Czas na zemstę - Gra Yomi

- Cześć - przywitali się z Tobą.
I w tym momencie Ingo spadł kawałek mięsa do sosu i Ciebie nieco ubrudziło.
- Ups, przepraszam - powiedział chłopak i wytarł Ci chusteczką tą plamę, chociaż i tak został ślad.

-Nic się nie stało.- zapewniłam go. -Najwyżej po śniadaniu pójdę się przebrać.- Dodałam. Zerknęłam czy czasem nie idzie ktoś z moim zamówieniem. Zerknełam zamyślona w stronę okna. Martwiła mnie ta wiadomość od Skiro. Będę musiała bardziej uważać i nie dać się im przyłapać na gorącym uczynku.

Po chwili dostałaś swoje zamówienie. Mistrzowie metra zaczynali powoli załapywać jak się je tymi pałeczkami. Wkrótce uporali się z całym swoim daniem. Ty także zjadłaś, mimo wszystko szybciej od nich i dostałaś danie na wynos dla Mewtwo.

Wzięłam danie dla Mewtwo i zerknęłam na mistrzów metra. -Ile czasu zostaniemy w tym mieście?- Spytałam się ich. Jeśli się uda to może będę mogła się rozejrzeć po mieście i odnaleźć te magazyny czy tam tunele Rocketsów. I oczywiście sprawdzić co tam te gnoje trzymają.

- Może do jutra - powiedział Ingo. - Emmet jak zwykle chce pozwiedzać - na co biały się uśmiechnął bardzo zadowolony.
Dostałaś danie dla Mewtwo i mogłaś wracać do pokoju.

-Ok.- Odpowiedziałam. -To ja też trochę połażę i może potrenuje.- Dodałam i ruszyłam w stronę pokoju. Pokręcę się za jakimiś rocketsami albo może Mewtwo już złamał szyfr i wie gdzie mają wejście do tuneli.

Po chwili byłaś w pokoju.
- Mam całą mapę podziemi - pochwalił Ci się Mewtwo wyraźnie zadowolony z efektów swojej pracy.
Wziął od Ciebie swoje danie i pokazał Ci na ekranie całą sieć tuneli i większych pomieszczeń.

Przyjrzałam się mapie. -Gdzie jest najbliższe wejście?- spytałam się go zamyślona. Rozejrzałam sie i w końcu przypomniałam sobie o Pokenavie w plecaku. wyjęłam go i podałam Mewtwo. -Możesz zgrać mapę tych tuneli do pokenavu? Żebym się tam czasem nie zgubiła.- wyjaśniłam.

Mewtwo po chwili podłączył USB i zgrał mapę na pokenav. Najbliższe wejście było trzy domy dalej na lewo od wejścia pokecenter. Tak więc niezbyt daleko.
- Niepokoi mnie co mogą tam trzymać - powiedział Mewtwo w pewnej chwili.

-Mnie też.- skrzywiłam się. -Cały czas myślę o tych ludziach ze wszczepionymi genami pokemonów.- Pokręciłam głową. -zostajesz czy idziesz ze mną?- Spytałam się psychicznej legendy. Westchnęłam. Miałam tylko nadzieje, ze czasem nie natknę się na braci w najmniej odpowiednim momencie.

- Idę, przecież może być niebezpiecznie - powiedział Mewtwo jakby to znaczyło, że się o Ciebie martwi jako o swoją trenerkę.
Pokemon schował Ci się do pokeballa i mogłaś iść na małe poszukiwania.

Schowałam resztę pokemonów do balli i ruszyłam na poszukiwania tego wejścia. Szłam zgodnie z wskazówkami Mewtwo i pokenavu. Rozejrzałam się czy ktoś za mną nie idzie i zaczęłam szukać wejścia.

Nikt za Tobą nie szedł. Po chwili udało Ci się wejść ukrytym przejściem w ścianie budynku. O dziwo na dole na kogoś się natknęłaś. W pierwszej chwili się przestraszyłaś, ale to był... Skiro.
- Jak miło, że wpadłaś - powiedział, nastawiając swoją latarkę na bardzo słabe światło. - Emm... sorki, że mogłem wystraszyć - dodał po chwili.

