A idź ty mutancie - Klaudia

Chłopak zaczął jeść i jadł i jadł... i nic nadzwyczajnego.
- Niesamowite.
Powiedział a dla pewności rozsypał się w pył. Ale to też mu wyszło.
- Nie wiem o co tu chodzi.
Rzekł otulając się bluzą.

- Przekleństwo stało się błogosławieństwem... Czyli innymi słowy zachowałeś pewne zdolności, ale możesz jak inni normalni ludzie jeść, pewnie pić no i może spać - zamachałam rękoma.
Przytuliłam się uradowana do chłopaka.

Przytuliłaś się do niego cały czas płonąc.
- Aj parzysz...
Pisnął William, ale mimo to nie udało ci się go zranić. Po prostu rozsypał się w pył i znów złączył cały i zdrów.

Zdjęłam z siebie efekt płytki.
- Sorki - powiedziałam, patrząc się na Williama. - Chyba zostanie nam tu spać - stwierdziłam.
Zerknęłam co porabia Darkrai. W końcu wyjęłam z torby koce.

William spojrzał na ciebie.
- Jak dalej mogę tak szybko biegać to bym zdążył.
Głośno pomyślał po czym spojrzał na twoje pokeballe.
- A natu nie zna czasem teleport?

Złapałam się za głowę.
- A no tak zna - powiedziałam.
Wypuściłam ptaszka i poprosiłam, żeby nas teleportował do poprzedniego miasta.

Ptaszek niemało się przy tym namęczył. Lecz po chwili byliście już na miejscu. Widzieliście zachodzące słońce i rosę migoczącą w świetle.
- Chyba padało.
Powiedział William wstając z ziemi. Najwyraźniej miał twarde lądowanie.

- No - powiedziałam.
Podziękowałam Natu i dałam mu dużą porcję przysmaków. Ruszyłam w kierunku pokecenter.
- To może najpierw stołówka czy już się najadłeś? - zachichotałam, patrząc się na chłopaka.

Ten zrobił duże oczy.
- No... ja nie jadłem z miesiąc.
Powiedział i zaraz zniknął. Chyba pobiegł i dalej miał to turbo. po chwili również byłaś w stołówce a chłopak czekał na swoje zamówienie.

Roześmiana siadłam przy chłopaku. Po chwili także sobie coś zamówiłam do jedzenia plus gorąca czekolada do picia.
- No to nieźle, przynajmniej możesz teraz nadrobić te zaległości - stwierdziłam rozbawiona.

I chyba miał taki zamiar. Dostał jakąś sałatkę, deser, kurczaka i nie wiadomo co jeszcze. Dodatkowo napój owocowy i herbata.
- Obym nie przytył.
powiedział i zaczął jeść jak opętany.

- Najwyżej trochę poćwiczysz - powiedziałam.
Po chwili zabrałam się za jedzenie swoich rzeczy. Następnie jak William się naje to idę z nim do pokoju. Od razu ruszam do łazienki się umyć oraz przebrać.

W końcu znudziłaś się już czekaniem i poszłaś bez niego. W końcu gdy wyszłaś William leżał już na łóżku.
- Brzuch mnie boli.
Jęknął tylko.

Westchnęłam.
- Trzeba było tyle się nie napychać - powiedziałam do niego.
Siadłam sobie chwilę na fotelu i użyłam trawiastej płytki, by pobawić się swoimi pnączo-włosami.

William zaczął przeglądać ten notatnik i co dziwne zaczął rozrywać grubą tylną okładkę.
- Dziwne.
Powiedział a po chwili wydobył z niej lodową płytkę.

- Że co, lodowa płytka? - zdziwiłam się.
Po chwili usunęłam z siebie efekt trawiastej i wzięłam lodową by sprawdzić jak na mnie wpłynie, bylebym tylko wszystkiego nie zamroziła...

Twoje ciało stało się idealnie białe i twarde jak lód. A włosy zamieniły się w mroźną parę, która zamieniała w kostki lodu wszystko co dotknęła.
- Zauważyłaś, że to księga czarów?
Powiedział po chwili William jakby już te zmiany nie robiły na nim wrażenia.

Usunęłam z siebie efekt płytki.
- No, takich dość nieprzyjemnych - wykrzywiłam się.
Wypuściłam z pokeballa wszystkie swoje pokemony i dałam im jeść. Miałam nadzieję, że nie narobią tu bałaganu...

Pokemony zaczęły się zajadać. A nie nabrudziły bo zjadły wszystko jak leciało.
- Nie wszystkie.
Powiedział przewracając stronę.
- Jednak zmieniam zdanie.
Dodał odkładając książkę.

Zaśmiałam się. Jak pokemony zjadły to pochowałam je do pokeballi. Przytuliłam się do Williama zadowolona.
- Dobrze, że już jest lepiej z tymi twoimi mocami - uśmiechnęłam się lekko.
Po chwili go pocałowałam.

On także cię pocałował po czym popędził do łazienki.
- O matko, za dużo zjadłem.
Tyle usłyszałaś a później różne nieprzyjemne dźwięki. jednak możliwość jedzenia ma też swoje złe strony.

Taaa... A może to po prostu, że napchał w siebie porcje za kilka dni? Położyłam się na placach i czekałam, aż chłopak wyjdzie z łazienki. No i trzeba będzie złożyć raport u agencji... Zaczęłam przeglądać swój pokedex.

W końcu zasnęłaś. A gdy się obudziłaś William spał na drugim łóżku wyraźnie sponiewierany przez żołądek. Spało ci się bardzo dobrze i jak zauważyłaś przez okno ludziom w pobliżu też.

Haha, koniec z niewyspanymi ludźmi! Spojrzałam lekko zmartwiona na Williama. No to chyba dzisiaj posiedzimy w PC. Szybko poszłam do łazienki się przebrać, dając chłopakowi wypocząć. Po tym jak wróciłam do pokoju to zaczęłam bazgrać raport. Miałam nadzieję, że Xatu jest niedaleko....

Xatu cały czas był niedaleko o czym świadczyła krótka wiadomość.
"Otwórz okno"
A gdy tylko to zrobiłaś ptak wpadł do środka z listem w dziobie.