Czas na zemstę - Gra Yomi

Po chwili wyszłaś na spacer z pokemonami. Lapras jako że nie mógł to schował Ci się do pokeballa. Stworki były ucieszone i ganiały się wokoło. Niedaleko zobaczyłaś Ingo. Chłopak stał zamyślony oparty o jeden z budynków i jak Cię zobaczył to Ci pomachał. Po chwili podszedł.
- Cześć - przywitał się.

-Cześć.- Przywitałam się z Ingo. Cały czas miałam oko na swoje pokemony, by czasem nie przyszło im nic głupiego do głowy. -Co tam?- Zaczęłam trochę niepewnie. Przez chwile popatrzyłam na niego i zerknełam czy moje stwory czegoś nie rozwalają. Przestąpiłam z nogi na nogę.

On też chyba był lekko zestresowany jak przed trudną kartkówką.
- A dobrze, nieźle się wyspałem - chyba skłamał, co chwila ziewał i wyglądał na zmęczonego, chyba mu ta cała sprawa nie dawała spać. - A u ciebie? - spytał. - Już się zdecydowałaś...? - ty się spytał już bardzo niepewnie.

-Wszystko dobrze.- Odpowiedziałam. Popatrzyłam na niego uważnie. Chyba to wszystko musiało mu dać nieźle w nocy popalić. -Tak, zdecydowałam się.- Dodałam. -Che z tobą chodzić. Tylko chciałabym żebyś wiedział kilka rzeczy.- Zaczęłam trochę zdenerwowana. -Jak się pierwszy raz spotkaliśmy to nie podałam swojego nazwiska.- Powiedziałam. -Jestem Fay Reed. moim ojcem jest poprzedni mistrz metra.- Wyrzuciłam to z siebie w końcu.

Ingo na początku się ucieszył apotem nieźle zdziwił. Uderzył się dłonią w czoło.
- No tak teraz wiem już skąd kojarzyłem twoje imię jak się spotkaliśmy - powiedział.
Ale chyba nie był specjalnie zły że mu nie powiedziałaś. Po prostu zdawał się być zainteresowany.

-Tak, tylko ze to nie wszystko- Powiedziałam drapiąc się po głowie. Wolałam już powiedzieć Ingo wszystko. Zerknęłam na swoje pokemony. -Mój ojciec wcale nie popełnił samobójstwa. Porwali go Rocketsi, ale udało się go odbić i teraz dochodzi do siebie w domu.- Powiedziałam i zerknęłam czy czasem to nie jest dla niego za dużo.

Teraz Ingo opadła szczęka.
- On... żyje? - spytał się jeszcze niezbyt świadomy tego co usłyszał. - Rety to... świetnie... - wydusił z siebie w końcu.
No trochę dużo to było dla niego ale na zawał na szczęście nie padł.

Popatrzyłam na Ingo i poklepałam go po ramieniu. -Tylko nie zemdlej.- powiedziałam. Zerknęłam na swoje pokemony. Przez chwile stałam obok Ingo i w końcu się zdecydowałam. Przysunęłam się bliżej chłopaka i pocałowałam go w policzek. -Teraz lepiej?- spytałam się go rozbawiona.

Chłopak po chwili się otrząsnął a jak dałaś mu buziaka w policzek to się lekko uśmiechnął.
- Lepiej - powiedział zadowolony z tego.
Chwilę chyba nie wiedział co powiedzieć bo stałi się rozglądał.
- Em, może się przespacerujmy? - zaproponował.
Mieliście jeszcze dużo czasu.

Kiwnęłam zadowolona głową. Zerknęłam jeszcze na swoje pokemony czy czasem któremuś nie zebrało się na rozrabianie. Przez chwile myślałam i pierwsza wzięłam go pod ramię. -Hm.. mam nadzieje, ze nie uśniesz na stojąco, co? Bo nie wyglądasz jakbyś w nocy spał.- Spytałam się Ingo z troska w głosie.

Deino próbowała przekopać kostkę ale jej pazurki tylko szurały po kamieniu i chyba przebije się dopiero za jakiś rok jakby tak cały czas robiła. Ingo nie mógł ze śmiechu.
- A tu co bunkier jakiś próbuje odkopać? - zaśmiał się. - No troszkę tak nie mogłem - powiedział Ingo. - Ale gdzieżbym mógł zasnąć przy tobie - uśmiechnął się.

Wzruszyłam rozbawiona ramionami. -Może znowu jakąś bombę wyczuła.- Odpowiedziałam i podeszłam do małego smoka. -No, Deino. Przestań tutaj tak kopać.- Próbowałam ją przekonać. Zerknęłam na Ingo i w końcu dałam spokój mojej smoczycy. Złapałam chłopaka za rękę. -No nie wiem. Chyba, ze chcesz się obudzić w moim domu przywalony moimi pokemonami.- Powiedziałam rozbawiona.

