Czas na zemstę - Gra Yomi

-Nic na to nie poradzę.- bąknęłam i pogłaskałam Luxio. W końcu zdecydowałam tez przytulić się do Ingo. Chyba nie będzie aż tak źle. O ile w nocy nie będą mi się śnic jakieś zboczone rzeczy i nie obudzę się czerwona jak burak. Zerknęłam na chłopaka i dalej głaskałam Luxio. Przydałoby się ponadawać moim pokemonom jakieś imiona.

Pokemony po chwili poszły spać. Ingo też chyba by zmęczony. Poglaskal ciebie po głowie i dalej do siebie tulił.
- No dobra to może chodźmy już spać? - spytał się ciebie chłopak.

-Dobrze.- Odpowiedziałam. Wstałam i poczekałam aż Ingo też się podniesie. Po chwili ruszyłam w stronę namiotu. Byłam i tak zdenerwowana perspektywą tego, że będę spać pod jednym namiotem z chłopakiem. Próbowałam się jakoś doprowadzić do porządku i się tak nie stresować, ale nie za bardzo mi to wychodziło. To już zaczynało być śmieszne.

Po chwili byliście w namiocie.
- To dobranoc - powiedział Ingo i cmoknął Cie w policzek.
Po tym odsunął się na drugi brzeg naamiotu. Widocznie zauważył twoje zestresowanie. Nie mogłaśjednak zasnąć .

-Dobranoc.- Odpowiedziałam. Przewróciłam się na bok. Dlaczego nie mogę zasnąć? Popatrzyłam na Ingo czy już śpi. Przewróciłam się na plecy i popatrzyłam na sufit tego namiotu. z tego zdenerwowania wcale nie mogłam zasnąć. zrobiłam się trochę nerwowa. Nie chciałam spędzić całej nocy na przewracaniu się z boku na bok.

Ingo po chwili spał. Wyglądał wtedy nawet uroczo. Ty pp niedługim czasie zasnęłaś i śniły Ci się same zboczeństwa. Obudziłaś się rano i tuliłaś się widocznie przez sen do Ingo.

Otworzyłam oczy i zerknęłam na Ingo. Potarłam policzek. Tak jak myślałam śniły mi się sam zboczone rzeczy. Westchnęłam i odsunęłam się od chłopaka. Usiadłam i rozejrzałam się po namiocie. Chyba nie było aż tak źle jak myślałam. Znowu zerknęłam na Ingo. Gdy spał to wyglądał nawet bardzo uroczo.

Ingo jeszcze spał. Ty natomiastzauważyłaś , że byłaś zaczerwieniona na policzkach. W końcu chłopak się obudził.
- Cześć - przywitał się.

Westchnęłam tylko i potarłam policzki. -Cześć.- przywitałam się z Ingo. -Jak się spało?- spytałam się i zerknęłam na chłopaka. No cóż, miałam nadzieje, ze następnym razem takie zbereźne rzeczy nie będą mi się śnić.

- Bardzo dobrze, a tobie? - spytał się i usiadł na łóżku.
Przeciagnął się i ziewnął. Po tym Cię do siebie przytulił.
- Hm... Bardzo to lubię - stwierdził i po chwili cię puścił.

-Też dobrze.- Odpowiedziałam ostrożnie. Nie będę się przecież na prawo i lewo chwalić zbereźnymi snami. Udało mi się trochę rozluźnić i nie zesztywniałam jak kawałek drewna podczas tulenia przez Ingo. W końcu muszę się do tego przyzwyczaić. -Hm.. co takiego lubisz?- Spytałm się otrząsając lekko z zamyślenia.

- Cóż przytulać się - powiedział rozbawiony chłopak. - Tak jakoś mam - wzruszył ramionami.
Było jeszcze dość wcześnie. Chłopak znowu ziewnął i wyjął w plecaka kanapki. Podał Ci jedną.

Wzięłam od Ingo kanapkę. -Dziękuje.- Odpowiedziałam. Zaczęłam jeść, ale i tak co chwila zerkałam na chłopaka. Zamyślona popatrzyłam w stronę wyjścia z namiotu. Miałam nadzieje, ze Deino niczego takiego nie wykopała albo ze jeszcze sobie smacznie spała. Cały czas próbowałam jakoś się bardziej rozluźnić, ale i tak nic z tego nie wychodziło.

