Czas na zemstę - Gra Yomi

-Cześć. Nawet fajnie było.- Odpowiedziałam. -Właśnie widziałam tatę przywalonego moimi pokemonami. Działo się tutaj coś ciekawego?- Spytałam się rozbawiona przypominając cały czas sobie ta scenkę. Zamyślona znowu popatrzyłam w stronę okna.

- Tak twój ojciec ciągle eksperymentował w kuchni i mieliśmy próbować... Pomęczyło nas to trochę ale w końcu zasnął - powiedział pokemon. - Wyglądasz jakbyś była na coś niezdecydowana - zauważyła legenda.
Pokemon siadł na pobliskim krześle i się na Ciebie patrzył.

-Mam nadzieje, ze nikt się nie otruł, co? Nie chce mieć zdechlaków na turnieju.- powiedziałam rozbawiona. -Ten wieczór spędziłam z Ingo...- zaczęłam i zerknełam w stronę okna. -No i było bardzo fajnie. Tylko potem on spytał się czy chce z nim chodzić.- Dodałam. -Jeszcze nic mu nie odpowiedziałam, bo powiedziałam ze muszę to przemyśleć.- Dokończyłam.

- Wszyscy się mają dobrze - powiedział Mewtwo.
Uważnie słuchał tego co mu mówiłaś.
- Hm, jeśli go lubisz i ci się podoba to może jednak powiedz, ze tak? Chociaż wtedy lepiej byś mu powiedziała o tym wszystkim... - legenda poruszyła ogonem.

-Taa... właśnie o to mi chodzi. Dlatego musiałam się zastanowić.- powiedziałam. Zastukałam palcami w blat. -Skoro bym już powiedziała tak to nie chciałabym już go okłamywać ani nie zatajać przed nim niczego.- westchnęłam. Skrzywiłam się. jak zwykle wszystko mu się komplikować.

Mewtwo pokiwał głową ze zrozumieniem.
- Cóż to nie wiem co na to poradzić - powiedziała Legenda.
Po chwili pokemon wziął sobie szklankę wody co uzasadnił tym, że jeszcze odczuwa przyprawę z chili.

Westchnęłam. -No nic. Chyba będę musiała jeszcze się taty spytać skoro wszyscy myślą, ze jest martwy to może sobie nie życzyć, by ktokolwiek wiedział, że żyje.- Mruknęłam. Ingo nawet mi sie podobał i był bardzo miły. Westchnęłam. No to miałam problem.

Mewtwo kiwnął głową.
- cóż myślę, że się zgodzi - powiedziała legenda.
Po chwili Mewtwo poszedł spać. Ty także byłaś zmęczona i wręcz zasypiałaś na stojąco.

W końcu wstałam i ruszyłam w stronę swojego pokoju. Poszłam się przebrać i zwaliłam się dosłownie na łóżko. Próbowałam zasnąć. Jutro miałam dać odpowiedź Ingo. Nawet mi się on podobał. Przewróciłam się na bok i zerknęłam jeszcze w stronę okna.

Migiem zasnęłaś. Śniło Ci się to, że przez rok nie mogłaś sie zdecudować... A jeszcze potem miałąś sen, że byłaś niezdecydowana do starości. Obudziłaś się około... 7 rano. Dokładniej obudziły Cię dziwne zapachy z kuchni. Ojciec po powrocie do domu całkowicie oddał się kuchni.

Wstałam i poszłam się przebrać do łazienki. Miałam strasznie głupie te sny. Ziewnęłam i jak wróciłam z łazienki ruszyłam do kuchni. Czyżby jednak cały czas próbował coś ugotować? westchnęłam. Ciekawe co tak próbował pichcić. Miałam nadzieje, ze kuchnia jeszcze stoi.

Kuchnia stała... jakoś. Lepiej tego ni e komentować. Twój tata próbował zrobić jakiś sos, ale mu wyszło jak eliksir Baby Jagi. Twoje pokemony tylko z przestrachem się na niego patrzyły. Pewnie się bały że znowu będą musiały próbować tych eliksirów.

