Patrix i Saffari

Jak idzie wieczór to może pójdziemy spać. Powiedziałem do Snivy'iego. Jednak chcę trochę pochodzić w nocy bo być może będzie coś ciekawego.

Niestety w nocy wszystkie pokemony spały, i nie było tu takich które lubią grasować w nocy. Po jakimś czasie, jednak usłyszałeś odgłosy Hoot-Hoot'ów. Które zbliżały się powoli do ciebie. Nawet gdy zatrzymałeś się.

~Tylko nie HootHoot'y. Powiedziałem z zirytowanym głosem. Przez chwilę myślałem żeby się zatrzymać i przeczekać noc. W końcu rano trzeba mieć siły by podróżować dalej po safari i szukać pokemonów.

Zatrzymaliście się pod pobliską wierzbą. Liście zakrywały was, było to dobre schronienie. Snivy chwilę później zasnął.

Bardzo się ucieszyłem z widoku tej wierzby. Miałem 90% pewności, że żaden pokemon mnie tu nie znajdzie. Gdy mój Snivy zasnął to ja obrazu po nim próbowałem usnąć.

Nie było łatwo zasnąć. Twój pokemon spokojnie sobie chrapał, a tobie bardzo wyraźnie wpływały do ucha dźwięki, robione przez dzikie pokemony. Niby to nic takiego, ale w nocy wydawało się to jeszcze straszniejsze. Po jakimś czasie zasnąłeś. Śniło ci się że kupiłeś arbuza, a gdy go przekroiłeś zauważyłeś że w środku siedział Snivy, który teraz był pocięty na kawałki. Obudziłeś się zalany potem, a twój pokemon już rozbudzony patrzył na ciebie zdziwiony.

Ile można słuchać tych odgłosów pokemonów. Byłem zmęczony a tu te pokemony mi hałasują. Lecz wkońcu udało mi się zasnąć. Byłem przerażony moim snem. Bardzo się zdziwiłem, że coś takiego może mi się śnić. Gdy już przebudziłem Snivy'iego miałem pewność, że to był tylko zły sen. Jak już wstałem myślałem co robić. Czy iść dalej w kimę czy ruszyć dalej. Zadałem to pytanie Snivy'emu aby to on zdecydował.

Snivy wolał się nie ociągać i ruszył w drogę pierwszy. Poczekał na ciebie 10 metrów od waszego obozu, i gdy dotarłeś do niego to wskoczył ci na bark i szliście sobie. Był piękny poranek.

Jak dobrze, że to poranek. Nie było już słychać nigdzie Hoothoot'ów z czego byłem zadowolony. Tak jak mój pokemon zdecydował ruszyliśmy w dalszą drogę. Nie miałem jak narazie ochoty sprawdzać każdego krzaka. Patrzyłem jedynie na prawo, lewo i przed siebie i czasami na korony drzew.

Szliście tak sobie w spokoju, i razem z Snivy próbowaliście się lepiej poznać. Czas wam tak mijał, aż było południe, a tu żadnego pokemona na horyzoncie.

Nie ma to jak dokładne poznanie się z własnym pokemonem choć znamy się już rok. Czas miło nam zlecił. W końcu zacząłem bardziej wypatrywać jakiekolwiek pokemony czy to naddemną czy na koronach drzew czy w krzakach.

Nikt nie dał rady nigdy dokładnie zrozumieć się z pokemonem. Idziecie lecz nic nie widzicie. Potknąłeś się chwilę później o kamień i wpadłeś twarzą w błoto.

Widać, że szczęście mi dopisuje, powiedziałem do mojego pokemona podczas podnoszenia się z kałuży. Wytarłem twarz i jeszcze raz spojrzałem o jaki kamień się potkonłem. Po chwili ruszyłem dalej w poszukiwaniu pokemonów.

Całą twarz miałeś w błocie i nie widziałeś na oczy. Chciałeś wyjąć z plecaka szmatkę lecz natrafiła ci się na rękę jakaś gąbka. Gdy chciałeś wytrzeć tym twarz, to nagle ta gąbka cię uderzyła i upadła na ziemię. WTF? Przetarłeś oczy i zobaczyłeś że to nie byłą gąbka lecz:

Gdy przetarłem oczy i ujrzałem tego pokemona byłem trochę zdziwiony. Jego futerko było jak gąbka. Miał bardzo wielkie ślepia. Zastanawiałem się nad dołączeniem go do mojego teamu, lecz po chwili namysłu zostawiłem pokemona w spokoju i poszedłem w dalszą drogę.

Pokemon nie pozwolił ci opuścić tego terytorium, bez zapłaty odszkodowania za pobrudzone futerko. Stanął na przeciwko ciebie wpatrywał się swoimi ślepiami w twoje ślepia.

Nie mogłem już patrzeć w jego ślepia. Dałem mu trochę karmy i postanowiłem ruszyć dalej na poszukiwania pokemonów.

Pokemon zjadł karmę i ruszyliście w dalszą drogę. Niestety jak narazie to brak pokemonów na horyzoncie i jakichkolwiek znaków życia.

Przez chwilę pomyślałem, że znalazłem się w wymarłej części lasu. Żadnych dźwięków prócz moich nie słyszałem. Po chwili postanowiłem skręcić w lewą stronę lasu i tam szukać pokemonów.

1. To było dziwne. Skręciłeś w lewo i z powrotem było od groma dźwięków i pokemonów na gałęziach. Jak zawróciłeś to nagle cisza, poszedłeś dalej - pełnia życia. Na drzewach zauważyłeś stado Wurmpli i stado Seedotów oraz małe stadko Venonatów, który przeszły ci pod nogami.

To było naprawdę coś dziwnego. Pełnia życia i nagle cisza. Zastanawiałem się chwilę tym faktem. Patrzyłem na radośnie bawiące się wokoło pokemony.

Gdy tak oglądałeś te pokemony, nagle dostałeś kamieniem w głowę. Szczęście że nie dużym bo byłby guz jak nic. Gdy spojrzałeś w tamtą stronę zobaczyłeś stado Venonat'ów, z których jeden miał niebieskie oczy ! Niewątpliwie był to Shiny Venonat i dodatkowo zamachowiec, przez którego dostałeś kamieniem.

Co to wszystko wokoło musi mi coś w głowę robić? Jak nie kałuża to kamień. Byłem już tym trochę zirytowany. Gdy spojrzałem na tego pokemona od razu pomyślałem, że to jest przywódca tej grupki Venonat'ów. Postanowiłem Do niego niego podejść i spytać się go czy chciałby do mnie dołączyć.

Cała grupka w jednym tempie zaczęła od ciebie uciekać, wyraźnie się bawiąc. Shiny venonat ponownie w ciebie rzucił ale tym razem patykiem.

Co za szczęście, że to był tylko patyk. Zacząłem biec w ich stronę i próbowałem złapać w ręce tego Shiny Venonat'a. Żeby nigdzie nie uciekł i żeby przestał już we mnie rzucać czymkolwiek co mu w ręce wpadnie.