Po chwili zjadłaś kanapkę chociaż z tego przejęcia ciężko przechodziła Ci przez gardło. Deino sobie spała w najlepsze z tego co widziałaś przez szparę w namiocie. Chłopak się po Tobie popatrzył.
- Hm, dalej spięta? - spytał.
Po tym siadł obok Ciebie. Dał Ci jeszcze jabłko.

-Trochę.- Odpowiedziałam nerwowo. Wzięłam od Ingo jabłko. -No dobra. Trochę bardziej niż trochę.- Przyznałam w końcu. Tyle dobrego, ze Deino przynajmniej jeszcze spała. Zerknęłam na Ingo i cały czas trzymałam jabłko. Jakoś nie mogłam się zebrać, by teraz cokolwiek zjeść.

Chłopak podrapał się zakłopotany po policzku.
- No dobra to co myślisz, żebyśmy ten dzień po prostu szli? Nie będę nic robił, może po prostu nie jesteś do mnie przyzwyczajona - westchnął.

Popatrzyłam przez chwile na Ingo i zamyśliłam się nad ta propozycją. -Dobrze.- Odpowiedziałam po namyśle. Pokiwałam głową. To chyba był dobry pomysł. Może w końcu przestanę się tak denerwować. A przynajmniej miałam taką nadzieje.

- To ustalone - powiedział chłopak.
Zabrał się za dalsze jedzenie. Ty mimo wszystko dalej nie mogłaś nic przełknąć. Wkrótce zobaczyłaś na zewnątrz, że pokemony zaczęły się bawić.

Kiwnęłam tylko głową i popatrzyłam na bawiące się pokemony. Może nie bedzie aż tak źle. W końcu mamy do Nimbasy tylko jeden dzień drogi. Westchnęłam i obróciłam jabłko w dłoni. Tak czy siak chyba już i tak nic nie przełknę.

Pokemony po chwili się zbiegły wokół Ciebie i dopraszały się o jedzonko. Chłopak wyszedł i postanowił nakarmić swoje stwory. W tym Haxorusa, który zachowywał się jak pies... To było przezabawne. Mewtwo jedynie znalazł sobie do jedzenia jakieś gruszki.

Też wyszłam i zaczęłam karmić swoje pokemony. Najbardziej uważałam na Deino, by czasem nie odeszła wykopywać jakiś bom czy czegoś w tym rodzaju. Zerknęłam na Ingo. Jego Haxorus był zabawny. Cały czas zachowywał się jak pies. Westchnęłam. Może w końcu przestane się tak denerwować w obecności chłopaka.

Pokemony uradowane zabrały się za jedzenie. Deino nic nie majstrowała i mogłaś spokojnie zająć się swoimi stworkami. Pokemony chłopaka także zjadły i Ingo zabrał się za składanie namiotu.
- No to wkrótce będziemy mogli ruszać - powiedział, jeszcze pakując co po niektóre rzeczy.

Kiwnęłam głową i zamyślona pogłaskałam Deino po łepku. To już niedługo dojdziemy do Nimbasy. Zerknęłam w stronę chłopaka. I tak będę musiała się rozejrzeć za tą baza Rocketsów i tym ich wiertłem. Podrapałam się po policzku i znowu pogłaskałam smoczycę. Może przynajmniej od tego jej się odechce wykopywać bomby.

Po chwili byliście gotowi do drogi. Deino była zachwycona jak ją głaskałaś. Pozostałe pokemony już się między sobą pobawiły. Ingo pochował wszystkie soje stwory do pokeballi i teraz czekał na Ciebie aż ruszysz z nim w drogę.

Poklepałam jeszcze Deino i schowałam swoje pokemony oprócz Lucario i Mewtwo. Poprawiłam plecak i ruszyłam za Ingo. Zamyślona popatrzyłam przez chwile na chłopaka. Teraz będę miała jeszcze to wiertło na głowie, ale po tamtym wybuchu budowa powinna być opóźniona. Chociaż lepiej jak oda razu sie to dziadostwo wysadzi w powietrze.