A idź ty mutancie - Klaudia

- Ała! - aż podskoczyłam.
Cofnęłam szybko rękę.
- Nie gryź ręki, która cię karmi podstawowa zasada - burknęłam niezbyt zachwycona do pokemona.
I co mi przyjdzie z takiego pokemona? Chyba kolejny kłopot z rodzaju Darkrai...

Może i kolejny kłopot ale tak słodziutko ponyta sobie siadła i spojrzała na ciebie jak mały kiciuś.
- Zobacz jaka śliczna...
Powiedział William.
- Znaczy się śliczny.

- Taaa... Ale z tego co widze po jej skanie to wykorzysta każdą chwilę nieuwagi i dziabnie kogoś czy coś - bąknęłam. - Sorka, nie chcę kolejnego problematycznego pokemona w stylu Darkrai - powiedziałam i zaczełam się rozglądać.

Właściwie to było tam więcej ponyt takich jak ta i rapidash, który pilnował stadka.
- No w sumie. Ale Darkrai nie jest taki zły.
Stwierdził William, choć dalej nie wiedział po co stworzono takiego pokemona.

- Bo mu powiedziałeś, żeby się mnie słuchał - zauważyłam.
Zeskanowałam inną Ponytę. Może akurat będzie jakaś lepsza... Lub gorsza... Jak nie to sprawdzam w skanach kolejnych tylko charaktery.

Trochę prawdy w twoich słowach było, no nie ma co.

Cytat :

Nr w Dexie: #077
Nazwa: Ponyta
Płeć:
Charakter: Kolejny kucyk który myśli tylko o hasaniu i ściganiu sięz innymi. lekko roztrzepany i żywiołowy.
Typ: Ogień
Lvl: 12
Ataki: Tackle, Growl, Tail Whip, Ember
Zdolność: Flash Fire

Kolejna ponyta została zeskanowana. I wcale nie odbiegała pod względem urody poprzedniej.

No taki konik to mi się podoba. A odnośnie Darkrai... Się zaczynam zastanawiać czy go z kimś nie wymienić. Niezbyt mi się podoba, ze on jest posłuszny tylko dlatego, że ktoś mu to kazał... Bo ta legenda raczej już się do mnie nie przekona. Tak więc podeszłam do tamtego Ponyty i dałam mu smakołyki.

Ponyta zjadła wszystko i zaczęła biegać w kółko. Zwariowany pokemon, po chwili położyła się na trawie i zaczęła merdać ogonkiem jak piesek. A wymiana, może jeszcze się przekona. 1000 lat miał innych trenerów, mniej ludzkich więc co się dziwić.

Popatrzyłam na Ponytę. Po chwili przykucnęłam i trochę połaskotałam konika po brzuszku.
- Fajny jesteś - stwierdziłam.
Dałam mu kolejne smakołyki.
- Dasz mi się złapać? - spytałam stworka.

Pokemon zgodził się chyba, w końcu zaczął zajadać się karmą jak szalony i tyle było z "rozmowy".
- Zabawny jest.
Stwierdzil William i szybko naszkicował tą scenę. Później się dopracuje.

Przytuliłam do siebie konika.
- Bardzo zabawny - powiedziałam.
W końcu stuknęłam go pokeballem.

Po chwili ponyta się złapał. Nawet zbyt długo pokeball się nie bujał.
- No dobra, pół dnia nam tu zeszło.
Powiedział Arceus spoglądając na niebo.
- Fakt, lepiej chodźmy. Jak się pośpieszymy to czeka nas nocleg w poke center.
Dodał William.

Tak więc po chwili ruszyłam w dalszą drogę, zadowolona z mojego nowego pokemona. Jak tak szliśmy to po chwili wypuściłam Ponytę i wpakowałam mu się na grzbiet. Nieraz były wyścigi na takich pokemonach z tego co słyszałam. Nie mam sioda, uzdy itd. ale trochę pojeździć nie zaszkodzi.

Pokemon trochę się zachwiał ale był silny... Zaczął szybko biec przed siebie aż William musiał nabrać swojej specjalnej prędkości a arceus po prostu się teleportował. W końcu konik się zmęczył, ale widać było już przed wami miasto.

- Whee - powiedziałam jak tak Ponyta pędził.
Jak się zmęczył to poklepałam go po szyi i dałam sporą porcję smakołyków.
- Przynajmniej dotarliśmy wcześniej - uśmiechnęłam się.

No było wcześniej. Mogliście sobie jeszcze pozwolić na połażenie po mieście. Tylko mały Arceus...
- Wkręcajcie ludziom, że jestem Ditto, więcej balona nie chce mi się udawać.
Powiedział pokemon.

Zaśmiałam się.
- No dobra - powiedziałam do niego.
Tak więc ruszyłam z nimi na spacer po mieście. Ciekawe co mają tutaj ciekawego...

Arceus nawet chodził na piechotę, żeby nie podpadło. W mieście było całkiem przyjemnie, zadbane ulice i domy. Wszystkie budynki z cegły co sprawiało, że miasteczko było takie "ułożone".
- To miasto jest jakieś dziwne.
Stwierdził William, normalnie ułożone jak na wyspie białych bzów albo i gorzej.

- No... - mruknęłam, rozglądając się.
Cały czas chodziłam i rozglądałam się po okolicy. Nic ciekawego... Ta jednorodność aż się nudzi... Jak było już późno to ruszyłam z nimi do pokecenter.

W końcu byliście w równie nudnym pokecenter. W ogóle o co tu chodziło? Nikt nic nie mówił, a ludzie tylko chodzili w tą i z powrotem. Czasami jeszcze coś jedli. Raz nawet wydawało ci się, że za drzewo wszedł mężczyzna a wyszła kobieta.
- Szybko chodźmy do pokoju bo zwariuję.
Stwierdził William.

- No - powiedziałam tylko i czym prędzej wynajęłam pokój.
Poszłam do pokoju, gdzie zrobiłam nam kanapki. Tutaj nawet jedzenia wolałam nie zamawiać... No i pokój poprzestawiałam trochę tak, by nie wyglądał tak nudno.

Arceus w końcu wyszedł z głębokiej zadumy.
- To nie są ludzie.
Stwierdził w końcu i zeżarł wszystkie wasze kanapki. I musiałaś robić nowe...
- Ja jeszcze raz zjesz mi kolację to sam będziesz szukał swojego ciała.
Rzekł William łapiąc się za brzuch.

Tak więc zrobiłam kolejne kanapki i dla siebie i dla Williama.
- Jak nie ludzie to kto? - spytałam się Arceusa.
Rozsiadłam się na łóżku i zabrałam się za swoją kolację.

Pokemon również usiadł sobie na podłodze.
- Kosmici?
Zaśmiał się William. Arceus na to zrobił duże oczy.
- Nie wiem, nie mam swoich mocy, żeby sprawdzić czym są naprawdę.
odparł pokemon.

Zamyśliłam się.
- No nic, to jutro z rana od razu lepiej wynośmy się z tego miasta - stwierdziłam.
Wyjęłam z plecaka jeszcze trzy jabłka i dałam każdemu po jednym.