-Cześć.- przywitałam się. -znowu próbujecie rozbroić mi kuchnie?- Spytałam się rozbawiona. Zerknęłam na swoje pokemony. -Mam nadzieje, ze nie zamierzasz ich torturować swoimi kulinarnymi wyczynami?- Spytałam się. Skoro nawet Deino jest wystraszona to raczej coś musi byc na rzeczy.

- E tam ja tylko daję do spróbowania - powiedział beztrosko Twój ojciec.
Walki zaczynają się o 12. Masz jeszcze dużo czasu na wszystko.
- Gdzie wczoraj byłaś? - spytał Twój rodzic.

-Jak się otrują to będziesz wykopywać ta bombę z podwórka. I granaty też. Bez pomocy Deino.- zagroziłam mu rozbawiona. -Ingo mnie zaprosił.- Odpowiedziałam zamyślona. Usiadłam przy stole. -Było nawet bardzo fajnie.- Dodałam ostrożnie.

- O, Ingo? - zdziwił się Twój ojciec.
Dalej próbował doprowadzić swoją potrawę do porządku.
- No to dobrze, że było fajnie ale dlaczego cię zaprosił? - spytał.

Zerknęłam na swoje pokemony. -Bo chciał mnie poprosić o chodzenie.- Odpowiedziałam w końcu. Podrapałam sie po policzku i popatrzyłam na ta jego potrawę. -to na pewno będzie jadalne?- Spytałam się podejrzliwie. Byłam trochę ciekawa reakcji mojego ojca.

- O to świetnie, zgodziłaś się? - spytał.
Spojrzał na swoje danie.
- Hm, sam nie jestem tego pewien - powiedział w końcu.
Bulgotało i unosiły się z tego fioletowe bańki.

-Jeszcze nie, bo on nie wie kim jestem.- Podrapałam się po głowie. -Nie przedstawiłam się im z nazwiska.- Wyjaśniłam. Popatrzyłam podejrzliwie na to coś w garnku. -Nie ma mowy, by moje pokemony miały to próbować.- Powiedziałam krzywiąc się na wygląd tego sosu.

Twój ojciec się zamyślił.
- Cóż to jak ci zależy to mozesz mu powiedzieć nawet o mnie, jeśli byś nie chciała mieć sekretów przy swoim chłopaku - powiedział w końcu.
Nieco zrezygnowany popatrzył na garnek z tym czymś. No dobra - powiedział. A to coś wpłynęło po chwili zlewem i tyle widzieliście to ohydztwo.

Pokiwałam głową. -Dobrze.- Popatrzyłam z ulga jak to ohydztwo spływa do zlewu. -Moze lepiej zacznij o jakiś prostszych dań? Typu naleśnik albo zupa? I błagam nie eksperymentuj na moich pokemonach, bo w końcu cię zjedzą.- Powiedziałam i zerknęłam na swoje stwory.

Pokemony tylko na Ciebie spojrzały z wdzięcznoscią.
- No dobra... - powiedział Twój ojciec.
Teraz porobił wam wszystkim normalne kanapki.

Pogłaskałam swoje pokemony i zabrałam się za jedzenie kanapek. Przynajmniej już nie będzie trucia moich stworów jakimiś mieszankami. Zamyślona zerknęłam na zegar. Walki miały zacząć się od 1 Podrapałam się po głowie i zerknęłam w stronę okna, by zobaczyć co robi Lapras.

Była już prawie 9. Pokemony zaczęły się bawić a w końcu wybiegły na pole zanieść Laprasowi kanapki i przy okazji się pobawić. Twój ojciec spojrzał na nie rozbawiony.
- Mają strasznie dużo energii - powiedział i się zaśmiał lekko.

-No mają, mają. Dobrze, ze część energii mogą wykorzystać na trening i na walki, bo inaczej, by cały dom rozniosły.- Odpowiedziałam rozbawiona. Popatrzyłam przez okno na swoje stworki. W końcu wstałam i ruszyłam w stronę wyjścia. -Idę się trochę przejść przed tymi walkami.- Powiedziałam.