A idź ty mutancie - Klaudia

- Oj tam, jakoś się ujdzie, najwyżej użyję trochę mocy swojej płytki - powiedziałam rozbawiona.
Po chwili jak mówiłam to tak też zrobiłam. Schowałam pokemony do balli, prócz Darkrai i leciałam.

Jednak w głowie Williama zaświtał pewna myśl.
- Nie puszczaj się.
Powiedział i złapał cię za rękę. Po chwili poczułaś jak lecisz z ogromną prędkością a widziałaś dookoła siebie tylko mrok.
- Jesteśmy.
Powiedział za bagnami a tobie aż zbierało się na wymioty.

- Co zrobiłeś? - spytałam tylko.
Po tym już zamilkła, chcąc powstrzymać odruch wymiotny. Wyjęłam z torby butelkę wody i popiłam nieco. Siadłam na ziemi. To było coś...

Chłopak zaczął wachlować przed twoim nosem żeby dostarczyć więcej świeżego powietrza, które śmierdziało błotem.
- Dużo latałem jak mi się nudziło w nocy.
Powiedział pilnując abyś czasami nie zemdlała.

- Aha... - powiedziałam, czując się już lepiej.
Po chwili wstałam i przytuliłam się do chłopaka. Ciągle się o niego martwiła, ale co tu mogę zrobić? Raczej jestem bezradna...

Szliście już dalej, a po chwili darkrai też wyłonił się z cienia po czym zaczął latać jak pijany.
- Może lepiej nie powtarzajmy tego.
Powiedział William patrząc na pokemona.

- No lepiej nie - powiedziałam, patrząc si na Darkrai.
Złapałam pokemona za łapę, by mi się tak nie zataczał wokoło. Po tym ruszyłam dalej w drogę mając nadzieję, że wkrótce dotrzemy do kolejnego miasta... Sprawdziłam, która jest godzina.

W końcu dotarliście do jakiejś mieściny, a zegarek pokazywał dopiero południe.
- Ale czasu przynajmniej zaoszczędziliśmy.
Powiedział z uśmiechem William po czym pocałował cię namiętnie.

- No przynajmniej to - powiedziałam uśmiechnięta.
Zadowolona przedłużyłam ten pocałunek i wtuliłam się w chłopaka. Zerknęłam tylko czy Darkrai doszedł do siebie.

Pokemon nawet nie wyłaził z twojego cienia. W każdym razie nie miał takich planów...
- To możemy iść dalej, albo zostać do końca dnia i zrobić sobie wolne.
Zaproponował William.

- Może zostańmy - powiedziałam.
Tak, taki czas luzu mi się przyda po tych wszystkich wydarzeniach. Tak więc zaczęłam sobie spacerować s chłopakiem, trzymając go za rękę.

Chłopak zaczął rozglądać się dookoła...
- Znam to miasto. Tu robią konkursy w łapaniu robaków.
Rzekł wyciągając z plecaka jakąś ulotkę.
- Może spróbujemy?

Spojrzałam na ulotkę.
- Byłoby fajnie - powiedziałam.
Zerknęłam na ulotkę.
- Hmmm to kiedy to jest.... - patrzyłam na nią.

To się odbywało co sobotę o godzinie 15:00.
-Czekaj czy dzisiaj nie jest czasami sobota?
Powiedział William wyciągając mały kalendarz... i była sobota.

- O to nieźle - powiedziałam. - I chyba to jest niedługo - zauważyłam.
Hahah same robale, Darkrai nie będzie tym zachwycony...

Pewnie nie... no ale faktycznie było niedługo.
- Chodźmy szybko się zapisać.
Powiedział chłopak idąc w kierunku parku miejskiego.

Szybko poszłam tam z chłopakiem, by się zapisać. Bardzo ciekawiło mnie co tam będzie i jakiego poke-robaka uda mi się złapać. Po tym w oczekiwaniu na konkurs siadam z Williamem na ławce.

Szybko objaśniono wam zasady. Można złapać pokemonów ile się chce lecz tylko jednego można wystawić do konkursu. I tylko tego pokemona będzie można wziąć ze sobą. Po chwili byliście już w parku.
- Macie godzinę.
Usłyszałaś jeszcze komunikat.

Tak więc ruszyłam z Williamem na poszukiwanie pokemonów. Ha, chciałam złapać jakiegoś super ekstra stworka... Rozglądałam się więc wokoło i poprosiłam swoje stworki, by także szukały poke-robaków. Przynajmniej jest zabawa i nieco odciągnę się od zmartwień.

Wszędzie jakieś caterpie i inne malutkie robaki. Ale wy chcieliście wygrać... W końcu coś znalazłaś podczas gdy William buszował w koronie drzewa.

Podeszłam zainteresowana do małego pokemona i zeskanowałam go pokedexem.
- Cześć, mały - przywitałam się ze stworkiem i jeśli mi się dał to wyciągnęłam dłoń i spróbowałam go pogłaskać po łebku.

Cytat :

Nr w Dexie: #543
Nazwa: Venipede
Płeć:
Charakter: Mały żarłok, który marzy o byciu "dorosłym"
Typ: Trujący/Robak
Lvl: 9
Ataki:Defense Curl, Rollout, Poison Sting, Screech
Zdolność:Poison Point

-Masz coś?
Zawołał William a maluch ugryzł cię w palec.

- Tak - powiedziałam krótko.
Jęknęłam.
- No dobra mały,puść mojego palca to dostaniesz duuużo karmy - powiedziałam do Venipede i tak też zrobiłam.

No pokemon dał się przekupić.
- Fajny, zawsze mi się podobał ten pokemon.
Powiedział William przyglądając się maluchowi jedzącemu karmę.

To wyjęłam balla.
- Dasz mi się złapać? - spytałam robaczka.
Po chwili dla zachęty dałam mu jeszcze jedną garść karmy, a potem także podrzuciłam smakołyki.