Czas na zemstę - Gra Yomi

No racja... Chłopak szedł zaraz obok Ciebie. Jednak miałąś spokój i mogłaś spokojnie iść. Lucario szła po Twojej drugiej stronie a Mewtwo latał wysoko na niebie. Pokemon robił przeróżne powietrzne rewolucje. Było już popołudnie aż w końcu ujrzeliście miasto.

Popatrzyłam na Mewtwo. Przynajmniej on będzie mógł trochę rozprostować kości. Zerknęłam na Ingo, a potem w stronę miasta. Westchnęłam. Być może wysadzenie wiertła załatwi sprawę, ale lepiej aż tak się z tego nie cieszyć. Pogłaskałam Lucario i wróciłam do swoich rozmyślań.

Jak byliście przed miastem to Mewtwo do was podleciał i sam schował się do pokeballa. W końcu dotarliście na miejsce i w Twoje oczy rzucił się ogromny budynek Battle Subway. Widziałaś tam Emmeta, który na ławce zabawiał swoją Galvantulę. Ingo podszedł do swojego brata i zaczęli sobie gadać.

Przez chwile popatrzyłam na braci i znowu pogłaskałam Lucario. Zamyśliłam się i rozważałam wypuszczenie Deino. Chociaż znając ją to pewnie od razu wykopie to cholerne wiertło i trzeba będzie się tłumaczyć. Rozejrzałam się po mieście i trochę podsłuchiwałam o czym rozmawiają bracia.

Luycario zadowolona się do Ciebie przytuliła. Same pieszczochy masz... Po chwili Ingo wrócił do Ciebie.
- Cóż jak będziesz chciała to masz nocleg w Battle Subway - powiedział chłopak.
Emmet potem także podszedł, chociaż był oblężony przez swoje pokemony.

-Ok.- Odpowiedziałam i poklepałam jeszcze Lucario. -Cześć.- Powiedziałam do białego. Popatrzyłam rozbawiona na Emmeta przywalonego pokemonami. Zerknęłam na Ingo. Nawet fajnie, że miałam nocleg w Battle Subway. Tylko pewnie jak zwykle będę musiała mieć Deino na oku, by nie wygrzebała jakiegoś kabla czy coś.

- Cześć - odpowiedział Emmet.
Dał swoim pokemonom dużo smakołyków by te przynajmniej na chwilę zajęły się jedzeniem. Po chwili Ingo zaprowadził Cię do Battle Subway i pokazał pokój, gdzie będziesz mogła spać. Nic szczególnego tu nie było. Łóżko, szafka, półka, stół, dwa fotele i łazienka.

Rozejrzałam się po pokoju. Nic szczególnego, ale i tak to powinno mi wystarczyć. Zerknęłam która jest godzina i położyłam plecak na ziemi. Pogłaskałam Lucario i odwróciłam się w stronę Ingo. -Dzięki.- Powiedziałam ostrożnie.

Chłopak kiwnął głową.
- Jak co mój pokój jest na lewo na koncu korytarza - powiedział. - Idę trochę poczytać - dodał.
Po chwili go nie było. Zegarek wskazywał osiemnastą.

Usiadłam na łóżku i wypuściłam swoje pokemony oprócz Laprasa. Westchnęłam. Złapałam Deino i zaczęłam ją trochę głaskać. W końcu postawiłam ją na łóżku i ruszyłam do łazienki się przebrać. Myślałam trochę o tym wszystkim i o Ingo. Moze w końcu uda mi się do tego przyzwyczaić i nie głupiec jak jakaś nastoletnia dziewoja.

No może w końcu...
- Dee - Deino się do Ciebie przytulała.
Pokemony rozlokowały się w pokoju. Mewtwo siadł sobie wygodnie na jednym z foteli.

Wyszłam z łazienki i usiadłam w drugim fotelu uprzednio biorąc Deino pod pachę. Położyłam ją sobie na kolanach i zaczęłam dalej głaskać. Zamyślona popatrzyłam w strone okna. -Może jutro pójdę się dokładnie rozejrzeć za jakimiś Rocketsami lub wejściem do tej ich bazy z Wiertłem.- Mruknęłam.