Deino w końcu odpuściła.
- Hah pokemony Emmeta są gorsze bo cięższe - powiedział Ingo.
Po chwili zaczęliście chodzić po mieście. Było naprawdę fajno i zero niepewności.

-Oj tam, oj tam.- Odpowiedziałam rozbawiona. Bardzo podobało mi się takie po prostu chodzenie po mieście. -Zawsze możesz na niego napuścić swojego Haxorusa.- Dodałam. -Ja tam zawsze mogę kazać Deino wykopać jakiegoś granat czy bombę i mam spokój.- Zaśmiałam się.

- Hah najlepsza byłaby fuzja Deino i Haxorusa - powiedział rozbawiony.
Wkrótce była godzina przed rozpoczęciem turnieju. Bardzo miło zszedł wam ten czas.
- No to do areny - powiedział Ingo.

-Już sobie wyobrażam Haxorusa sapera goniącego wszystkich gdy tylko dostanie rozkaz.- Powiedziałam rozbawiona i parsknęłam śmiechem jak sobie to wyobraziłam. Zerknęłam na zegar. -No to musimy już iść.- Mruknęłam i zawołałam swoje pokemony i schowałam je do pokeballi oprócz Lucario.

Wkrótce byliście przed areną. Ingo także był bardzo rozbawiony Twoimi wyobrażeniami. Jeszcze nim weszliście na teraz to dał Ci buziaka w policzek.
- To do zobaczenia - uśmiechnął się i poszedł w swój korytarz.

-Pa pa.- Pomachałam Ingo i pogłaskałam Lucario po łepku. Ruszyłam w stronę areny i przy okazji chciałam zobaczyć z kim będę się teraz mierzyć. Dzisiaj nie mogłam liczyć na to, ze uda mi się wygrać fartem. Nie zawsze będą mi się trafiać słabi przeciwnicy. Zamyślona ruszyłam na arenę.

Dzisiaj walczysz z jakimś Urlichem. Chłopak już czekał na arenie ale mieliście pół godziny czasu do walki. Wasza arena to lód i dużo wody. Więc nie każdy pokemon dobrze się spisze na takim polu walki. Ingo już zajął swoje stanowisko na miejscu sędzi obok Emmeta.

Stanęłam na arenie i zerknęłam na swoja Lucario. Schowałam ją do pokeballa. Lodowo-wodna arena coś dla Laprasa, ale nie wiadomo jakich pokemonów użyje przeciwnik. Zamyślona podrapałam się po policzku. Jeszcze trochę do walki zostało. Zerknęłam w stronę Ingo. Byłam ciekawa tego jakich pokemonów użyje przeciwnik.

W końcu był czas na walkę. Wypadło na to, że Ty wybierasz pierwsza pokemona do walki. Przeciwnik miał chyba kwaśną minę. Ta arena zupełnie mu nie odpowiadała z jakichś powodów... Zauważyłaś, że ma dużo znaczków ognia na swoich pokeballach.

Zdecydowałam się wypuścić Laprasa. To była arena w sam raz dla niego. Czyżby ten gościu specjalizował sie w ognistych pokemonach? No zobaczymy. Teraz czekałam na ruch przeciwnika. To może być ciekawe. wolałam nie być aż taka pewna wygranej skoro ogniste pokemony moga też poznać elektryczne ataki.

Przeciwnik wypuścił takiego pokemona:

Po chwili Ty wypuściłaś Lapras i walka mogła się zacząć.

No dobrze. Az tak źle nie było. -Lapras, zacznij od Sing, by uśpić przeciwnika, a następnie Confus Ray, by oszołomić Combuskena. Wtedy dodatkowo zabezpiecz się za pomocą Mist i przejdź do ataku. zalej kurczaka wodą przy pomocy Surf, a potem wyślij w jego stronę Water Gun. Nie daj sie traifić jego atakom i jeśli będzie chciał cię uderzyć wytrąć go w równowagi Water Pulse. Jeśli jednak cie uderzy to wyślij w jego stronę Water Gun.- wydałam pokemonowi polecenia.

Po chwili przeciwnik został i uśpiony i skonfuzjowany. Jak się okazało, znał on Sleep Talk więc nie było najłatwiej. Lapras dostała najpierw Fire Punch, ale kogut omal nie wpadł do wody. Surf także omal go nie zmyło. Ten odwdzięczył się... Low Kick! W końcu kurczak się obudził i już nie musiał używać Sleep Talk. Water Pulsce wywaliło Combuskena ale ten złapał się lodu. Jednak Water Gun go już zatopiło a stwór nie potrafił pływać.

L 50%
C 30%