Corvis Corax - stalowa ręka

Wnękę, w końcu byliśmy w jaskini. Chyba, że Corvis'owi coś umknęło.
- W każdym razie, jak to rozwalić?
Najważniejszy fragment odnośnie tego przedmiotu. W końcu jeśli nie będzie się wiedziało tego... jak z nimi walczyć?

Chyba coś umknęło.
- A jest na to pewien sposób - powiedziała dziewczyna.
Zaczęła wygrzebywać coś z plecaka. W końcu wydobyła jakaś substancję i pokryła odrobiną niej ostrze noża myśliwskiego jaki dodatkowo miała. Z niewielką trudnością nacięła rowek na pancerzu.

Corvis dokładnie się wszystkiemu przyglądał i właściwie...
- I co to nam daje?
Właściwie co to daje? Niby coś jest ale... niebieskowlosy był taki zielony w tym zakresie.

Dziewczyna westchnęła.
- Dużo, będziemy mogli ich zranić - powiedziała. - Im większe wibracje tym ten metal jest twardszy a ta substancja - wskazała na substancję, jaką pokryła ostrze. - Je niweluje - wyjaśniła.

Hm... czyli co to daje?
- Fajnie. "cześć złoczyńco. Poczekasz aż nasmaruję twoją zbroję tym czymś?" a on "oczywiście, że tak".
A kogoś poniosła fantazja.

Dziewczyn a zrobiła double facepalm.
- Wiesz ten mróz naprawę ci szkodzi - powiedziała w końcu. - Chodzi o to, że starczy ostrze tym pokryć, które się chce wbić w zbroję - wyjaśniła.

No w sumie tak też można.
- No ok. Szkoda tylko, że nie mam ostrza.
Tia... a przed chwilą proponowała, że jakieś zrobi ale ci...

Tutaj już dziewczyna się zaśmiała.
- To jakieś ci zmajstruję wkrótce - powiedziała. - Ale jutro chyba będziemy się musieć rozdzielić na jakiś czas - popatrzyła się w swój telefon.

W sumie, to nie ma znaczenia. Corvis raczej nie miał w planach atakować teamu O.
- No dobra, to my wtedy może odwiedzimy te uzdrowisko.
Czy jakoś tak się to zwało. W każdym razie na wypoczynek. Jupi...

- Ośrodek wypoczynkowy - powiedział Leo. - Lub jak kto woli rekreacyjny - przysiadł się przy Tobie i zaczął się tulić.
Samuel popatrzył się na was.
- Hm wy i tak to pikuś przy zmiennopłciowcach - stwierdził jakby sam do siebie i zabrał się za jedzenie kanapek.
Po chwili dziewczyna wam także przygotowała.

No w sumie... A jak tak w trakcie najpierw ma pochwę a w chwili później penisa, a akurat byli w trakcie? Ale to tyra umysł, aż Corvis musiał się przytulić do Leo.
- Miałem dziwną myśl. Tulaj i nie pytaj.
Rzekł zszokowany swoim wyobrażeniem.

- Ja też miałem dziwną - powiedział chłopak.
Tak więc obydwoje nieco zszokowani siedzieliście i się do Ciebie tuliliście. Klaudia siedziała sobie na kolanach, albo raczej kolanie Samuela i czytała jakąś książkę, oparta o jaszczura.

Skoro tak lubi. Na pewno nie będzie źle. Chyba...
- W każdym razie ciekawe co jest na szczycie.
Rzekł chłopak i owinął się kocem. Leo z resztą też owinął.

Siedzieliście tak razem z Leo i było wam bardzo ciepło bo dodatkowo grzaliście się jeszcze nawzajem. Po chwili Klaudia z Samuelem położyli się spać. Trochę nietypowo dziewczyna była od niego o wiele mniejsza. Ta się jednak w go wtuliła i po chwili obydwoje zasnęli.
- Hm, weźmy z nich przykład - powiedział Leo i ziewnął.

No to była myśl. Corvisowi oczy już się kleiły a łapkom brakowało sił do trzymania kocyka.
- Dobranoc.
Powiedział niebieskowlosy i się położył.

- Dobranoc - powiedział Leo.
Chłopak położył się obok Ciebie. Wkrótce zasnęliście. Obudził was jednak przyjemny zapach. Jak wyszliście na zewnątrz to zobaczyłeś, że Klaudia używa Vepro jak palnika, nad którym jest garnek i coś gotuje.
- Siemka! - przywitała się z wami jak zobaczyła, że już nie śpicie.

No to było dość... intrygujące. Ciekawe czy Arcanine może isę czegoś od niego nauczyć. Corvis wypuścił poke-psa i spojrzał na malucha.
- Zna on może jakieś ogniste ataki?
Spytał niebieskowłosy i pogłaskał swojego pokemona. Nawet jeśli nic z tego, to dawno nie bawił się z arcaniene'm.

- Mój Vepro? On co najwyżej bucha płomieniem z grzywy - powiedziała. - Nie jest pokemonem - dodała.
Po chwili dziewczyna nałożyła wam jedzenie a kotek zajął się zjadaniem tego co nie nadawało się do jedzenia - czyli skórki i kości. Taki ekologiczny śmietnik....

No na pewno oszczędzali na wywozie odpadków.
- I te dziwne rzeczy mu nie szkodzą?
Spytał chłopak i zaczął zajadać się potrawą.

- Na pewno - powiedziała Klaudia. - Raz zjadł cały pręt uranowy i tylko beknął - zaśmiała się chyba na samą myśl o tym.
Leo szczęka opadła. Po chwili jednak dalej jedliście i nawet nieźle wyszło to dziewczynie... Chociaż Leo kulinarnie nie przebije.

Corvis na jej słowa zrobił duże oczy i szczęka mu opadła.
- Masz bratnią duszę.
Zażartował sobie chłopak i ucałował Leo.

- Taa... - powiedział Leo. - Ale prętów uranowych jeszcze nie próbowałem - powiedział rozbawiony i także Cię pocałował.
Samuel niezbyt chciał wychodzić na ten mróz i lekki wiatr ale jednak musicie sprawdzić co jest na tej górze.

No to do dzieła. Corvis owinął się dobrze swoim szalikiem i ruszył na zewnątrz. Po chwili wypuścił małego snorunta.
- Daleko jeszcze?
Spytał trójkącik i zaczął się rozglądać dookoła.

Snorunt pokręcił łebkiem, że to już blisko. No i miał rację. Szliście dwie godziny i dotarliście do ogromnej jaskini. W samym jej centrum widniał jakiś kryształ.
- O, znajomy widok - powiedziała tylko Klaudia i do niego podeszła. - W takich kryształach zamykane są smoki, które nie mają właścicieli - wyjaśniła.

O... no i co z tego?
- No dobra. I co dalej?
Powiedział Corvis zaskoczony tym co tu znaleźli. W końcu takie miejsca nie są zbyt częstym zjawiskiem.