Coś tam, coś tam było - Lau

Dziewczynka spojrzała na ciebie po czym kiwnęła głową przecząco. Coś tam faktycznie było, duże gdyż całymi krzakami poruszało. Wydawało okropne dźwięki, jakby jakiś tir jechał.
- Nie. Bałam się trochę zajrzeć.
Powiedziała dziewczynka, po czym spojrzała na robaczka, a ten dalej próbował wydobyć coś ze szczeliny.

Zajmij się na razie robaczkiem. kiwnelam do dziewzcynki i dalam jej garść pokezarcia. Sama podeszłam do krzaczka i probowalam zeskanować owo cos.

Jak coś zawarczało to aż podskoczyłaś i pokedex zamknął ci się przez przypadek. Jednak byłaś dzielna, podeszłaś do krzaka, odchyliłaś gałąź...

To był Munchlax, który bezlitośnie chrapał przez sen. Leżał do ciebie tyłkiem a głowę miał położoną na łapce. Słodziutki...

Jaki słodziak, zeskanowałam pokemona dexem i pamietajac ze te stworki lubia jesc wyciagnelam trochę pokekarmy i podeszłam tam gdzie ma leb.

Cytat :

Nr w Dexie: #446
Nazwa: Munchlax
Płeć:
Charakter: Ten pokemon jest jak typowy mężczyzna. Myśli o dwóch rzeczach jedzeniu i... spaniu (a myślałaś, że co zboczuchu?)
Typ: Normalny
Lvl: 10
Ataki: Tackle, Metronome, Odor Sleuth, Defense Curl, Amnesia
Zdolność: Thick Fat

Pokemon sobie spał jak zabity a Agata niańczyła małego Wurmple. Chyba się zaprzyjaźnili.
- Co to jest? Jakiś potwór?
Spytała dziewczynka. W końcu dźwięki wydawane przez pokemona przypominały popsuty traktor.

Spokojnie, spiacy pokemon. zasmialam się necac w powietrzu pokekarma. Skoro myśli o jedzeniu, a przez zoladek do serca to może uda się go zlapac. Jednakze obudzony mezczyzna jest zrzeda ale te poki tak maja.

Pokemon poruszył się, a po chwili czułaś jak coś żuje twoją rękę. Ten Munchlax wraz z karmą zassał twoją dłoń... Agata była wręcz przerażona tym widokiem, a pokemon jeszcze zaspany stał sobie i bujał się na boki.

Munchlax pobudka. dobrze ze ssal a nie gryzl. Mala widocznie panikuje. Staralam się wyciagnac reke z paszczy Munchlaxa kuszac go pokekarma w drugim reku.

Pokemon po chwili chwycił i drugą rękę, teraz czułaś, że obie twe dłonie są memłane bez litości.
- O matko.
Dziewczynka już niemal zemdlała, ale... ale była agentką. Musi być silna. Podbiegła do pokemona i zaczęła go łaskotać. ten zaczął się śmiać a ty byłaś wolna.

Litosci. zasmialam się do pokemona. Gdy tylko moje rece się uwolnily podziekowalam Agacie strasząc ja dla zartu ze ja dotkne tymi rekami.
Chcialbys do mnie dolaczyć? Mam więcej jedzenia.

Pokemon chyba znów przysnął. Jakiś dziwny gość z niego.
- Może jeszcze nie dospał.
Powiedziała Agata, zaczęła się przyglądać pokemonowi ze wszystkich stron.
- Nie wiem, może spróbuj go tak przez sen.
Zaproponowała niepewnie. W ogóle nie wiedziała jak się zabrać do śpiącego pokemona.

Ale ze tak przez sen? zasmialam się i dotknelam poka ballka. Najwyzej się zdenerwuje i będzie chciał walczyc. Suma sumaru walka tez by się przydala moim podopiecznym. W oczekiwaniu az Munchlax się zlapie patrzyłam na robaczka Agaty. Słodki ale robak.

Pokeball długo się bujał i sama nie wiedziałaś czy to z powodu chrapania, czy Munchlax próbuje się wydostać. W końcu kula zrobiła "ding".
- No ładnie poszło.
Uśmiechnęła się dziewczynka i po chwili także złapała pokemona. Wurmple był jej. Jupi...

Możemy wracac usmiechnelam się. Ladnie Munchlax nam narobil stracha, najważniejsze ze wszystko się udało. Podrzucilam kulke do góry lapiac ja nasteopnie i ruszyłam w kierunku bazy.

Jeszcze trochę na tym zejdzie... na pewno. Szłyście sobie ścieżką otoczoną drzewami i nic poza tym. Nuda jak nie wiadomo co.
- Może coś zjesz?
Spytała Agata wyciągając do ciebie rękę z bułką.

Dziekuje Agato ale lepiej ty cos zjedz, ja sie tylko napije. usmiechnelam sie z wdziecznoscia do dziewczyny i wyciagnelam z plecaka picie. Rozgladalam sie po okolicznych krzaczkach czy nie ma na nich zadnych jagod. Mysli wszelkiej masci biegaly mi po glowie na niczym nie bylam w stanie sie skupic niz tylko przez chwile trwajaca mrugniecie okiem.

Agata podzieliła bułkę na pół i dała i jeden kawałek. Nie mogła wszak pozwolić abyś głodowała. Po dość długim czasie dotarliście wreszcie do miasta. Meadow City, piękne i skromne, w sam raz na nocleg.
- Chodźmy zjeść coś z prawdziwego zdarzenia.
Rzekła dziewczynka i pociągnęła cię do pokecenter.

Skoro nalegasz. mruknelam. Chciałam jak najszybciej znalezc sie w centrali. Jednak zblizala się noc, a czas nie naglil. Skierowalysmy się do PC i tam postanowilam zadzwonic do sklepikarza.

Dzwoniłaś i dzwoniłaś aż w końcu odebrał.
- Słucham... tu zakład pogrzebowy radość.
Przywiał się staruszek z widocznie bardzo dobrym humorem.
- Ma pan suchy chleb dla konia?
Spytała od razu Agata. A co tam.

Chcialabym poinformować o udanym pogrzebie. Tym czasem nocujemy. Cos jeszcze trzba zalatwic? powiedziałam do staruszka szturchając dziewczyne w zebra.
Idz zamów cos do jedzenia jak tak. w miedzy czasie powiedziałam do dziewczyny.

Dziewczyna poszła po jakąś kolację a w pokenav'ie znów ozwał się ten sam głos.
- Właściwie nic służbowego ale mogłabyś odebrać dla mnie paczkę? Taka mała, powinna być na poczcie.
Powiedział starzec, a Agata dała znak, że już jedzenie zostało zamówione.

Kiwnelam glowa do Agaty
Zdaje pan sobie sprawe ze paczka ktora mialam dostarczyc do profesora nie dotarla?

Staruszek pewnie zrobił bardzo duże oczy. Na szczęście prze pokenav nie było tego widać.
- Ale jak to?
Spytał tylko zdziwiony. Agata zrobiła smutną minkę i tyle z tego wyszło.

Jajo sie wyklulo. powiedzialam spokojnie patrzac na Agate przekazujac jej wzrokiem Tylko spokojnie nie panikuj.

Po drugiej stronie coś głośno zatrzeszczało. Pewnie starzec usiadł na tym swoim bujanym fotelu.
- Zdacie raport na miejscu. A potiony raczej sienie wyklują.
Stwierdził mężczyzna. Agata lekko rozbawiona tym stwierdzeniem doszła w końcu do siebie.