Czas na zemstę - Gra Yomi

Wkrótce byłaś w spokojnym miejscu, gdzie mogłaś potrenować z pokemonami. Nikt za Tobą nie szedł i mogłaś być spokojna o swoje bezpieczeństwo. Mewtwo sam wyskoczył z pokeballa jak byliście na miejscu i się rozejrzał wokoło.
- Ale ogólnie, ze tak spytam... jak ci się układa z Ingo? - spytała legenda.

Wypuściłam resztę pokemonów i powiedziałam im, by zaczęły trenować i szlifować swoje umiejętności w atakach, które już znają. Popatrzyłam na Mewtwo. -Dobrze mi się układa. Nawet można by powiedzieć, ze wzorowo.- Odpowiedziałam. Zerknęłam na swoje pokemony.

- To tylko czekać, kiedy ci się oświadczy - powiedział rozbawiony Mewtwo.
Po tym pokemon zabrał się za trenowanie. Twoim stworkom szło nawet dobrze, chociaż musiały się nieco rozruszać po tej dłuższej przerwie, kiedy to siedziały w pokeballach. Zwłaszcza u Deino objawy ADHD przybrały na sile.

Popatrzyłam na trening. Chyba lepiej jak podaje im jakieś zadania. -Dobrze, ferajno. Widzę, ze się trochę za bardzo zastaliście to może powiem wam co macie trenować.- Przywołałam je do siebie. -Lucario, ty zacznij trenować ataki pięścią i kopniaki. Larvitar podtrenuj atak Iron Tail i wywoływanie burzy piaskowej przez Sandstorm. Lapras, trenuj swoje lodowe ataki, by były o wiele celniejsze. Luxio, wytrenuj sobie kombo dwóch ataków Double Team i Spark. Deino, trenuj skupienie się w ataku Focus energy i następnie uderzaj Tacle lub Dragon rage. Milotic podtrenuj trochę Twister. Mewtwo, ty możesz trenować co tam chcesz.- Wydałam im polecenia.

Tak więc pokemony teraz doskonale wiedziały co robić i trening wyglądał o wiele lepiej. Zeszły tak dwie godziny, bo pokemonom nazbierało się dość sporo energii przez ostatni czas. Teraz obległy pobliskie drzewo, na którym rosły jabłka. Oczywiście Mewtwo im musiał strącać owoce swoimi psychicznymi mocami. W pewnej chwili kilka ładnych jabłek przy lewitowało do Ciebie i spoczęło na Twoich dłoniach.

+1 dla pokemonów

-Dziękuje.- Powiedziałam i zaczęłam jeść jabłka. Popatrzyłam zamyślona na swoje pokemony. przynajmniej spaliły teraz trochę energii, chociaż pewnie i tak jeszcze dużo im zostało. Zamyślona usiadłam pod drzewem i rozejrzałam się po okolicy.

Rozglądałaś się po okolicy i nic szczególnego nie widziałaś. Wkrótce wszyscy się najedliście i mieliście dość spory spokój. Jednak zobaczyłaś w krzakach ruch... to był Emmet.
- O, cześć, Fay - przywitał się z Tobą.
Miał w ustach źdźbło trawy i wyglądał na dość znudzonego.

-Cześć.- Odpowiedziałam i zerknęłam na swoje pokemony i na Mewtwo. Chyba, ze wiedział on o psychicznej legendzie od Ingo. -Co tutaj robisz?- Spytałam się i cały czas miałam Deino na oku czy czasem nie zabrała się za odkopywanie jakiś bomb.

Emmet chyba wiedział, że masz Metwto.
- Tak się rozglądam - powiedział. - W sumie to Ingo mi polecił, bym poszukał wokół Nimbasy, którędy Rocketsi mogą sprowadzać części do jakiegoś tam wiertła... - mruknął. - On zawsze taki jest, nie usiedzi na miejscu tylko jak go korci do działania to to musi zrobić - westchnął. - Do zobaczenia - machnął Ci i poszedł dalej.

-Na razie.- Odpowiedziałam i wzruszyłam ramionami. Emmet był, ale się zmył. Popatrzyłam na swoje pokemony. -No to może trochę połazimy tutaj? Może akurat znajdzie się jakiś dziki pokemon, które będzie chciał walczyć.- Powiedziałam do swoich stworów.

Szukałaś pokemonów ładnych parę godzin i... nic nie znalazłaś. Aż zaczęło się robić ciemno. Pokemony przynajmniej sobie połaziły, a Deino zużyła nadmiar swojej energii.
- Chyba już czas wracać do Battle Subway - zauważył Mewtwo.
Po ciemku nie ma sensu szukać pokemonów.

