Corvis Corax - stalowa ręka

Rzuciłeś kamyk... Dźwięku lądowania nie było D:
- Współczuje tym pechowcom co tu powpadali - powiedział Samuel.
No tak. To miejsce słynęło z dużej ilości zaginięć...

Ojoj, biedacy. W takich chwilach, chyba każdy cieszyłby się z posiadania skrzydeł.
- Lepiej uważajmy.
Powiedział chłopak i poszedł dalej za snoruntem..

Stworek was prowadził spory kawał. Wkrótce się okazało, że na tej górze jest ukryta ścieżka! Wszystko było jak z kryształu.
- To na pewno nie lód - powiedział Leo, próbując roztopić kryształ swoim błękitnym płomieniem.

Skoro nie lód to co? W każdym razie nie ma to znaczenia.
- A nie zastanawia was, skąd w takim miejscu ścieżka?
Powiedział chłopak i *czujność mode on*.

- Zastanawia - odpowiedziała chórem cała trójka.
W pewnej chwili usłyszeliście jakiś chichot. Nie wiedziałeś co to ale miałeś wrażenie, że on jakoś przemieszcza się z wiatrem pomiędzy tutejszymi skałami. Klaudia położyła dłoń na rękojeści miecza.

To było bardzo... interesujące.
- Jak bym miał kogoś oskarżać to ducha.
Chociaż... jaki duch mieszka w takiej okolicy? Może to te "potwory".

- Z duchami miałam nieraz do czynienia one po pierwsze nie są złośliwe a po drugie mają charaktery jak normalni ludzie - powiedziała Klaudia.
Tak więc zostaje opcja potwory. Samuel po chwili dobył swojego miecza, który wyglądał nieco jak maczeta.

Corvis uśmiechnął się szeroko.
- To wy naszych duchów nie znacie.
Rzekł po czym przyszykował sobie dragon claw.

- No trochę niezbyt, jak jeden przeze mnie przeniknął to godzinę się nie mogłam pozbierać i na tym koniec moich spotkań z poke-duchami - powiedziała dziewczyna.
Spojrzała nieco zaintrygowana na Twoje pazury. Po chwili zobaczyliście... takiego kolosa!
[KLIK]

O to było coś z goła nowego.
- Złapcie się mnie.
Powiedział Corvis tonem nie znoszącym sprzeciwu i jeśli reszta zrobiła to co chciał, zatrzymał czas.
- Jaki plan?

Po chwili udało Ci się zatrzymać czas.
- Może Ty i Leo zajmijcie się wywróceniem go, ja wtedy zaatakuję głowę a Samuel zajmie się torsem stwora? - zaproponowała szybką strategię dziewczyna.

Corvis się zastanowił nad tym.
- Dajcie mi chwilę, jest oś co chciałbym spróbować.
Przyjął tą swoją pokemonią postać i nabrał tyle powietrza ile mógł. Po chwili wywołał w sobie ogromny gniew jak przy dragon claw tylko skupił energię w płucach i spróbował wykonać flamethrower. Oczywiście, czas cały czas miał stać w miejscu.

O włos i by to Flamethrowe wyszło Ci drugą stroną ale w końcu udało Ci się to zrobić. Przy tym zauważyłeś, że do podpalenia powietrza użyłeś jakiegoś płynu w żołądku... lepiej nie wiedzieć jak Ty to zrobiłeś. Leo się na Ciebie popatrzył.
- No nieźle - uśmiechnął się.

Corvis spojrzał po reszcie i rzekł.
- No to szybko spróbuję rozpuścić mu nogi a wy róbcie jak zostało ustalone.
Rzekł chłopak i tak zrobił. Szybko popędził w dół szykując flametchrower, a gdy było już gotowe zaatakował nogi olbrzyma. Jeżeli to nie wystarczyło to wykonał flash cannon.

Leo po chwili także ruszył z Flamethrower na nogi potwora. Ten się według waszych przewidywań wywrócił Dziewczyna ubrała zbroję i złapała miecz. Jednym ciosem rozłupała potworowi część głowi, a Samuel siekł jak opętany z tego tors. W końcu z tego czegoś zostały tylko drzazgi.

Chyba sople. A właściwie co to miało być?
- To było trochę dziwne.
Stwierdził szybko chłopak a gracz poszedł pomagać matce sam nie wie w czym.

(drzazgi brzmi bardziej brutalnie)

Klaudia zdjęła zbroję. Vepro wysunął się jej z plecaka i po tym poszedł do Samuela. Próbował ugryźć miecz jaszczura ale nie dawał rady.
- Ha, kolejny dowód na to, że powinnaś robić więcej mieczy - powiedział jaszczur do Klaudii.
No tak z tego co widziałeś to ten kociak zeżre wszystko...

Jednak nie wszystko. W każdym razie nie ten przedmiot.
- A jak ten kot wygląda gdy jest dorosły?
Spytał w końcu chłopak. No to było interesujące.

Dziewczyna się zamyśliła.
- Sama nie wiem - powiedziała w końcu. - Azrail coś wspominała o wyglądzie lwa - dodała.
No to nieźle ma zwierzaka a nie wie na co on może wyrosnąć...
- Ogólnie jak chcecie to za pomoc mogłabym wam coś wykuć - powiedziała dziewczyna.
Szliście dalej i dotarliście do jakiejś jaskini.

W sumie. Ale co by mogła zrobić? Raczej mieczy tu się nie używa.
- Właściwie dziwnie byśmy wyglądali z mieczami w tym świecie.
Powiedział Corvis, ale... ale on coś miał. Ten stary uniform teamu O który znaleźli wtedy.
- Może o tym coś mi powiesz?
Rzekł i podał dziewczynie opancerzony ciuch.

- Może byłabym w stanie wykuć Metal Coat - powiedziała.
Dziewczyna spojrzała na uniform.
- Tak skądś kojarzę ten metal - powiedziała.
Zamyślona oglądała strój.

Metal coat? Fajny przedmiot, no ale... raczej nieprzydatny na chwilę obecną.
- W sumie, możesz spróbować.
Powiedział chłopak i zaczął dalej słuchać słów dziewczyny. W końcu może się czegoś dowiedzą o tym teamie.

- Ten metal nie jest z tego świata - powiedziała w końcu. - Nie jestem pewna z jakiego ale wypadałoby się dowiedzieć - mruknęła. - Coś niepokojąco znajomego jest w tym stroju - westchnęła.
Samuel tylko obserwował wszystko. Leo także. Chyba nie wiedzieli co mają robić.

Czyli co? Ktoś nie z tego świata chce zrobić klony legend i stworzyć sobie całkiem nowy? Po co?
- To wszystko wygląda na gruby przekręt.
Rzekł w końcu Corvis i poprawił swą grzywkę.

- Mi też - powiedziała Klaudia.
Zamyśliła się. Zaczynało się robić ciemno, ale na szczęście znaleźliście wnękę, gdzie można było jakoś rozłożyć namiot na udeptanym śniegu.