Czas na zemstę - Gra Yomi

Popatrzyłam na niego. -A myślisz, ze ja nie? Tez chce ich dorwać i dobrać im się do du...- skrzywiłam się i trochę pohamowałam. Jesli chodziło o Team Rockets to nie miałam żadnych skrupułów. Oni stworzyli Mewtwo z DNA człowieka i Mew.

Mewtwo kiwnął głową. Było już prawie popołudnie. Larvitar w końcu do Ciebie podszedł, dopraszając się o... jedzenie. No tak, niedawno się wykluł musi teraz jeść. Zresztą Mewtwo też nic nie zjadł jak byliście u Skiro.

Westchnęłam i popatrzyłam na Mewtwo i Larvitara. -No to wracajmy do miasta. Larvi zje sobie ze mną w stołówce, ale ty Mewtwo chyba będę musiała ci coś podkraść do żarcia chyba, ze wolisz karmę dla poków.- Powiedziałam zamyślona. Nie mogłam ot tak sobie paradować z legendarnym genetycznym pokemonem.

- Emm wolę poczekać na coś normalnego - powiedział tylko Mewtwo.
Po chwili ruszyliście w kierunku miasta. Mewtwo przednim sam wskoczył do swojego pokeballa. W końcu dotarliście do PC.

Rozejrzałam się po mieście i ruszyłam w stronę wejścia do PC. Będąc tam skierowałam się do stołówki gdzie zamówiłam coś do jedzenia dla siebie i Larviego oraz Riolu. Przy okazji wzięłam też coś na wynos dla Mewtwo, by go czasem na śmierć nie zagłodzić.

Po chwili zaczęliście jeść.
- Raaa - Twój nowy stworek uradowany jadł swoje smakołyki.
W końcu się najedliście i mogłaś iść do pokoju.

Wzięłam klucze do pokoju i odebrałam jedzenie na wynos dla Mewtwo. Miałam nadzieje, ze przypadnie mu ono do gustu. Ruszyłam w stronę swojej kwatery. Byłam bardzo zadowolona z dzisiejszego dnia. Udało mi się wykluć Shiny Larvitara i nie spotkało mnie raczej nic złego. Czyli było dobrze.

W końcu byłaś w pokoju.
- Dzięki - powiedział Twój psychiczny pokemon.
Mewtwo wziął od Ciebie jedzenie i zdawał się być nim zadowolony. Po chwili zjadł ze smakiem już wszystko.

-No widzę, ze wszystko ci smakowało.- Powiedziałam rozbawiona i posadziłam Larvitara oraz Riolu na łóżku. zerknęłam która jest godzina. -Jutro będzie trzeba się rozejrzeć czy nie ma jakiś plotek na temat Zespołu Rockets.- Poinformowałam Mewtwo.

Była już prawie osiemnasta.
- No może trafimy na coś sensownego - stwierdziła legenda.
Larvitar i Riolu bawiły się ze sobą uradowane.

-Może.- westchnęłam i usiadłam na łóżku. Popatrzyłam na dwa bawiące się pokemony. -Hah... nie wiesz czasem czyjego DNA zostałeś stworzony? Może to będzie jakiś trop.- spytałam się psychicznej legendy.

- Niestety nie - pokręcił głową Mewtwo.
Poruszył zamyślony ogonem. Pozostałe stworki bawiły się w najlepsze. Było przyjemnie. Miałaś swoich pokemonich przyjaciół, dzięki czemu tamten dom nie był tak pusty...

Szkoda.- Mruknęłam i w końcu wstałam. Wyjęłam z plecaka swoja piżamę i ruszyłam do łazienki się przebrać. Przynajmniej teraz miałam swoje pokemony i nie byłam sama. Chociaż tyle w tym dobrego.

Po chwili umyta i przebrana wróciłaś do pokoju. Mewtwo chyba też zachciało się kąpieli bo po Tobie wszedł do łazienki. Po kilku minutach wrócił zadowolony. Larvitar i Riolu już się zmęczyli zabawą. Pokemony wpakowały się na łóżko i zaczęły przymilać do Ciebie.

Zaczęłam głaskać Larvitara i Riolu. Jeszcze trochę i może Mewtwo tez przylezie się przymilać. Chociaż dzięki temu miałam przynajmniej z kim pogadać. Poklepałam oba pokemony po łepkach. Straszne z nich pieszczochy.

Mewtwo siadł obok Ciebie w końcu i się przytulił. Mimo iż rozumiał naprawdę sporo rzeczy i był w stanie nauczyć się książki na pamięć to ciągle był jednak jak dziecko... W końcu to 99% ludzkich genów musi jakoś wpływać na to wszystko. Pozostałe pokemony tymczasem bawiły się znalezioną tutaj piłeczką, która leżała na łóżku.

Przytuliłam do siebie Mewtwo i zaczęłam głaskać go po głowie. Po mimo iż miał 99% ludzkich genów był pokemonem. Widocznie DNA Mew było silniejsze. Zamyślona popatrzyłam w stronę okna i dalej głaskałam Mewtwo. On tylko wyglądał na dorosłego, a tak na prawdę był cały czas dzieckiem.

Mewtwo zdawał się być bardzo zadowolony z tego, że go głaszczesz. Owinął sobie ogon wokół Twojego brzucha i tulił się do Ciebie zadowolony. W końcu zauważyłaś, że zasnął. Pozostałe stworki też były zmęczone i po chwili ulokowały Ci się obok poduszki.

Popatrzyłam na śpiące pokemony. -No to chyba teraz moja kolej położyć się spać.- Ziewnęłam i próbowałam trochę odsuwać Mewtwo, by móc się położyć. Teraz to mogłam założyć przedszkole dla pokemonów, ale przynajmniej nie byłam sama.

Po chwili udało Ci sie tak ułożyć Mewtwo, byś mogła położyć się spać. Po jakimś czasie wszystkie pokemony do Ciebie przyległy. Szybko zasnęłaś. Śnił Ci się Skiro... Obudziłaś się rano następnego dnia. Przez okno przebijał jednak mrok, zauważyłaś, że na niebie są czarne chmury.

Skrzywiłam się i usiadłam na łóżku. Popatrzyłam przez okno. Nie ma co, baaardzo ładna pogoda się dzisiaj zapowiada. Podrapałam się po policzku. Ciekawe z jakiej racji śniła mi się ta ofiara losu. Ziewnęłam i zerknęłam która dokładnie jest godzina.

Była już ósma rano. Mewtwo po chwili się obudził.
- Cześć - przywitał się.
Pokemon się przeciągnął i popatrzył na okno.
- O rety, to dzisiaj chyba nie powędrujemy - mruknął.

-Raczej nie. Zawsze możemy powłóczyć się po mieście w poszukiwaniu jakiś informacji. Ewentualnie jak nie będzie padać to powłóczymy się na przedmieściach.- Powiedziałam i się przeciągnęłam. W końcu wstałam z łóżka i poszłam się przebrać do łazienki.

Przebrałaś się w łazience. Jak wróciłaś do pokoju to Larvitar i Riolu dopadły do Mewtwo i ten musiał je niańczyć... Chociaż chyba sam by wolał, by go ktoś nieco poniańczył. Za oknem zaczęło padać i na dodatek waliły pioruny...

Popatrzyłam przez okno. -No to z wycieczki nici.- Mruknęłam i podeszłam do swoich pokemonów. Pogłaskałam Mewtwo po głowie. -To chyba posiedzimy jeszcze w pokoju. Chyba, ze w stołówce będą coś o Rocketsach plotkować.- zastanowiłam się.