Czas na zemstę - Gra Yomi

Larvitar i Riolu w końcu się obudzili a Mewtwo skończył czytać książkę. Był bardzo zadowolony, że w porę ją doczytał. Wkrótce wszedł Ci do pokeballa i mogłaś ruszyć w drogę by poszukać Rocketsa. Dzień był pochmurny, może znowu zacznie padać.

Szybkim krokiem wyszłam z Centrum pokemon i skierowałam się w kierunku peryferii miasta. Być może uda się znaleźć jakieś chociaż poszlaki gdzie znajduje się kwatera Teamu Rockets. Albo przynajmniej znajdzie się jakiegoś Rocketsa i obije mu mordę.

Na razie nie widziałaś nic ciekawego. Zaszłaś w pewnej chwili do takiego miejsca, gdzie śmierdziało zgniłym i musiałaś pójść od tego miejsca, by nie zwymiotować... Dalej jakiś duler narkotyków czy naćpany klient ale... gdzie są ci rocketsi?!

Szlag. Gdzie te cholery się podziały?! Byłam już nieźle zirytowana tym wszystkim, ale i tak szukałam dalej. Sami się przecież nie znajdą. Może będę miała jeszcze szansę obić jakiemuś mordę i rzucić na pożarcie Mewtwo. I tak mi nic innego nie pozostało.

Dalej szukałaś i na nic więcej niż zwykłych oprychów nie trafiałaś. W pewnej chwili ujrzałaś Zybata. Pokemon miał przywiązaną jakąś karteczkę. Mały stworek po chwili poleciał w jedną z uliczek, która... okazała się być ślepym zaułkiem. Bardzo podejrzane.

Niewiele myśląc ruszyłam za Zubatem. To było bardzo podejrzane. Czyżby tam mogła znajdować się kryjówka Teamu Rockets? Trzeba będzie to sprawdzić. To mogło być niebezpieczne, ale jednak musiałam zaryzykować.

Stałaś w tym ślepym zaułku, nie wiedząc zbytnio co masz robić. Nagle otworzyło się jakby malutkie okienko, skąd wystrzelił zubat z żółtą wiadomością przy ogonku i po chwili go nie było. Teraz nie miałaś wątpliwości, jesteś blisko odkrycia wejścia do kryjówki zespołu R.

Zaczęłam przyglądać się ścianie. Być może jest jakaś ukryta zapadka lub guzik? Lepiej nie wysyłać tym wejściem żadnego pokemona. Westchnęłam i zaczęłam lekko opukiwać ścianę. Moze dopisze mi w końcu szczęście.

Przyglądałaś się uważnie ścianie, po czym ją przeszukiwałaś. Niestety nic nie udało Ci się tutaj odnaleźć. Jakby tędy tylko przez małe okienko wypuszczali pokemony z wiadomościami... Przeszukałaś całą ścianę nawet na wysokości, że ledwo sięgałaś i nic tam nie było.

Zamyślona popatrzyłam na ścianę. Już mam! Lepiej będzie jak poczekam aż wypuszcza pokemona z wiadomością. Rozejrzałam się i zaczęłam czekać. doskonale wiedziałam, że równie dobrze mogą już nie wysłać żadnej wiadomości, ale wolałam nie tracić nadziei.

Tak więc postanowiłaś, że poczekasz, aż wyleci z okienka pokemon z wiadomością. Na razie się nie otwierało i tam gdzie było, widziałaś po prostu część muru. Czekałaś i czekałaś, aż nogi zaczęły Cię boleć ale w końcu jest! Tym razem mały Murkrow wyleciał z białą karteczką.

Gdy tylko zobaczyłam poke-ptaka od razu za nim ruszyłam. Miałam nadzieje, ze doprowadzi mnie do wejścia do kwatery Teamu Rockets. Uważnie obserwowałam pokemona i próbowałam cały czas za nim podążać.

Tak więc zaczęłaś wędrować za Murkrowem. Szłaś za nim długo, bo aż na następną stronę miasta i tam... kolejny ślepy zaułek łudząco podobny do poprzedniego. Ptak wleciał w tym razem większe przejscie na dole. Czyli dotarłaś do wejścia...

