Corvis Corax - stalowa ręka

Tego nie wiedziałeś. Nie miałeś zielonego pojęcia, ale Giratinka chyba w jakiś sposób tam Cię wystraszyła, że otworzyłeś sobie przejscie do wymiaru Dialgii... który krążył po okolicach! Na razie Cię jednak nie zauważył...

Hm... Corvis miał szalony pomysł.
- Dialgia!? Hop hop
Zaczął się drzeć jak głupi. Może uda mu się pogadać z pokemonem.

Usłyszałeś jakiś ryk, brzmiący podobnie jakbyś tknął patykiem już rozdrażnionego pokemona. Wkrótce tutaj był.

- Kim jesteś, dlaczego naruszasz spokój mego świata?! - zaryczał, wpatrując się w Ciebie swoimi czerwonymi ślepiami.

Corvis spojrzał na ogromną bestię.
- Jakby nie patrzeć... w pewnym sensie jestem tobą.
Powiedział chłopak, mimo wszystko lekko wystraszony. No ale ma czego chciał.

- Tak, wyraźnie czuję to od ciebie... Kolejny wybryk ludzi - prychnął Dialga, oblatując Cię wokoło i przyglądając Ci się.
Albo Ci nie polubił albo miał paskudny nastrój.

Corvis już się uspokoił.
- A myślisz, że mi się podoba bycie w połowie potworem, który siedzi sam zamknięty w swoim świecie?
Powiedział ryzykując utratę życia.

- COŚ TY POWIEDZIAŁ?!
I tutaj oberwałeś Draco Meteorem, który niemal zupełnie pozbawił Cię sił.
- MOIM OBOWIĄZKIEM JEST PILNOWANIE TEGO ŚWIATA, BEZ CZASU NIE MA PRZESTRZENI, WSZYSTKO POPADNIE W RUINĘ!!! NIE MAM INNEGO WYBORU!!! - zaryczał wściekle.

Chłopak zaśmiał się bardzo osłabiony.
- Czy tylko mi się zdaje czy jesteś tworem arceusa?
Spytał chłopak sapiąc lekko.

- Jestem i taką właśnie rolę mi przydzielił - powiedział ciągle poirytowany Dialga, lecz chyba ulżył sobie tamtym atakiem.
Zabrał się za naprawę swoją energią kryształów, jakie się uszkodziły w pobliżu.

Chłopak zaśmiał się głośno.
- Bez ciebie nie ma świata? Skoro raz arceus cię stworzył to może i drugiego takiego zrobić. Nie myśl, że nie można cię zastąpić.
Uszczypliwa uwaga poleciała.

- Arceusa już nie ma tutaj, zniknął wciągnięty do innego świata, w tym kłopot - odpowiedziała legenda. - I nie wiadomo kiedy wróci... czy wróci...
Te słowa były dla Ciebie totalnym szokiem.

Czy wróci? kiedy wróci...?
- To jak wyjaśnisz istnienie drugiej Giratiny?
Powiedział chłopak podejrzliwie podchodząc do słów legendy.
- Raczej reprodukcja z ditto odpada.
Dodał po chwili.

- To jajo nie wykluwało się pięciuset szesnastu lat - odpowiedział Dialga na Twoje pytanie.
No toś się dowiedział... Po chwili kryształy były już naprawione i Dialga spojrzał zadowolony na efekt swojej pracy. On to chyba jednak lubił...

Corvis rozsiadł się w przestrzeni. Właściwie w czasie bo nic innego tu nie było.
- A chociaż próbowaliście sprowadzić arceusa. A co z innymi legendami jak groudon lugia?
I zaczęły sie trudne pytania.

- Próbowaliśmy, ciągle próbujemy...Po prostu ukrywają się przed ludźmi, innego wyboru nie ma - odpowiedział Dialga.
Ty tylko uciekałeś przed Giratinką a tutaj takie rzeczy...

Corvis się zamyślił.
- Myślisz, że z pomocą innych legend bylibyście w stanie sprowadzić go z powrotem? Może przedstawiciele nieba, ziemi i oceanów. Też mają ogromną moc.
Powiedział chłopak. A można by spróbować coś zrobić.

- W tamtym roku... zebraliśmy się praktycznie wszyscy, nic to nie dało. Tamten świat jest jak czarna dziura w kosmosie - machnął ogonem, zgarniając jakieś prawdopodobnie czasowe śmieci.
Kolejne złe wiadomości po cięzkich pytaniach.

Hm... no ładnie.
- A co z deoxysem? W końcu podobno to kosmita, więc może zna się na czarnych dziurach.
Powiedział chłopak i po chwili znów zadał pytanie.
- Właściwie jakie jest zadanie giratiny?

- Jedyne co on się zna na czarnych dziurach to to, żeby się do nich nie zbliżać. Giratina również pomaga, nie jest taki jak w tych waszych legendach - odpowiedział smok.
Z początku wnerwiony teraz spokojny...

Chłopak znów się zamyślił.
- To tak właściwie to co on robi. Nie żebym był wścibski ale przyda się sprostować te legendy.
Powiedział chłopak rozglądając się dookoła.
- I jak się stąd wydostać?

- Pilnuje równowagi oraz tego, by antymateria nie wymknęła się spod kontroli - odpowiedział. - Tak jak się tutaj dostałeś, chyba że jeszcze musisz to opanować - powiedział Dialga.
Po chwili otworzył Ci przejście.

Skoro tak.
- No to do zobaczenia.
Powiedział chłopak przechodząc przez przejście. A najdziwniejsze było to, że nie spytał o istotną rzecz. Jak do tego wszystkiego doszło?

Tak więc po chwili wleciałeś przy obozowisku. Lily dalej siedziała obrażona, a Leo próbował ją udobruchać.
- Gdzie ty się podziewałeś? - spytał zaskoczony Leo, widząc Cię.

Corax przyjął normalną postać.
- Właściwie to nigdzie. chyba nawet poza przestrzenią.
Powiedział chłopak próbując się ogarnąć.

- Czyli jednak udało ci się dotrzeć do świata Dialgii? - spytała Lily, zabierając się za jedzenie.
Leo wkrótce dał Ci Twoją porcję, która wspaniale wyglądała.
- Smacznego - powiedział jeszcze i zabrał się za swoją część.