~Zielonowlosa panienka~ gra Yuki

Jest panienka pewna co do podjetego kroku? spytal cie kamerdyner z nutka niepokoju w glosie. Plecak byl spakowany i czekal juz na moment w ktorym ktos go zalozy i wyruszy w swiat. Nie zebym sie bal, ale panienka nie zna swiata zewnetrznego. Choc zawszebedziemy mogli wrocic w kazdej chwili.

Zwinnym ruchem założyłam plecak na plecy, po czym z uśmiechem na ustach spojrzałam na mego towarzysza. - Nie martw się Sai-chan, poradzę sobie poza murami zamku, a po za tym mam jeszcze ciebie, prawda? Sam szkoliłeś mnie w sztukach walki, więc i będziesz też w stanie mnie ochronić w razie czego. - Odparłam podchodząc do mężczyzny. - Zależy mi na poznaniu tego świata, znanego mi jedynie z książek w bibliotece oraz słów członków Plazmy. Sama chcę się przekonać, czy to takie niebezpieczne miejsce, jak mówił ojciec. - Dodałam gotowa do wyjścia. Wypuściłam z pokeballa Golleta, aby szedł wspólnie z nami, nie lubiłam trzymać go w piłeczce, choć czasem musiałam, zwłaszcza, kiedy były dni burzowe.

Jak panienka uwaza. odpowiedzial kamerdyner puszczajac cie przodem. W drodze ze swojego pokoju do drzwi nikogo nie spotkalas, jak widac kazdy byl zajety swoimi sprawunkami. Sai-chan otworzyl przed toba drzwi jak to na dzentelmena przystalo. Mozna powiedziec ze jestes wolna, wystarczylo pokonac odcinek dzielacy cie od furtki. Pogoda byla bardzo ladna, sloneczko dopiero wznosilo sie nad horyzont i dachy domow. Zapowiadal sie cieply dzien, nawet wiaterek ktory zawial mial w sobie cieply prad.

Szłam przed siebie z charakterystycznym uśmiechem satysfakcji na ustach. Nareszcie się uwalniam z tego więzienia, zwanego domem. Będę mogła robić co chcę, no prawie... No Saitou na zlecenie ojca zapewne będzie mnie pilnował jak małego dziecka. Będąc już na zewnątrz ruszyłam dosyć szybkim krokiem w stronę najbliższego miasta, po drodze miałam zamiar spotkać, zaprzyjaźnić się, a zarazem złapać jakiegoś dzikiego pokemona.

Jedyne poki w miescie jakie moglas spotkac byly to czyjes pokemony. Chlopak rozgladal sie po okolicy w celu wypatrywania jakiegos zagrozenia. Ty dziarskim krokiem przedzieralas sie przez miasto. Samochody ustepowaly ci z drogi. Takim wiec krokiem i jednostajnym tempem dotarlas do parku polozonego w centrum miasta w ktorym mieszkalas. Otaczalo cie pelno trenerow ze swoimi podopiecznymi. Jedna z osob uwaznie sie tobie przygladala. Byla to ladna blondynka a jej podopiecznym byl maly Eevee o niespotykanym czesto kolorze siersci bo szarym.