A idź ty mutancie - Klaudia

Usłyszałaś... nucenie. Ptak najwyraźniej nucił sobie w myślach.
- On nuci coś.
Powiedział William, najwyraźniej potrafił odczytać jego nastrój i z grubsza myśli.

- Noo - powiedziałam.
Poklepałam Natu po łebku i szłam dalej. Rozglądałam się przy okazji po okolicy. Niedługo juz wszystko się wyjaśni i pewnie jakoś da się pomóc Williamowi...

Nadszedł już wieczór, a dzień minął wam miło przy muzyce. W końcu dotarliście do miasta. Było niewielkie, a domy wszystkie jak leciało zrobione były z drewna. Nawet pokecenter.

- O nieźle - stwierdziłam, rozglądając się wokoło.
Chowam wszystkie swoje pokemony do balli. Po tym idę wraz z Williamem do pokecenter i wynajmuję dla nas pokój.

Wkrótce byliście razem w pokoju. William odstawił skrzypce w kont i rzekł.
- Chyba je zostawię. będą pewnie nam tylko przeszkadzać.

- Oj tam, fajnie jest tak słuchać - powiedziałam.
Cmoknęłam go w policzek i poszłam do łazienki się umyć oraz przebrać. Po tym siadam przy chłopaku i się do niego przytulam.

Tak siedzicie razem, aż nadeszła dość późna godzina.
- Lepiej idź spać, żebyś później nie była zmęczona.
Powiedział chłopak kładąc się przy tobie.

- Dobra - powiedziałam.
Położyłam się obok chłopaka i się w niego wtuliłam. Owinęłam sobie ogon wokół jego nogi i próbowałam zasnąć.

W końcu zasnęłaś. Śniło ci się, że ta siostra była przerażającą wiedźmą, wydostała się ze swojego więzienia i zaczęła siać spustoszenie. Nagle się obudziłaś a William spoglądał na ciebie.

- Brr - otrząsnęłam się niezbyt zachwycona po tym śnie. - Cześć - przywitałam się z Williamem i wtuliłam się w chłopaka.
Przynajmniej nie wygląda jak truposz w rana... Cmoknęłam go w policzek.

On też cię przywitał, a tym razem na stoliku czekało już śniadanie.
- tym razem nie zapomniałem.
Powiedział z uśmiechem poprawiając twoje długie włosy.

- To się cieszę - powiedziałam rozbawiona.
Pocałowałam go w usta, po czym siadłam przy stoliku i zabrałam się za jedzenie. Po tym poszłam do łazienki się przebrać.

Gdy wróciłaś tacy już nie było a chłopak był spakowany.
- No dobra, mam też zapasy na te 4 dni drogi.
W jedną i drugą stronę, no cztery dni.

- Oki - kiwnęłam głową.
Spakowałam także swoje rzeczy i wyszłam z chłopakiem z pokoju. Tak więc czeka nas długa droga... Wzięłam Williama za rękę i tak szłam.

Szliście z wolna, czasami umilając sobie podróż muzyką. Ale nie zawsze, w końcu ile można machać tą ręką.
- Za kilka godzin znów będzie zimno.
Powiedizał po chwili William.

- Tobie raczej to nie zaszkodzi - zauważyłam.
Szłam dalej z chłopakiem, rozglądając się wokoło. No ciekawe jaka będzie ta trzecia pożeraczka snów no i miałam nadzieję, że to wszystko co mi się przyśniło to nie jest prawda.

Nagle zauważyłaś, że jakiś mały pokemon biegnie od północy. Najwyraźniej cały zmarznięty na kość.
- No raczej nie.
Powiedział William wytężając wzrok.

Spojrzałam na pokemona. To... dziwne...
- Hej, zaczekaj - podbiegłam do pokemona.
Spojrzałam na niego... Rety ale zmarznięty. Narzuciłam mu na grzbiet swoją chyba ostatnią wolną bluzę i zeskanowałam pokedexem.

Cytat :

Nr w Dexie: #522
Nazwa: Blitzle
Płeć:
Charakter: Nienawidzi wszelkiego zimna. Natomiast kocha się bawić i ścigać.
Typ: Elektro
Lvl: 8
Ataki: Quick Attack, Tail Whip, Charge
Zdolność: Motor Drive

Pokemon od się położył i skulił w twojej bluzie. Widocznie bardzo nie lubił zimna.

Westchnęłam i pogłaskałam pokemona po łbie.
- Skoro nie lubisz zimna to po co biegniesz na północ, co? - opatuliłam go lepiej. - Może dasz mi się złapać do pokeballa, tam nie zmarzniesz? - spytałam stworka i czekałam n odpowiedź.

Pokemon skinął głową na znak, że się zgadza. W końcu wszystko tylko nie zimno.
- Szybko coś ci idzie.
Powiedział William spoglądając na ilość pokeballi jakie ci zostały.

Stuknęłam dzikiego pokemona pokeballem i ubrałam bluzę na siebie. Zawsze w tym mrozie przyda się dodatkowe ciepło...
- No bardzo szybko - powiedziałam.
Cmoknęłam chłopaka w policzek i szłam dalej.

Robiło się coraz zimniej. W oddali mogliście już zobaczyć ośnieżone tereny.
- Lepiej przenocujmy tutaj niż na śniegu.
Zaproponował William spoglądając na ostatnie promienie zachodzącego słońca.

- Dobra - kiwnęłam głową.
Tak więc zaczynałam pomagać chłopakowi przy rozkładaniu namiotu i jak byłam już w środku to coś zjadłam. Po tym wtulam się w Williama.
- W koncu wszystko powinno się wyjaśnić... - powiedziałam.

Tak powinno też być.
- mam nadzieję.
Powiedział chłopak kładąc się obok ciebie. W końcu zasnęłaś. Gdy rano się obudziłaś, woda na herbatę była już zagotowana.