Patrix i Saffari

Znowu się przewróciłem, ale na szczęście nie na twarz jak to zazwyczaj jest. Od razu poszedłem po mojego Snivy'ego i schowałem go z powrotem do plecaka. Nie miałem pojęcia o co się potknąłem. Gdy kopnąłem w to miejsce, o które się potknąłem w końcu zauważyłem o co. Był to kameleon. Zacząłem mu się przyglądać nie budząc go przy tym. Jednak po chwili oglądania postanowiłem zostawić go w spokoju i ruszyć dalej szukając czegoś wartego uwagi.

Ruszyłeś w dalszą drogę czując że coraz bardziej powieki opadają ci na dół. Po jakimś czasie była już 1:14, a ty coraz bardziej się niepokoiłeś że coś nagle wyskoczy zza drzewa i cię zaatakuje. Zauważyłeś kolejne skrzyżowanie : Prosto, Lewo lub Prawo.

Po dojściu do skrzyżowania coraz bardziej oczy mi się zamykały. Wybranie drogi było dla mnie już trochę większym wyzwaniem gdyż coraz bardziej przysypiałem. Lecz udało mi się pokonać tą przeszkodę i ruszyłem w prawo na skrzyżowaniu. Gdy już przeszedłem mały kawałek drogi postanowiłem znaleźć jakiegoś miejsca na przespanie się chociaż na chwilę.

Skręciłeś w prawo, i wlokłeś się powoli dróżką która robiła się coraz ciaśniejsza. Nagle dotarłeś do niewielkiego otworu między krzakami. Przecisnąłeś się przez to i znalazłeś się na polu 50mx50m na którym był domek (a raczej duża altanka), stawek i piękny ogród. W domku paliło się światło. Całe pole było otoczone drzewami. Niewiarygodnie wielki musi być ten las.

Gdy się doczołgałem do tego domku z pięknym ogrodem, postanowiłem zapiekać do drzwi. Gdy mi ktoś otworzył spytałem się czy mógłbym przenocować w tym domu choćby na podłodze.

Otworzyła ci młoda dziewczyna, na oko 25 lat i zaprosiła do środka.
-Co tutaj robisz o tej godzinie. W saffari w środku lasu jest niebezpiecznie o 2 w nocy. - skarciła ci i dała koc.
-Możesz przenocować tutaj na sofie, akurat się kładłam spać. W lodówce masz naleśniki, to sobie podgrzej jak jesteś głodny w mikrofalówce, i zimną colę do picia. Dobranoc. - nie dała ci nawet powiedzieć słowa i poszła do góry po schodkach.

Szybko poszło, pomyślałem sobie. Wyciągnąłem z plecaka trawiastego węża i położyłem go obok siebie. Od razu poszedłem się położyć by mieć na rano choć trochę sił. Dziewczyna dała mu tyle informacji, że prawie nic nie zrozumiałem.

Niemal od razu zasnąłeś. Śniło ci się że stado Hoot'Hoot'ów nasrało na was, i cali byliście w gównie. Potem jeszcze te Venonaty które zaczęły to jeść ... bleee.

Obudziłeś się zalany potem jakby z koszmaru i w ogóle nie chciało ci się jeść. Zjebany sen.

Boże znowu koszmar? Same koszmary mi się śnią w tym safari. I te Venonat'y mnie chyba będą prześladować w snach przez resztę safari. A taką miałem ochotę na te naleśniki, ale zawsze coś mi się musi przyśnić. Gdy już wstałem to podziękowałem dziewczynie za nocleg i wyruszyliśmy ze Snivy'm w dalszą drogę.

Dziewczyna odgrzała ci naleśniki i zawinęła w sreberko po czym schowała ci do plecaka i pożegnała. Dała ci jeszcze butelkę coli, oraz karmę o smaku truskawek dla Snivy'ego. Ruszyłeś w dalszą drogę przez ścieżkę na przeciwko drzwi domu. Nic nie widziałeś do tej pory.

Podziękowałem jej za te prezenty. Widzę, że na drogę mamy same pyszności. Szedłem dalej tą drogą szukając jakiś ciekawych pokemonów. Zacząłem nasłuchiwać czy coś się w moim zasięgu nie dzieje.

Słyszałeś znowu pełno odgłosów pokemonów. Gdy rozglądałeś się w około to niestety nie zauważyłeś ani jednego stworka.

Gdy jaki kolwiek dźwięk będzie wyraźny to pobiegnę w tamtą stronę by sprawdzić co tam się dzieje. A tak szedłem dalej ścieżką, która prowadziła mnie do niewiadomo jakiego miejsca.

Szedłeś już dobrą godzinę gdy nagle zauważyłeś stado Venonatów na gałęzi drzewa które jadły szyszki. To najwyraźniej te same Venonaty bo jeden z nich miał niebieskie oczy ! Zobaczyli cię i zaczeli rzucać szyszkami.

Nosz kurde znowu te dziadowskie Venonat'y. To już chyba jest dla mnie przekleństwem. Miałem zamiar jak najszybciej uciec od tych wrednych pokemonów. Miałem już dość użerania się z nimi.

Zacząłeś uciekać lecz Venonatom nie chciało się ciebie gonić. Po jakimś czasie się zatrzymałeś by odetchnąć. Zaburczało ci w brzuchu, Snivy tak samo

Chociaż coś mi odpuściło. Gdy już się zatrzymałem i byłem głodny to postanowiłem wyciągnąć te naleśniki i karmę dla Snivy'iego. Zaczęliśmy szamać nasze przysmaki.

Zjedliście, i z pełnymi brzuchami ruszyliście w dalszą drogę. Słońce co raz mocniej grzało wam w czaszki, i co raz mniej pokemonów słyszeliście.

No chociaż na pogodę nie muszę narzekać. Z pełnym brzuchem poczułem się trochę jak opona, ale mnie to nie powstrzymało przed pójściem dalej tą drogą i szukaniem pokemonów. Znów coraz mniej pokemonów słychać. Zacząłem się zastanawiać czy to ja mam takie szczęście do ciszy czy tu jest jakiś dziwny podział na pokemony, że te tu żyją a tamte gdzieś tam.

Nagle coraz głośniej zacząłeś słyszeć jakieś siorbanie. Idziesz prosto lecz jakbyś ominął ten dźwięk. Zawracasz i znów jakbyś go ominął. Spojrzałeś się na drzewo a tam soki pił z niego ... zgadnij:

O to był jednak Heracrros. Zapomniałem, że tylko on potrafi tak siorbać soki z jakiego kolwiek drzewa czy kwiatu. Tylko on uwielbia pić soki. Jednak postanowiłem zostawić pokemona w spokoju i ruszyłem dalej.

Pokemon dalej sobie siorbał soki z kory drzewa a ty ruszyłeś w dalsza drogę. Niestety nie zauważyłeś niczego konkretnego.

Zacząłem się zastanawiać trochę czy na tym terenie safari jest jeszcze jakiś dom. Ten fakt nękał go przez pewien odcinek drogi. Ale nie zatrzymałem się i poszedłem dalej szukać czegoś interesującego.

Ten las jest taki wielki, że na pewno mieszkają tu ludzie, którzy opiekują się pokemonami i pilnują porządku. Raczej mało ich nie ma. Gdy tak szliście, Snivy po chwili stanął i zaczął oglądać się we wszystkie strony. Chyba coś wyczuł.

Co takiego wyczułeś Snivy? Możesz pobiec i mi pokazać co ci się udało znaleźć.