Odnaleźć ojca - Azyl Dragneel

Usiadłem niezbyt wyspany i spojrzałem na swoje pokemony.
-Bawcie się ale pamiętajcie ... róbcie to w formie treningu. - rzekłem w moich uszach brzmiąc niezbyt przekonująco.
-Jak się postaracie to dostaniecie coś specjalnego do jedzenia co kupiłem. - powiedziałem.

Pokemony chyba były już znudzone, ze Twoja zachęta na nie nie podziałała i w koncu siadły na trawie. Latios zaczął strącać wszystkim jabłka z pobliskiej jabłoni i po chwili pokemon także Tobie przyniósł kilka wyjątkowo dorodnych.

Zjadłem jabłka i obrażony na pokemony, nałożyłem słuchawki na uszy i nie wiedząc co teraz robić, leżałem pod drzewem.

Tak więc siedziałeś i siedziałeś... Nic szczególnego się nie działo. Pokemony pozasypiały i zaczynało się ściemniać. Ujrzałeś, jak pobliską drogą ktoś sobie spaceruje. Nie widziałeś dokładnie kto to był, ale chyba jakiś chłopak ubrany na czarno.

Zauważyłem chłopaka.
-Cześć, jesteś trenerem ? Co tutaj robisz sam ? - zapytałem dziwnego chłopca który przypominał mi sataniste.
-Dziwnie wyglądasz. Nic ci nie jest ? - zapytałem chłopaka.

Chłopak wyglądał tak jak tutaj: KLIK
Spojrzał na Ciebie zdziwiony jakby wyrwany z jakiegoś zamyślenia.
- Nie jestem trenerem, wybrałem się na spacer, ze mną wszystko w porządku - odpowiedział po kolei na Twoje pytania.

-Wyglądasz jak Zeref z Fairy Tail ... Był taki serial. - powiedziałem zauważając jego pytające spojrzenie.
-Też udawał takiego smutnego ... jednak trzeba żyć.! - powiedziałem czując że tracę humor przy nieznajomym. Jakby wysysał życie.

- Aha... - powiedział zamyślony. - Gdyby to było takie łatwe... Przez pokemona, który mnie nie opuszcza nie mogę żyć normalnie wśród ludzi - powiedział z nostalgią w głosie.
W koncu postanowił iść dalej.

Postanowiłem pójść za nieznajomym i dowiedzieć się o nim czegoś więcej. Mimo wszystko ... zaintrygował mnie.
-Poczekaj ! Co masz na myśli ? O jakiego pokemona ci chodzi ? I co to znaczy że nie możesz żyć wśród ludzi ... Każdy może żyć. Jeden ma trudniej, drugi łatwiej. - powiedziałem próbując pocieszyć chłopaka.
-Tak wgl, jak masz na imię ? - spróbowałem z innej beczki.

- Shadow - przedstawił Ci się. - Co do pozostałych rzeczy to nieważne - powiedział, patrząc się na Ciebie dosć uważnie i ruszył dalej.
Chyba nie był dosć skory do rozmowy z kimkolwiek. Pokemony za Tobą ruszyły, ale po chwili z jakiegoś powodu pochowały się do swoich pokeballi, jakby czegoś się bały w pobliżu, tylko Ty niczego nie zauważałeś.

-Skoro nie chcesz gadać to narazie. - powiedziałem, decydując że nie będę się narzucał mu jak nie wiadomo kto.
-Chciałem pomóc ale ... dobra, nie będę się narzucał ... Shadow ... - zawróciłem, podniosłem swój plecak i już bez pokemonów u boku ruszyłem w dalszą drogę.

Tak więc ruszyłeś dalej. Po drodze spotkałeś dwóch oprychów, którzy niezbyt przyjaźnie patrzyli się na Shadowa. Wypuścili z balli walczące pokemony i kazały im go zaatakować. Jak się zdziwiłeś, jak z cienia chłopaka wyskoczył jakiś pokemon i rzucił czterema kulami z cienia w napastników. Ci padli na ziemię i rzucali się przez sen jakby mieli jakieś potworne koszmary.

