A idź ty mutancie - Klaudia

Wyszliście w końcu z budynku i zaczęliście oglądać mapę. Do waszego celu było daleko, no ale jakie tereny po drodze. Wielki kanion w którym panuje tropikalny mikroklimat.
- Na pewno nie będziemy się nudzić.
Stwierdził William.

Patrzyłam się na mapę.
- Na pewno, ciekawią mnie takie tropikalne warunki - powiedziałam bardzo zainteresowana.
Wkrótce ruszyłam z chłopakiem w drogę.

Ten określił plan podróży tak aby zahaczyć o jezioro.
- Dzisiaj powinniśmy jeszcze dojść do kolejnego miasta.
Powiedział zadowolony po czym spojrzał na ciebie i dał ci porządnego całusa.

- To fajnie, będziemy mieć porządne spanie - powiedziałam zadowolona.
Po chwili odwzajemniłam jego pocałunek i wzięłam chłopaka za rękę. Po chwili jednak do niego się przytuliłam tak, żeby przynajmniej przez chwile nie utrudniać nam chodu.

Staliście przez chwilę wtuleni w siebie, jak ten miś koala z konarem eukaliptusa.
- No się wyśpimy. A jutro zrobimy Grilla.
Stwierdził William uradowany. Grill coś boskiego.

W koncu wzięłam Williama za rękę i dalej tak szłam.
- O to będzie pewnie świetnie, chociaż... Jakoś nie miałam okazji być na grillu... - powiedziałam.
Praca i zabawa w jednym, to jest coś.

W końcu dotarliście do kolejnego, niczym nie wyróżniającego się miasteczka. No może jedno było inne, spokój tak ogromny jakby wszyscy byli już starzy.
- Przynajmniej się wyśpimy.
Stwierdził William z wielkim uśmiechem.

Pocałowałam chłopaka.
- No i to mi odpowiada - uśmiechnełam się.
Rozejrzałam się wokoło i jak było już późno to poszłam z nim do pokecenter wynająć pokój.

Wkrótce byliście w jednym z lepszych pokoi. Z powodu małej ilości gości wciśnięto wam go na siłę, w końcu większy zarobek jak pokoje płatne.
- Powinna być domokrążcą. Wszystko by sprzedała.
Stwierdził chłopak gdy byliście na osobności.

Zaśmiałam się.
- No tak, ale nam domokrążcy tak jakby nie grożą - powiedziałam rozbawiona.
Cóż, nie mieszkamy ogólnie nigdzie na stałe, ale mi się podobało takie podróżowanie z nim.

Podróżowanie, poznawanie świata i inne tego typu rzeczy. Podczas Gdy William poszedł pod prysznic ty zastanawiałaś się co może być z Monic.
- Jak tego potrzebowałem.
Stwierdził chłopak gdy wrócił.

Uśmiechnęłam się.
- No to fajno, ja jak co dłużej posiedzę bo sobie chcę włosy umyć - powiedziałam.
Cmoknęłam go w policzek i poszłam do łazienki. Pewnie zużyję całą butelkę szamponu ale co tam...

Nie całą tylko pół ale gdy wróciłaś William chrapał już słodko na łóżku. Długo ci na tym zeszło, nie ma co. A mokre włosy były tak ciężki... Uf... no bez przesady.

Spojrzałam na chłopaka. Po chwili wysuszyłam swoje włosy przy użyciu ognistej płytki i położyłam się obok Williama. Uroczo wygląda jak tak śpi... Przeciągnęłam się i się w niego wtuliłam. Próbowałam zasnąć.

Zasnęłaś szybko i bosko ci się tak spało. Rano obudziłaś się niezwykle wypoczęta.
- Jak się spało?
Usłyszałaś tak miły ci głos należący do tego jakże znanego ci chłopaka.

Ziewnęłam i się przeciągnęłam.
- Świetnie, dawno tak dobrze mi się nie spało - powiedziałam bardzo zadowolona.
Jak chłopak leżał to się do niego przytuliłam a jak już nie leżał to siadam na łóżku.

Tuliliście się długo ale ile można. Koniec lanksum, lanksum czas na dalszą przygodę.
- No dobra. Dzisiaj kończy się nasz spokojny urlop.
Stwierdził William, jakby ten urlop był taki.

Zaśmiałam się.
- No dobra - powiedziałam.
Puściłam chłopaka i zabrałam sie za zebranie swoich rzeczy i przebrałam się także.

Chłopak też się zabrał za zbieranie rzeczy i po chwili byliście gotowi do wyjścia. Jeszcze tylko napełnić butelki wodą i...
- Dobra, to możemy już iść.
Rzekł w końcu William i rozejrzał się dookoła czy nikt was nie śledzi.

Ja także się rozejrzałam.
- No to chodźmy - powiedziałam ucieszona i poszłam z chłopakiem w dalszą drogę.
Wypuściłam swoje pokemony (prócz Magikarpia i Huntaila, bo oni raczej ciężko mają) by się przewietrzyły.

Pokmonom bardzo odpowiadał ten luz, poza jednym małym faktem. Zaczęło kropić... oby na tym się skończyło.
- My to mamy szczęście.
Stwierdził William z miną zmokłego psa.

Westchnęłam i popatrzyłam się w niebo.
- Oj tam, jakoś to przetrwamy - powiedziałam.
Nie powiedziałam "mogło być gorzej" bo wtedy rzeczy lubią się jeszcze bardziej zrypać. Zupełnie jak w filmie czy coś...

No fakt, nie powiedziałaś to deszcz utrzymywał się cały czas na poziomie kropienia.
- No raczej przetrwamy. W końcu nie jesteśmy z cukru.
Zaśmiał się William.

Także się zaśmiałam. Przytuliłam się do chłopaka, a po chwili zadowolona szłam dalej, trzymając go za rękę. Ten mały deszczyk mi nie przeszkadzał. Zresztą fajna odmiana od normalnej pogody... Nieco dziwne mam podejście ale mi się to podobało.

Podejście jak podejście ale deszczyk był bardzo przyjemny. Skuteczna ochłoda przy takiej temperaturze.
- Czy mi się wydaje czy...
Powiedział chłopak i spojrzał w krzaki, gdzie coś ewidentnie się ruszało.