turniej. -To zostawię z tobą Mewtwo, ok?- spytałam się ojca i dalej szukałam Deino.

Deino zastałaś, jak pożerała gorzka czekoladę, którą wytrzasnęła nie wiadomo skąd. Słyszałaś jak Twój ojciec rozmawiał o czymś z Mewtwo. Było coraz później a turniej zacznie się jutro o 11... Zapisy są prowadzone też do tejże godziny.

Popatrzyłam na Deino. -Dobrze, ze to tylko czekolada.- Powiedziałam. -Ty byś chyba nawet trotyl wsunęła.- Mruknęłam. Dałam jej resztę czekolady i wyrzuciłam papier po niej. -Pościele ci łózko w twoim pokoju, a sama pójdę spać do swojego!- poinformowałam ich tylko i z Deino pod pacha poszłam pościelić łóżka.

Zabrałaś się do roboty. Po jakimś czasie wszystko ogarnęłaś i z grubsza sprzątnęłaś z kurzu. Deino pomrukiwała zadowolona i się do Ciebie tuliła. Przynajmniej teraz po czekoladzie jest spokojna i milusia, a nie szuka nie wiadomo czego....

Pogłaskałam Deino i ruszyłam do swojego pokoju. Poszłam przebrać się w piżamę i położyłam się na łóżku. Ziewnęłam. -no, mała. Idziemy spać. Reszta pewnie tez niedługo tutaj przyjdzie.- Powiedziałam do smoczka.

No i miałaś rację. Pokemony zajęły razem z Tobą całe łóżko. Wkrótce zasnęłaś, ukołysana dodatkowo do snu piosenką Laprasa, który na polu korzystał z ciągle padającego deszczu. Obudziłaś się wypoczęta. Była godzina dziewiąta rano.