Obserwując z daleka zauważyłem całą tą sytuacje, i bardzo zdziwiony ale również zaintrygowany, ruszyłem za Shadow'em. Nie wiem czemu, ale bardzo chciałem się dowiedzieć o nim czegoś więcej. Chowając się za drzewami podążałem za dziwnym chłopakiem, starając się żeby mnie nie zauważył.

Tak więc jakiś czas się skradałeś. W końcu Shadow zatrzymał się i popatrzył centralnie na Ciebie.
- Dlaczego mnie ciągle śledzisz? - spytał się.
Jednak zauważył... Przerażający gościu.

-Nie wiem. - wyszedłem zza drzewa, robiąc się cały czerwony.
-Chcę się dowiedzieć przynajmniej co to za pokemon, który nie pozwala ci żyć pełnią życia. - powiedziałem szybko patrząc mu się prosto w oczy.

- No dobra, jak już tak bardzo chcesz wiedzieć co to za pokemon to jest to... Darkrai - powiedział Ci Shadow. - Z jakiegoś powodu ukrywa się w moim cieniu i praktycznie z niego nie wychodzi. Prze niego ludziom śnią się koszmary, podróżuję bo mam nadzieję trafić na pióro Cresselii - wyjaśnił Ci.

-Tak myślałem ... - powiedziałem gdy wspomniał on o Darkrai'u.
-W takim razie ruszam razem z tobą na poszukiwanie pióra Cresselii. Domyślam się że pomoże ci się uwolnić od Darkrai'a ? - spytałem chłopca.

- Raczej chodzi mi o to, żeby nikomu z mojej przyczyny nie śniły się koszmary - powiedział Shadow. - Więc jeśli nie chcesz mieć nieprzespanych nocy to może lepiej ze mną nie podróżuj - dodał.
Poza tym taki chłopiec toto już nie był. Miał chyba 18 lat. Widziałeś po nim wyraźnie, ze "chce, ale nie może" z kimś podróżować.

-Hmm ... Może coś na to poradzimy. Idź Latios ! - spróbowałem użyć Latiosa by jakoś pomógł.
-Możesz użyć swoich psychokinetycznych umiejętności by jakoś zaradzić na nasz problem ? - spytałem Latiosa i wytłumaczyłem mu co się stało i co trzeba zrobić.

Latios próbował coś zrobić, ale nie dość, że nie wyszło to Darkrai wychylił się z cienia i coś mruknął gniewnie do Twojej psychiczno-smoczej legendy, na co ta uciekła do pokeballa.
- Jak widzisz nic z tego - powiedział Shadow.

-To co ten Darkrai się tak ciebie uczepił. Próbowałeś z nim rozmawiać ? Przemówić mu jakoś do rozumu ? - spytałem Shadowa i myślałem w jaki sposób mu pomóc. Chciałem to zrobić i z niewiadomego powodu próbowałem z całych sił uwolnić go od klątwy Darkrai'a.
-Znikaj stąd ! Daj mu spokój bo wyzwę cię na pojedynek. - krzyknąłem do poke cienia.

- Tak wyszło... Próbowałem, on nie ma jakoś ochoty rozmawiać - wyjaśnil Ci Shadow.
Na Twoją groźbę z cienia chłopaka doszedł do Twoich uszu śmiech rozbawienia. Widać Darkrai uważa, że nie masz z nim szans.

Również uważałem, że nie mam w tej chwili żadnych szans z mroczną legendą. Starałem się jednak pomóc temu biednemu chłopakowi. Pewnie nic nie wie o życiu, i nie ma żadnych bliskich. Jeszcze narobi jakieś głupoty. Muszę mu pomóc.
-Nie wiesz co mogłoby odpędzić Darkrai'a ? Ktoś na pewno się znajdzie, ktoś co ci pomoże. A ja ci pomogę z kolei znaleźć tego kogoś. - powiedziałem z dumą i nie przejmując się Darkrai'em, szedłem u boku Shadowa, i z nim gadałem.