Corvis Corax - stalowa ręka

W takim razie Corvis wciągnął swoją siostrę do pojazdu.
-To i rodzice są.
Pomyślał na głos. A co teraz i jak? Najlepiej jak najszybciej wziąć nogi za pas.

Wkrótce maszyna ruszyła, lecz... Wybiegli kolejni członkowie team Other. Ich pokemony zaczęły celować atakami w maszynę, ale otoczyła ją jakaś bariera.
- To chyba Mewtwo - powiedział Leo, rozglądając się.

Corvis zerknął na wrogie pokemony jeśli tylko się dało.
- Oby nie było mrocznych.
Po tych słowach zaczął jakoś cucić dziewczynę. Może się uda przywrócić ją do normalnego stanu.

Niestety po chwili przybyło mroczne, lecz wy już lecieliscie i nawet Murkrowy i ich ewolucje nie mogły ich dogonić. Dziewczyna w końcu zaczęła otwierać oczy. Miała usta lekko rozwarte i mogłeś zobaczyć dwa kły charakterystyczne dla pokemona.
- Gdzie jesteśmy? - spytała.

Corvis spojrzał na dziewczynę i zaczął grzebać za jakimś piciem dla niej... Starly!? Czy z nimi wszystko dobrze?
-Biedne pierzaste kulki.
Przejął się chłopak losem pokemonów.

Starly sobie obecnie spał, bo wczoraj się najadł baaardzo dużo. Tak samo te Lily i Leo. W końcu mogłeś dać dziewczynie picie. Ta usiadła.
- Gdzie się podziewałeś... przez ten czas? - spytała.
W końcu Starly zaczęły latać po pokładzie i poćwierkiwać.

Chłopak w końcu zaczął opowiadać o utracie pamięci i ręki, długiej rekonwalescencji w domu starszej kobiety i innych przygodach jakie go spotkały. O trapinchu i tym jak się poświęcił aby uratować innych.

Dziewczyna słuchała wszystkiego uważnie.
- Cóż... Czytałam artykuł o Mightyenie, która po pełni księżyca targała ludzką rękę... - wzdrygnęła się. - Czyli to tak... - zamyśliła się po chwili. - Ale cieszę się, że cię widzę, no bo cóż... ruszyłam w podróż, by cię szukać - uśmiechnęła się i się w Ciebie wtuliła.

No to było dziwne. Bardzo dziwne, ktoś tak się nim przejął i oboje wyruszyli aby się odnaleźć.
- A tak właściwie opowiedz mi o sobie. Ile masz lat i inne.
Powiedział po chwili Corvis.

- Tak więc... Jestem Karla, mam 14 lat, ogólnie jestem młodsza od cienie o 14 miesięcy... - zaczęła opowiadać o sobie dużo, że aż za dużo.
Widać jak sie rozgada to amen... Coś Ci tak w pamięci podpowiadało. Leo tymczasem leżał i chrapał.

Corvis w końcu podjął trudną decyzję. A co tam raz się żyje.
- Ym... jeszcze powinnaś coś wiedzieć.
Zaczął niebieskowłosy.
- Leo to mój chłopak.

Dziewczyna spojrzała na Leo. Chyba nie była tym zdziwiona.
- Taa wiem o twojej orientacji, zresztą cała rodzinka wie - powiedziała ku Twojemu wielkiemu zaskoczeniu.

Corvis zrobił duże oczy.
- Ale ja zaginałem jakieś 4 lata temu.
Czyżby był aż tak otwarty i szybki w tych sprawach?

- Ty zachowywałeś się tak ponoć już od małego - powiedziała dziewczyna, a Ty z tego chyba glebę zaliczysz. - Może nawet dobrze, że nie pamiętasz - stwierdziła w pewnej chwili rozbawiona.
Dotknęła się na twarzy.
- Tak szczerze, jak z tym wyglądam? - spytała się Ciebie.

Tak się zachowywał? Ale jak?
- "Tak" czyli jak?
Zapytał chłopak spoglądając na swą siostrę.
- Nie odpowiem ci dopóki nie wyjaśnisz.
Dodał po chwili.

- No ciągnęło cię tylko do podglądania facetów, kilka razy nawet wpadłeś do łazienki ojcu czy wujkowi by "popatrzeć", a na kobiety to ty "bleee"... - znowu zaczęła dłuzej opowiadać.
W końcu się uciszyła.
- To teraz mi odpowiesz? - spytała się.

Corvis zrobił duże oczy a później się zaczerwienił. Zrobił oczy kota ze szreka podwinął nogi tak aby nie zasłaniały jego twarz.
- Nie jest źle.
Powiedział z namaszczeniem na "nie ma mnie tu".

- Aha, czyli nie jest zbyt dobrze - westchnęła. - Przynajmniej ty masz rękę, możesz zakryć... Ja jakbym chciała zakryć twarz to by było dziwne - zamyśliła się.
Leo przewalił się na drugi bok i głośno teraz chrapał.

A niech go z tym chrapaniem. Ale w sumie bardzo się namęczył dziś więc... niech mu będzie.
- A próbowałaś siłą woli ukryć te łuski?
Spytał chłopak spoglądając na nią.
- Ja nie miałem swojej ręki więc nie mogę jej ukryć.

Dziewczyna westchnęła. Zaczęła sie trochę nad tym silić. W koncu łuski nie tyle zniknęły to przesunęły się jej na szyję.
- Uf, jak mi wyszło? - spytała nieco zmęczona.
Leo chrapał przeraźliwie, nawet zmarłego by obudził.

No to już przesada. Corvis zaczął szukać jakiegoś starly, żeby płożyć go chłopakowi na twarzy. Może go obudzi i przynajmniej zły na ptaszka nie będzie.
- Masz teraz łuski na szyi.
Powiadomił ją o tym niebieskowłosu.

- Czyli o wiele lepiej tak? - dopytała się.
Leo do buzi weszły łapki Starly i momentalnie się obudził. Ptaszek szybko wyleciał mu stamtąd <bez skojarzeń zbukolcu>.

Corvis nie mógł się powstrzymać od śmiechu ale ci...
- Jak się spało?
Spytał chłopaka kładąc się obok niego. A co, sobie poleży chociaż.

- Dobrze, dopóki Starly nie próbował sobie zrobić gniazda w moich ustach... - wykrzywił się.
Po chwili Cię objął, Twoja siostra natomiast patrzyła się przez okno.
- O, już widać ląd! - ożywiła się.

Ląd, to dobrze. Niebieskowłosy również objął Leo.
-Mam nadzieję, że nikt nas nie śledzi.
Powiedział chłopak i wypuścił swojego Mew'a.
- Mewtwo wiesz może więcej na temat Mew?