-Taa... widzę, ze jeden złamany nos to ci za mało.- Mruknęłam. Zerknęłam na swój pokenav. -To gdzie jest to wejście?- Spytałam się chłopaka. Musiałam się dowiedzieć co tam takiego przetrzymują. Zerknęłam jeszcze czy nikogo jeszcze tutaj nie ma i skoncentrowałam się na chłopaku.

- No rety ja naprawdę niechcący... - bąknął i spuścił głowę.Po chwili was zaczął prowadzić i dotarliście do miejsca, gdzie było kolejne przejscie i już oświetlony tunel.
- Znalazłem się tu jakieś.. 10 minut temu i już znalazłem pierwsze pomieszczenie - powiedział. - Mają tu fuzję z Charizardem i Venusaurem - dodał po chwili.

-Jak miło.- skrzywiłam się. Ruszyłam za Skiro i się cały czas rozglądałam. Miałam nadzieje, ze nic za nami nie idzie. Team Rockets coraz bardziej zyskiwał w moich oczach miało cholernych psycholi bawiących się DNA. Za to powinni wieszać za jaja.

<A co z kobietami? O_O>

Tak więc szliście i Skiro w pewnym momencie pociągnął Cię w ciemną wnękę. Trochę Cię w siebie wcisnął, ale miał powód. Po chwili zobaczyłaś mężczyznę... tylko niezbyt normalnego. Miał jaszczurczy ogon zakończony płomieniem, skrzydła i jego skóra zdawała się być lekko pomarańczowa.

Człowiek genami Charizarda. Skrzywiłam się na to, że akurat musiałam siedzieć w jednym miejscu ze Skiro. Popatrzyłam na mutanta. Oni są chyba chorzy. Czyli prawdopodobnie tutaj mu się kręcić dużo więcej takich mieszanek.

Skiro też trochę to nie pasowało bo bał się, że znowu dasz mu z pięści, a jego nos ciągle miał na sobie ślady po poprzednim razie. W końcu gościu sobie poszedł. Chłopak odetchnął z ulgą i Cię puścił. Jego Giratina wychyliła się z cienia i pociągnęła go za nogawkę, wskazując skrzydłem kierunek.

Popatrzyłam na jego Giratine i zerknęłam w kierunku którym ona pokazywała. Sprawdziłam nasze położenie na mapie w pokevanie i ruszyłam we wskazanym kierunku. Cały czas byłam ostrożna i się rozglądałam.

Jak zauważyłaś w kierunku, który wskazała Giratina był chyna największy z magazynów. Jak tam dotarliście to ujrzałaś mnóstwo pudeł z napisami "TNT".
- Tu chyba trzymają większość ładunków wybuchowych... - powiedział Skiro. - Brr lepiej by ten Charizardowy tu nie wpadł - mruknął.

-Zawsze można go jakoś znokautować.- Mruknęłam. -Ładunki wybuchowe... jak miło.- Skrzywiłam się i rozejrzałam. Być może trzymają tutaj nie tylko ładunki wybuchowe, ale może i coś jeszcze? -Gdzie oni mogą tworzyć te hybrydy?- spytałam się Skiro.

Chłopak się zamyślił.
- Cóż, jak pamiętam z dzieciństwa to oni zabierali mnie w góry... Tam widziałem dużo pokemonów i badanych ludzi... - powiedział Skiro.
Trzymali tu jeszcze jakieś nieoznakowane skrzynie.

Zaczęłam oglądać te skrzynie. -Domyślasz się co w nich może być?- spytałam się. Zamyślona popatrzyłam na Pokenav. Czyżby jakieś narzędzia potrzebne do manipulowania przy DNA? Albo kolejne bomby?

Po chwili Skiro ostrożnie otworzył jedną ze skrzyń tak, żeby można ją było z powrotem złożyć i by nie widziano śladów otwierania. Były tu jakieś części i przewody.
- Chyba to do tego wiertła - powiedział chłopak, oglądając wszystko.