Ciekawe... czyli jednak pogłoski o kwaterze Rocketsów w Striatlon były prawdziwe. Rozejrzałam się wokół i podeszłam do miejsca gdzie wleciał Murkrow. Zaczęłam je oglądać i obmyślać plan jak się tam dostać. Tylko ciekawe czy ktoś tego wejścia pilnuje?

Po chwili jak dotknęłaś jednej z cegieł to ta się odchyliła i widziałaś klawiaturę z cyferkami. Chyba trzeba było wstukać kod... Usłyszałaś kroki. Obok był stary karton, mogłaś się w nim schować i jakby to był jakiś rockets to podejrzeć jak wstukuje kod.

Nie wiele myśląc schowałam się za kartonem i czekałam aż być może Rockets podejdzie. Przynajmniej miałam taką nadzieje. Czekałam aż ten ktoś podejdzie. Teraz zostało mi tylko czekanie na odpowiednia chwilę.

- Ej coś ci mówiłem, nie mam najmniejszego zamiaru wam pomagać! - usłyszałaś znajomy głos.
- Mam to gdzieś, albo zrobisz użytek z tego swojego pokemona albo po tobie - drugi głos.
Po chwili zobaczyłaś Skiro, szarpiącego się z jakimś facetem.
- No, to gdzie go schowałeś? - spytał mężczyzna i nim szarpnął.
- W twoim cieniu! - krzyknął chłopak, skąd nagle wyskoczył jakiś dość duży pokemon, nie widziałaś dokładnie jaki bo okrywała go mroczna mgła i... facet nieprzytomny a po stworze ani śladu.

Przyglądałam się tej scenie i wyszłam zza kartonów. -O cześć.- warknęłam i skrzywiłam się na widok Skiro. -Czyli aż taka niedojda nie jesteś. Chyba.- powiedziałam i skrzyżowałam ręce na piersi. -Co to do cholery było?- spytałam się zirytowana.

- Cześć - odpowiedział Ci zaskoczony Skiro. - No ta... - powiedział. - Co to było? No dobra, wychodź Giry - machnął ręką i z jego cienia wyskoczył taki stwór:

Nie była jednak pełnych rozmiarów, niewiele wyższa od chłopaka.

-O, Giratina.- powiedziałam tylko. Obeszłam stwora i zamyślona popatrzyłam na chłopaka. -Ciekawi mnie tylko skąd wytrzasnąłeś smoka antymaterii.- burknęłam. Nawet nie chciało mi się dziwić. sama podróżowałam z Mewtwo i szukałam przy okazji Zekroma. -Po jaka cholerę ten gościu cię tutaj przywlekł?- Spytałam się zirytowana.

- Smok antymaterii, nazwa mówi sama za siebie. Jak się zetknie materię z antymaterią to rozwali pół świata - wyjaśnił. - A skąd ją mam... cóż jak byłem mały to znalazłem jajko i je wyklułem - powiedział i poklepał stwora po łbie, na co ten zaczął się przymilać.

-Dobra już szczegóły mnie nie interesują.- Warknęłam. -Teraz lepiej się stad zmywaj i to już.- powiedziałam chłodnym tonem. Nie pasowało mi to, ze akurat teraz mi sie musiał pod nogi zaplatać Skiro. -Zaraz... zaraz... czego ja cię cały czas widzę? Łazisz za mną czy co?- Warknęłam.

- Nie, skądże - pokręcił głową. - Raczej nie wygląda, żebyś za mną przepadała to tym bardziej nie mam powodu - wzruszył ramionami.
Po chwili powiedział coś swojemu smokowi, który przeniknął zamek i otworzył Ci drzwi. Jak się odwróciłaś to Skiro już nie było.

Prychnęłam tylko i ruszyłam w stronę otwartych drzwi. I dobrze, że w końcu zniknął. Miałam go coraz bardziej dość. Rozejrzałam się i próbowałam zorientować czy czasem nikt się tutaj nie kręci.

Nikogo nie widziałaś, więc było dobrze. Chociaż usłyszałaś kroki, które się zbliżały. Na szczęście niedaleko były jakieś drzwi, lekko uchylone. Może to tam będziesz mogła się ukryć przez potencjalnym napastnikiem.