A idź ty mutancie - Klaudia

Kobieta spojrzała na was i rzekła z przejęciem w głosie.
- Tylko nic nie dajcie sobie zrobić.
A po chwili wstała i dodała.
- szukajcie w jak najstarszych przekazach.

- Będzie dobrze - powiedziałam optymistycznie do kobiety.
Kiwnęłam głową na jej wskazówkę. W końcu nie wytrzymałam i się do niej przytuliłam. Takich typowych rodziców nie miałam, ale cóż zrobić?

Kobieta spojrzała na ciebie lekko zaskoczona.
- A cóż to się stało?
Spytała, ale mimo wszystko cię przytuliła.

- Normalnie rodziców nie mam, ale skoro DNA wzięli akurat od ciebie to ty jakby nim jesteś - uśmiechnęłam się lekko.
Byłam zdowolona, że też mnie przytuliła. Po chwili się odsunęłam, bo bym chyba pół dnia tak stała.

Kobieta wyjęła jakąś małą paczuszkę z kieszeni.
- W takim razie trzymaj prezent urodzinowy.
Powiedziała i czekała aż otworzysz.
- Ulepszony pokedex, ma wgraną małą encyklopedię pokemon. Są tam nawet jagody i jajka.
Dodała po chwili.

Ucieszyłam się i wzięłam od niej paczuszkę. No to było świetne... Po chwili otworzyłam, by obejrzeć ten pokedex. Świetnie! Teraz będę mogła sprawdzić do jakiego gatunku pokemona należy jajko w moim plecaku. Podziękowałam i po chwili postanowiłam sprawdzić urządzenie, skanując jajko w swoim plecaku.

Pokedex coś tam zaszumiał po czym wypluł garść informacji.

"Nazwa: Deino,
Typ: smok/mrok."
- No to niezłe jaja.
Zażartował sobie William.

- Ale fajnie, te pokemony są świetne - powiedziałam.
Tak więc na nowo umieściłam jajko na jego miejscu w plecaku. Stary pokedex włożyłam też do plecaka, a nowy powędrował na miejsce starego w kieszonce na boku.
- Ten pokedex jest super - powiedziałam do Mavis.
Cieszyłam się, że znowu mogłam ją spotkać i sprawy tak się potoczyły.

Mavis jeszcze raz cię przytuliła.
-Wiem, ze ci ciężko, ale się nie poddawaj.
Powiedziała i poszła wykonywać swoje obowiązki.
- No to miło. Teraz chyba moja kolej.
Powiedział chłopka i złapał cię za rękę.
- Co dzisiaj robimy? Co tylko chcesz...

To było naprawdę świetne, jak przytuliła mnie jeszcze raz.
- Można robić tyle rzeczy, ze sama nie wiem - powiedziałam do niego rozbawiona.
Tak więc ruszyłam z nim na miasto rozglądając się co by tu można porobić.

Przechadzaliście się wolno, a po drodze mijaliście restauracje, sklepy spożywcze i monopolowe, wypożyczalnie rowerów, księgarnie i wiele innych.
- Może jesteś głodna?
Spytał William gdy przechodziliście obok restauracji.

- No tak, podczas tej wędrówki niezbyt wiele jadłam - przyznałam.
Tak więc ruszyłam z chłopakiem do tej restauracji. Tam zajęłam stolik i zabrałam się za przeglądanie menu. Taa jest jeszcze tyle rzeczy, których nigdy nie jadłam...

Chłopak spojrzał na kartę...
- Mają królika...
Zachwycił się i od razu złożył zamówienie.
- A później może rowery?
Zaproponował z uśmiechem na twarzy.

Przechyliłam głowę. Królik? Tego na pewno nigdy nie jadłam, ale to było bardzo nietypowe... W końcu także zdecydowałam sobie zamówić to co chłopak, a co mi tam, jak coś to na całego... Do tego jeszcze wzięłam sobie jakąś sałatkę z kurczakiem i sok.
- No czemu nie - powiedziałam na jego propozycję.

Otrzymałaś na tacy coś, co przypominało trochę kota. Ale było ładnie przysmażone, natarte ziołami a aromat był wspaniały. Dostaliście jedno całe zwierze a nie jak w przypadku jednej porcji połówkę.
- Smacznego.
Życzył ci William i odkroił sobie nogę od dania. I widocznie mu smakowało.

- Nawzajem - powiedziałam.
Tak więc i ja po chwili także zabrałam się za jedzenie. Na serio nietypowe danie ale skoro Williamowi smakowało to... jest w porządku.

Tobie o dziwo też smakowało. Lekko słone i pikantne, a wszystko doprawione kapką soku z cytryny. Mięso się rozpadało w ustach i było niezwykle soczyste.
- Kiedyś co sobotę takiego jedliśmy.
powiedizał chłopak tym razem pozbawiając zwierzę przedniej nogi.

- Aha, rozumiem - kiwnęłam głową.
Jadłam dalej. Było to nawet smaczne nie spodziewałam się, ze będzie aż takie dobre. Bardzo udany dzień dzisiaj mieliśmy...

Chłopak w końcu się nasycił, a tobie została jeszcze cała sałatka.
- Nie spodziewałem się, że będzie tu tak dobra restauracja.
Powiedział i zaczął się szykować do wyjścia.
- Pójdę, może już rowery załatwić.
Zaproponował.

Spojrzałam na sałatkę... No tak... W końcu poprosiłam, żeby mi ją zapakowano na wynos i schowałam ją do plecaka. Sprawdziłam jak się ma jajko. Razem z Williamem poszłam na rowery. To brzmiało fajnie, pojeździmy sobie przynajmniej.

Jajko miało się dobrze i nawet drgnęło. po chwili byliście już przy małej wypożyczalni. Po dłuższej chwili mieliście już cały potrzebny sprzęt wraz z pompką i kaskami.
- Są tu stare sady owocowe.
Powiedział chłopak spoglądając w lewo. Były i to całkiem niedaleko.

Rozejrzałam się tylko czy nikogo prócz nas nie ma i szybko zamieniłam czapkę na kask rowerowy. Oj, tutaj uszy będą miały gorzej...
- O to fajnie - powiedziałam.
Tak więc wsiadam na rower. Dobrze, że mnie nauczyli jak jeszcze byłam w lab... Ruszyłam z Williamem w drogę.

W końcu dotarliście do urokliwego sadu, najwidoczniej opuszczonego przez ludzi. Drzewa były stare i powyginane. Ich kora była pomarszczona a owoce zwisały pojedynczo na gałęziach.
- Spróbuj tych wiśni.
Powiedział William umorusany na czerwono.

Zaśmiałam się na widok chłopaka. Po chwili także zabrałam się za wcinanie wiśni starając się tak nie umorusać jak chłopak. W końcu zabrałam się za wycieranie mu twarzy chusteczką, po czym pocałowałam chłopaka namiętnie.
- Świetnie dzisiaj jest - powiedziałam jak się w końcu od niego oderwałam i ruszyłam dalej.

Jedliście wiśnie ale coś niezbyt ci wyszło z tą czystością. Przekonałaś się o tym, gdy go pocałowałaś i okazało się, że znów jest brudny.
- Hah. No widzisz.
Powiedział uradowany William wsiadając na rower.