Mewtwo sobie siedział na fotelu i odpoczywał po dzisiejszym lataniu.
- No, ale może być ciężko, na pewno dobrze pilnują tego wiertła... - powiedział Mewtwo.
Deino była uradowana i na razie nawet nie próbowała szukać niebezpiecznych rzeczy.

-Pewnie tak, ale i tak trzeba będzie zaryzykować. No chyba, że chcesz mieć wkurzoną Giratinę na głowie. Bo ja nie chce.- Westchnęłam i dalej głaskałam Deino. Po chwili zawołałam też Larvitara i jego tez położyłam sobie na kolanach. Popatrzyłam zamyślona w stronę okna.

- Brr, ja też - wzdrygnęła się legenda na samą myśl o tym stworze.
Jak zawołałaś Larvitara to przyszła i Luxio. Więc miałaś trzy pokemony do niańczenia. Lucario już spała, zmęczona trasą. Mewtwo także już trochę przysypiał.

Pogłaskałam swoje pieszczochy. -No, dobrze. Skoro wszyscy tacy zmęczeni to chodźmy spać.- Mruknęłam i po kolei posadziłam stworki, które miałam na kolanach na łóżku. Sama wsunęłam się pod kołdrę. -Dobranoc.- Powiedziałam do Mewtwo i próbowałam zasnąć.

- Dobranoc - powiedziała legenda.
Po chwili wszyscy zasnęliście. Nic Ci się szczególnego nie śniło. Obudziłaś się rano bardzo wypoczęta. Mewtwo już nie spał, tylko siedział sobie na fotelu.

-Cześć.- Przywitałam się z Mewtwo i usiadłam na łóżku. Zerknęłam która jest godzina i poszłam się przebrać do łazienki. Gdy wróciłam to usiadłam w drugim fotelu i czekałam aż reszta moich pokemonów się obudzi. -Dobrze ci się spało?- Spytałam się psychicznej legendy.

- Tak - kiwnął głową Mewtwo.
Po chwili wstał i machnął swoim ogonem. Czułaś jakiś przyjemny zapach. Chyba mają tu nie tylko pokoje ale i kuchnię. Pozostałe pokemony także po chwili się obudziły.

-Hm.. mają tutaj też kuchnie?- Powiedziałam zamyślona czując przyjemny zapach. Zerknęłam na swoje pokemony. -Może pójdziemy się trochę pokręcić. Ewentualnie zjemy soc na mieście.- Mruknęłam i pogłaskałam swoje pokemony. Nie chciałam za bardzo włazić na głowę braciom.

Pokemony pokiwały łebkami. Po chwili usłyszałaś pukanie.
- Jak chcesz to chodź do nas na śniadanie - to był raczej Ingo.
Stworki trochę się zaczynały bawić.

Podeszłam i otworzyłam drzwi. Kiwnęłam na swoje pokemony, by aż tak nie rozrabiały. -Cześć.- Powiedziałam tylko i przyjrzałam się, by zobaczyć kto to pukał. Chociaż jeśli już to pewnie byłby Ingo. Zerknęłam na Mewtwo. W sumie mogłam iść do nich na śniadanie.

Tak, był to Ingo.
- Cześć - przywitał się z Tobą. - I jak tam? - spytał. - Dobrze ci się spało?
Tutaj zapach był bardzo intensywny.

-Dobrze.- Odpowiedziałam na oba jego pytania. Zerknęłam na swoje pokemony i ruszyłam za Ingo. Trochę martwiłam się tym, że może jednak niepotrzebnie się tam pakuje im na śniadanie. A może jednak lepiej zacznę się zamartwiać czymś innym? Wiertłem pod Nimbasą na przykład. Albo wkurzoną Giratiną.

No tak, to są znacznie większe problemy. Wkrótce byłaś w kuchni. Tam stał stół i były trzy talerze z jajkiem na bekonie, do tego chleb, herbata i jak kto miał ochotę na coś więcej to kanapki. Ingo się na Ciebie popatrzył zamyślony. Po chwili odsunął Ci krzesło byś mogła usiąść.