Corvis Corax - stalowa ręka

Uf... nie będzie piły motorowej.
- Nie było łatwo.
Skłamał lekko Corvis. A co tam, niech ma takie wrażenie, że było bardzo ciężko.

- Fajny jest - powiedziała dziewczyna, gładząc Tropiusa po szyi.
Temu chyba spasowało towarzystwo dziewczyny, więc jest w porządku. Lily zdawała się być uradowana z tego jakże egzotycznego stwora.

No to dobrze.
- Może ja znajdę jakiegoś ognistego.
Pomyślał głośno Corvis.
- A no ale musimy ruszać dziś dalej.
Dodał po chwili.

- Najwyżej tu wrócimy - powiedział Leo.
Tak więc zaczęliście się zbierać do drogi. Starly już sam wskoczył do Twojego plecaka. Lily dosiadła Staraptor i wzbiliście się w powietrze.

Corvis zerknął na dziewczynę.
- Tropius też jest duży i lata. Ciekawe czy dałby radę.
Powiedział głośno niebieskowłosy rozglądając się za czymś ciekawym.

- Tropiusy to raczej krótkodystansowcy - zauważył Leo.
- Troo! - pokemon jakby to potwierdził.
Lily więc schowała pokemona do balla i lecieliście dalej. W końcu na horyzoncie był czarny punkt, jednak to nie wyspa, za kanciaste.

To co to było? Corvis wytężył swój wzrok do możliwie największych granic.
- Co to jest?
Zawołał zdziwiony tym wszystkim.
-To jest jakaś platforma?

Tak, to było coś takiego, a dokładniej stary lotniskowiec, którego ktoś wyraźnie przerobił.
- To jest nasz cel - powiedział krótko Leo. - Widziałem to z odwróconego świata - dodał.

Widział?
- To z odwróconego świata widać co jest w normalnym?
Zapytał zaciekawiony chłopak. Przecież w świecie dialgii były same kryształy.

- Taaa po całym świecie Giratiny latają takie bańki, w nich można zobaczyć co się dzieje w normalnym - wyjaśnił. - I jak zniszczysz bańkę na przykład z jakąś osobą to przy niej powstanie dość groźny wybuch - powiedział ciekawostkę.

No to było dość ciekawe. A co z taką osobą? Mniejsza, trzeba wylądować.
- Dużo jest tu ludzi?
Spytał chłopak dla pewności.

- Ze setka - powiedział Leo.
Po chwili wylądowaliście i jakimś cudem patrol was nie zauważył, a był to okazały Flygon.Leo przeniknął niemalże cały przez ścianę. Po chwili schował Staraptor i złapał Lily. Zauważyłeś, że chłopak jakby szybko opadał z sił. W końcu złapał i Ciebie, przenikając przez ścianę.

No to było coś... dziwnego.
- Jest ich tu 100 i mamy się tu zakraść niezauważenie?
Spytał jak najciszej chłopak.
- Rotom jest duchem może poślę go na zwiad.
Zaproponował.

Ale lotniskowiec był kolosalny, to jest druga rzecz...
- Oki, wysyłaj - powiedział Leo.
Wkrótce przeniknęliście do zupełnie pustego pomieszczenia.

No to dobra. Chłopak wypuścił pokemona z kuli.
- Słuchaj mały potrzebujemy twojej pomocy.
Rzekł chłopak mając nadzieję, że pokemon się zgodzi.
- Mógłbyś stać się niewidzialny i poszukać tutaj jakiegoś uwięzionego pokemona?

Rotom się zgodził bez problemu, bo go ładnie spytałeś. Po chwili zniknął i zobaczyłeś tylko iskierkę w gniazdku. Pewnie tak postanowił rozglądać sie tutaj.
- Teraz tylko czekać - powiedział Leo. - No i chyba widziałeś jak bardzo się męczyłem, niosąc coś większego? - spytał w pewnej chwili.

Corvis skinął głową na potwierdzenie.
- Szkoda, że żaden z moich pokemonów nie umie się teleportować. Mielibyśmy łatwą ucieczkę.
Stwierdził Corvis.
- A może jakiś twój to umie.

- Nie - powiedział Leo.
Lily także takiego nie miała. Rotom wkrótce wrócił, alarmując o czymś. Chyba znalazł tego pokemona i to całkiem niedaleko.
- Na kilkanaście minut starczy mi sił, że jak będziecie mnie trzymać za ręce to wszyscy będziemy niewidzialni - wyjaśnił Leo.

Corvis spojrzał na niego z lekkim niepokojem.
- A może udałoby się ich ściągnąć do jednego miejsca rozwalając im jakąś maszynę. Spięcie w silniku. Lepiej się oszczędzaj.
Powiedział zmartwiony chłopak i pocałował Leo.

Leo także Cię pocałował.
- Nic mi nie będzie, tylko trochę bym zasłabł - powiedział. - Cóż, to zaraz wracam - i znowu zniknął za ścianą. - Jestem chyba najmniej tu użyteczną osobą - stwierdziła z żalem Lily.

Corvis położył rękę na ramieniu dziewczyny.
- Przyjdzie twój czas. ja też się nie przydałem w ogóle.
Powiedział chłopak chowając duszka do balla.

- Właśnie że bardzo - powiedziała po chwili namysłu.
Wstała. W pewnej chwili usłyszałeś jakiś przeraźliwy dźwięk i mały wybuch, po czym alarm. Do pomieszczenia wleciał Leo cały czarny od dymu. Nieco go podwędziło.
- Tego się nie spodziewałem - powiedział, otrzepując z siebie osad.

Corvis zrobił duże oczy.
- A co się stało?
Spytał zaniepokojony tym widokiem.
- Musimy uciekać?
Dodał po chwili.

- Nie ten silnik coś już był nie tak więc taki niespodziewany efekt - powiedział. - Uciekać nie ma potrzeby - dodał.
Lily odetchnęła z ulgą. W końcu Leo, wyglądając głową za ścianę dał znak, że możecie wychodzić przez tutejsze drzwi.

No to do dzieła, Corvis złapał chłopaka mocno zarękę nieźle zestresowany. Nie tyle liczył na szybkie zniknięcie w razie co lecz po prostu chciał jego bliskości. Wszystko mogło być tu pułapką.