-Dobrze, wracajmy. Jutro tutaj wrócimy.- powiedziałam i schowałam pokemony do pokeballi, by czasem nie zgubiły się w ciemnościach. Zostawiłam przy sobie tylko Mewtwo, który pewnie i tak schowa się gdy będziemy blisko miasta. Westchnęłam i rozejrzałam się. W końcu ruszyłam w kierunku miasta.

Miałaś rację. Przed miastem Mewtwo schował się do pokeballa. Wkrótce byłaś w Battle Subway, gdzie Ingo akurat przygotowywał kolację.
- Cześć, co tam? - spytał się. - U mnie wręcz świetnie. Wiem, gdzie Rocketsi mają to wiertło i Emmet znalazł drogę, którą zwożą części. Pojutrze chyba zrobimy akcję, bo do jutra jest ten świr Archer a z nim na razie wolimy nie mieć do czynienia - wyjaśnił Ci chłopak.

-Cześć. Trenowałam trochę.- Odpowiedziałam i zainteresowałam się tym co Ingo robił na kolacje. Pokiwałam głową wysłuchując tego wszystkiego. -Emmeta spotkałam podczas treningu, ale szybko się zmył.- powiedziałam i zerknęłam na to co przygotowywał Ingo.

Ingo jak się okazało smażył jakieś mięso, do tego sałatka, pomidor, ogórek, sałata i sos. No i placki cieńsze od naleśników. Dość smakowicie się to wszystko zapowiadało i aż ślinka ciekła. Jak chłopak skończył smażyć mięso to to wszystko poskładał i zrobił kilka porcji. Część tego włożył do lodówki, by pewnie było na kiedy indziej. Na stole dał dwa talerze, na których było po jednym takim czymś.
- Smacznego - uśmiechnął się chłopak. - To chyba nazywa się tako, chociaż niezbyt dobrze pamiętam, ciocia takie kiedyś robiła - wyjaśnił. - Jak co to tu masz więcej - powiedział, wskazując na szafkę, gdzie były ułożone jeszcze cztery tako.

Pokiwałam głową i zabrałam się za jedzenie. Nawet ładnie to wyglądało i pachniało. Pewnie smakować tez musiało dobrze. Zerknęłam na Ingo. Zapowiadał się całkiem miły wieczór. Dalej jadłam swoje danie i myślałam na temat akcji, którą chcieli zrobić pojutrze.

No to co zrobił Ingo było przepyszne. Chłopak był zadowolony z siebie, a Ty wkrótce wzięłaś sobie drugie tako. Po tym byłaś w pełni najedzona i chłopak zrobił Ci herbatę, byś coś się po tym napiła. On za ten czas posprzątał w kuchni i pozmywał naczynia.

-Ale się najadłam. To było naprawdę pyszne.- Pochwaliłam jego potrawę i popijałam herbatę. Zamyślona popatrzyłam na chłopaka. To było bardzo miłe z jego strony chociaż czułam się trochę niezręcznie, że tak cały czas korzystałam z jego pomocy.

Wkrótce chłopak się ze wszystkim uporał, a Ty wypiłaś herbatę.
- Hym, to idziemy do pokoju? - spytał się Ingo.
I od razu przypomniało Ci się co chłopak rano powiedział.

-Tak.- odpowiedziałam i wstałam. Odkaszlnęłam i w końcu jakoś udało mi się to powiedzieć. -Tylko pamiętaj o zabezpieczeniu.- Zerknęłam na chłopaka i w końcu ruszyłam w stronę pokoju. Znowu byłam trochę tym wszystkim zawstydzona.

- Dobra, to zaraz przyjdę - powiedział Ingo.
Po chwili byłaś w pokoju, a kilka minut po tym Ingo wrócił, trzymając w dłoni dzisiejsze zabezpieczenie. Cóż, raczej dzieci nie wchodzą na razie w grę, poza tym nie wiadomo jak to może kiedyś dalej być.

Usiadłam na łóżku i czekałam aż Ingo wróci. Zamyślona rozejrzałam się po pokoju. Byłam znowu trochę tym wszystkim zdenerwowana. Popatrzyłam na niego, gdy po chwili wrócił. I tak jak zwykle byłam zdenerwowana. Chyba jeszcze dużo czasu minie nim będę do tego podchodzić spokojniej.

Ingo się uśmiechnął i cię pocałował dość mocno, starając się jakoś poprawić ci nastrój. Na razie odłożył prezerwatywe na bok i zabrał się do gry wstępnej. Czyli po kolei pozbawiał cię ubioru, całował po twarz , szyi i niżej, chciał chyba spróbować jeszcze niżej, ale się powstrzymał.