A idź ty mutancie - Klaudia

- No ciekawe - powiedziałam.
Po chwili również przebrałam się przy chłopaku, on też przecież wszystko widział i to nawet więcej razy niż ja jego. Po chwili poszłam z nim do stołówki.

W końcu byliście tam gdzie było trzeba. Na śniadanie była dobra herbatka i bułki z serem, szynką i sałatą.
- Pyszne.
Powiedział William zachwycając się nudnym śniadaniem, a po chwili już zjadł wszystko.

Zaśmiałam się. Po chwili jak ja również zjadłam to odniosłam talerze.
- To co teraz będziemy robić? - spytałam się Williama, stojąc na korytarzu pokecenter i rozglądając się wokoło.

Ten na początek rozejrzał się dookoła.
- Może wyjdźmy na zewnątrz.
Zaproponował, wziął cię pod ramię a gdy znaleźliście się na dworze zobaczyliście Xatu. I po wolnym...
- Dziwne rzeczy dzieją się księżycowym mieście. Coś w nocy wysysa z ludzi energię, możliwe, że to kolejny pożeracz snów.
William zrobił duże oczy gdy ty czytał. Miało być ich tylko 3.

- Jak to kolejny?! - podskoczyłam aż.
No to nieźle... Sprawdziłam na swojej mapie gdzie jest to miasto. Tak więc czas będzie ruszać w drogę...

To miasto nie było nawet daleko. Trochę na południe i na zachód z dwa dni drogi.
- No to się zbierajmy.
Powiedział niezadowolony z obrotu sprawy William.

- No - powiedziałam.
Cmoknęłam Williama w policzek i ruszyłam z nim w drogę sprawdzając uprzednio czy wszystko mam.

Miałaś wszystko i William także. Nawet skrzypce, które były dość nieporęcznym bagażem.
- I na co ja je brałem.
Powiedział spoglądając na instrument.

- Hah sama nie wiem - zaśmiałam się.
Po chwili ruszyłam z chłopakiem w drogę. Dużo podróżowaliśmy a mi się to bardzo podobało zwłaszcza, że chłopak tu jest.

Szliście tak długo a William znów grał. W końcu nie będzie tak niósł tych skrzypiec, lepiej pograć trochę.
- Właściwie droga do tego miasta jest nudna jak flaki z olejem.
Rzekł gdy minęło południe.

- No trochę - powiedziałam. - Ale jakoś musimy to przejść - także byłam znużona tą trasą, ale cóż zrobić?
Szłam z nim dalej, rozglądając się wokoło i słuchając muzyki.

W końcu dotarliście do wielkiego jeziora przez które prowadziła wąska ścieżka.
- Dobrze, że mało wody jest bo byśmy musieli je okrążyć.
Powiedział zadowolony William a po chwili z każdej strony otaczała was woda.

- No - powiedziałam, rozglądając się wokoło.
Uwielbiałam wodę, zawsze fajnie było popływać, pochlapać się czy coś... Szłam z Williamem i rozglądałam się zaciekawiona.

W końcu dotarliście do jakiejś wysepki.
- Rozbijemy tu obóz, na pewno bezpieczniej niż na ścieżce.
Powiedział chłopak i zaczął rozkładać namiot.

- Oki - powiedziałam.
Po chwili zabrałam się za pomaganie Williamowi przy rozkładaniu namiotu. Potem siadam na trawie i wyjmuję dwa batony, jeden daję Williamowi.

William zaczął się zajadać a ty poczułaś, że ten kamień, na którym siadłaś chyba się rusza.
Po chwili zirytowany pokemon ugryzł cię w zadek.

- Ała - aż podskoczyłam.
Szybko odczepiłam od siebie tego poke małża. Rozmasowałam sobie pośladki i zeskanowałam pokemona pokedexem.

Cytat :

Nr w Dexie: #366
Nazwa: Clampearl
Płeć:
Charakter: Mściwy stworek, który długo chowa urazy. Potrafi zemścić się nawet po roku.
Typ: Woda
Lvl: 10
Ataki: Water Gun, Clamp, Whirlpool, Iron Defense
Zdolność: Shell Armor

Pokemon zaczął trzaskać złowieszczo muszlą i spoglądał na ciebie spod byka.
- Jakiś groźny.
Powiedział William zajadając się batonem.

- Ej no, przepraszam nie wiedziałam że tu jesteś - powiedziałam do pokemona.
Jak się jednak nie dał przeprosić to postanawiam zrobić mały użytek ze swoich zdolności i używam trawiastej płytki.

Pokemon najwidoczniej strzelił focha i zamknął się w sobie, a dokładniej muszli. Ty użyłaś trawiastej płytki no ale...
- Co teraz zrobisz?
Spytał William patrząc na całą sytuację.

Westchnęłam i zdjęłam z siebie efekt płytki.
- No chyba go jednak zostawię, skoro ma się tak fochać - powiedziałam.
Położyłam jeszcze przed pokemonem garść smakołyków i siadłam obok Williama. Przytuliłam się do chłopaka.

Smakołyki od razu przekonały pokemona do pokazania swojego pyszczka. Zaraz zaczął wcinać, oczywiście tyłem do was.
- Spróbuj go jakoś przekonać, może nie będzie tak źle.

Po chwili dałam pokemonowi kolejną garść smakołyków.
- To jak, już jest w porządku? - spytałam go, dając znowu smakołyki, niech się naje i do mnie przekona. - Może dałbyś mi się złapać? - spytałam.

Pokemon długo się namyślał lecz w końcu zgodził się na "złapanie".
- Zgadza się.
Powiedział William tuląc się do ciebie.

- Noo - powiedziałam zadowolona.
Stuknęłam poke-małża pokeballem i jak się złapał to chowam go na razie do kieszeni. Również zaczęłam się tulić do Williama.