A idź ty mutancie - Klaudia

William również zleciał... ale coś zaświtało w twojej głowie. Byliście w Snovpoint City a stamtąd to już rzut beretem do celu. Ale czy prosić Gardevoir o pomoc?
- Trzymaj się, nic mi nie będzie.
Pocieszał Cię William lecąc za tobą.

- Mhm... - odpowiedziałam tylko.
Jak już wreszcie byłam na terenie, po którym można było normalnie chodzić to usunęłam z siebie efekt tej płytki. Rozejrzałam się, jaka jest pora dnia.

Był już wieczór, wczesny ale i tak nie opłaca się ruszać w dalszą drogę.
- Chodźmy do miasta, tam przenocujemy i ruszymy dalej.
Powiedział William trzymając cię za dłoń.

- Oki - kiwnęłam głową.
Również trzymałam go za dłoń, i to dość mocno. Ruszyłam z chłopakiem w kierunku miasta, rozmyślając o tym wszystkim. Miałam nadzieję, że wszystko dobrze pójdzie...

Oby nie poszło inaczej...
- Nie martw się, na pewno pójdzie dobrze.
Powiedział jakby wiedział co myślisz. W końcu dotarliście do miasta a słońce schowało się za horyzontem.

W mieście poszłam z Williamem do pokecenter. No chyba odziedziczył po tamtym to, że wie o czym ktoś myśli... Wynajęłam pokój, gdzie od razu poszłam do łazienki, żeby się odświeżyć. Po tym siadam na łóżku i czekam na Williama.

W końcu siedzieliście na jednym łóżku.
- Jak się trzymasz? Ja dam sobie radę.
Powiedział przytulając się do ciebie.
- Przez te oczy czuję co inni czują i o czym myślą z grubsza.
Powiedział w końcu.

- Aha, takie coś... - powiedziałam. - No już jest lepiej - wpakowałam się chłopakowi swoim zwyczajem na kolana.
Wtuliłam się, a po chwili pocałowałam chłopaka "po francusku".

Oj się całowaliście, ale chyba teraz lepiej nie ryzykować. przynajmniej na razie...
- Może się prześpimy? Mam taką ochotę na sen, to chociaż poleżę.
Powiedział obejmując cię ramionami.

- Hm no dobra - powiedziałam do Williama.
Przecież nic na siłę. Po chwili położyłam się obok Williama, tuląc się do chłopaka. Owinęłam tylko ogon wokół jego brzucha i próbowałam zasnąć.

W końcu zasnęłaś a gdy się ocknęłaś, zobaczyłaś, ze chłopak nawet nie drgnął przez ten czas. Tylko leżał z zamkniętymi powiekami jak zwłoki, a już przez okno mogłaś zobaczyć strasznie niewyspanych ludzi.

Westchnęłam. Zerknęłam na Williama. Cóż z początku lekko się wystraszyłam jak zobaczyłam jak on śpi, lecz się uspokoiłam. Zerknęłam za okno. Pocałowałam chłopaka w czoło i usiadłam na łóżku.

Gdy tylko dotknęłaś ustami jego czoła, ten automatycznie otworzył swoje oczy.
- I tak nie zasnąłem. Ale fajnie było poudawać.
Powiedział całując cię namiętnie.
- To może chodźmy, najmniej dwa miasta przed nami.

Uśmiechnęłam się lekko.
- Nie przeszkadzało ci, że tak bardzo się wtulałam? - zachichotałam tylko.
Po chwili wstałam i poszłam do łazienki się przebrać. Jak byłam w pokoju to spakowałam rzeczy.

Chłopak zaśmiał się głośno.
- Przecież mnie nie udusisz.
Powiedział wyglądając przez okno.
- O matko. To ja czy Darkrai?
powiedział a ty wróciłaś gotowa do drogi.

- Raczej ty, chyba że Darkrai znowu bez mojej wiedzy wymknął się z pokeballa - powiedziałam do Williama.
Po chwili wypuściłam pokemony i dałam im karmę, a jak skończyły to dostały jeszcze smakołyki.

Wszystkie pokemony były zadowolone ale jeden czegoś się domagał.
- On chce sera.
Powiedział William wskazując na rhyhorna a później znów parsknął śmiechem.

Zachichotałam.
- No dobra, dostaniesz ten ser... - powiedziałam.
Jak dobrze, że po zakupach w pewnym mieście miałam go jeszcze.

Pokemon zaczął go wcinać z przyjemnością a wkrótce byliście już gotowi do drogi. Nawet rayquaza chciała podkraść rhyhornowi jego przysmak, lecz ten bronił się jak lew.
- Ser jest droższy od karmy.
Powiedział William otwierając ci drzwi.

- Taaa trzeba będzie w takim razie poszukać karmy o smaku sera - zachichotałam.
Rhyhorna schowałam do balla, jako że jest duży. Darkraiowi pozwoliłam być na zewnątrz, o ile schowa się do mojego cienia.

Oczywiście, że pokemon skorzystał. Lecz gdy szliście przez miasto wydarzały się różne "wypadki". A to ktoś się przewrócił, a to siatka na zakupy popękała...
-Darkrai wiem, że to ty.
Powiedział William obejmując cię tak aby nie przeszkadzało to w chodzeniu.

- Darkrai uspokój się - burknęłam do swojego cienia.
Uśmiechnęłam się zadowolona z tego, że chłopak mnie tak objął. Cmoknęłam Williama w policzek i szłam tak dalej. Taaa będę musiała ze swoją mroczną legendą poważnie porozmawiać... Jak znajdę kolejną płytkę a będzie ona typu robal czy walka to mój pokemon może się spodziewać, że czeka go niezła dyscyplinka...

Może zajdzie taka konieczność...
- To teraz na północ.
Powiedział William, a gdy tylko znaleźliście się za miastem wypuścił swoją małą legendę.
- Teraz będziemy iść przez bagna.
Powiedział niezadowolony z tego faktu.

- No niezbyt fajnie... - mruknęłam.
Tak więc szłam dalej z Williamem. Wypuściłam pozostałe pokemony. Zdjęłam czapkę i schowałam ją do torby, by mi nie zawadzała.

Bagno było grząskie a mimo tego, że szliście po ścieżce zapadaliście się po kostki. No właściwie William się nie zapadał bo szedł po powierzchni, tak samo jak to było z wodą.
- Nawet nie wiesz jak szkoda mi patrzeć, na to jak się męczysz.